مدیر بازنشسته
مسـتی و درد من و درمــان دلـــدارش کـجاست؟
بایع عشــــق من و دل را خـریـدارش کجاست؟
آنــکه از راه آمد و دل را گرفتـــارش چــو کرد
حال بیند عشـــق من چشـــم فنا کارش کجاست؟
من به بند او چو بودم ، هیچ غیـــرش ناستـودم
نـا جــــی قلب من و دست رها کارش کجاست؟
مدیر بازنشسته
اگه هم صدام بودي
هيشكي حريفم نميشد
كوه اگه رو شونه هام بودي
كمرم خم نميشد
تو اگه خواسته بودي
تو اگه مونده بودي
موندني ترين بودم
عمق صدام كم نميشد
اگه زخمي مي شدم به دست تو مرحم بود
زخم قيمتيِ من محتاج مرحم نميشد
اگه بارونِ عزيزِ با تو بودن مي گرفت
گل سرخ قصه مون تشنه ي شبنم نميشد
تو اگه خواسته بودي
تو اگه مونده بودي
موندني ترين بودم
عمق صدام كم نمي شد
مدیر بازنشسته
عاشقــــی ؛ بارش احساس به روی ذهن است
عاشقـــی ؛ لمس خدا با چشم است
عاشقـــی ؛ مظهر نو بودن دل ، در حیات ازلیست
ومن امشب از عشق ، بخود می پیچم
بعد از امشب شاید ،
نقش اعجاز تو را طرح زنم
مدیر بازنشسته
عطر تو منده در خاطر من بی..بی تو من پیرشان نم
من به تو هرگز نگفتم بی تو چی هستم
شاید ان جوری که باید قدر تو ندونستم
تو دیدم مثل آئینه تو تنهایی شکستی من
کلامی نمی گفتم که برام زندگی هستی
چشم تو پر از گلایه از من است که نمی گفتی
مدیر بازنشسته
شادی راهدیه کن حتی به کسانی که آن را از تو گرفتند
عشق بورز به آن ها که دلت را شکستند
دعا کن برای آن ها که نفرینت کردند
درخت باش در غم تبرها
بهار شو وبخند!
که خدا هنوز آن بالاست.
مدیر بازنشسته
اشکی که بی صداست پشتی که بی پناست
دستی که بسته است پایی که خسته است
دل را که عاشق است حرفی که صادق است
شعری بی بهاست شرمی که آشناست
دارایی من است ارزانی شماست
مدیر بازنشسته
تو را نگاه می کنم
خورشید چند برابر می شود و روز را روشن می کند!
بیدار شو
با قلب و سر رنگین خود
بد شگونی شب را بگیر
تو را نگاه می کنم و همه چیز عریان می شود
زورق ها در آب های کم عمقند...
خلاصه کنم:دریا بی عشق سرد است!
جهان این گونه آغاز می شود:
موج ها گهواره ی آسمان را می جنبانند
(تو در میان ملافه ها جا به جا می شوی
وخواب را فرا می خوانی)
بیدار شو تا از پی ات روان شوم
تنم بی تاب تعقیب توست!
می خواهم عمرم را با عشق تو سر کنم
از دروازه ی سپیده تا دریچه ی شب
می خواهم با بیداریِ تو رویا ببینم!
مدیر بازنشسته
اي عشق !
من اگر تلخم گه اگر شيرين
من اگر زشتم گه اگر زيبا
اگرم در هستي يا كه در نيستي ام ، غرقم
من اگر مستم وديوانه يا كه هشيارم و فرزانه
من اگر گه خودم هستم و گه توام
تو مرا بخش و به خود وامگذار!
تو مرا بخش و به خود وامگذار !
اي عشق جانسوزم !
اگر رد ميكني رد كن ولي من به جز درگاه تو جايي ندارم .
به جز تو باكسي كاري ندارم
مدیر بازنشسته
تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من كرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتی و هنوز
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تكرار كنان
می دهد آزارم
و من اندیشه كنان غرق این پندارم
كه چرا
خانه كوچك ما سیب نداشت
مدیر بازنشسته
غم‌هاي كوچك را مصيبت مي‌نويسد
بر شيشه‌هاي شب‌زده، باران غربت
اندوه ما را بي‌نهايت مي‌نويسد
در فصل زرد عشق، پاييز غزل‌هاست
دستم فقط از روي عادت مي‌نويسد
پاسخ با نقل قول
