اشعار و متون غم انگیز...

[. : : H@med : : .]

گفتم این دل مثل یک پروانه است
می شود یک روز آخر باورت
آه...در آن روز این پروانه را
می کنی سنجاق روی دفترت...

[. : : H@med : : .]

رفت و چشمم را برایش خانه کردم بر نگشت

بس دعاها از دل دیوانه کردم بر نگشت

شب شنیدم زاهدی میگفت او افسانه بود

در وفایش افسانه ها کردم بر نگشت

[. : : H@med : : .]

دلرباي آب، شاد و شرمناك،
عشقبازي مي كند با جان خاك !
خاك خشك تشنه دريا پرست،
زير بازي هاي باران مست مست !
اين رود از هوش و آن آيد به هوش،
شاخه دست افشان و ريشه باده نوش

[. : : H@med : : .]

من ندانستم که عشق این رنگ داشت

وز جهان با جان من آهنگ داشت


دستهٔ گل بود کز دورم نمود

چون بدیدم آتش اندر چنگ داشت

[. : : H@med : : .]

براي تو و خويش چشماني آرزو مي‌كنم
كه چراغها و نشانه‌ها را در ظلماتمان ببيند ...
گوشي كه صداها و شناسه‌ها را
در بيهوشي‌مان بشنود ..

[. : : H@med : : .]

زندگی میگذرد . . .

سال ها دل غرق آتش بود و خاکستر نداشت

بازکردم این صدف را بارها گوهر نداشت

از تهیدستی قناعت پیشه کردم سال ها

زندگی جز شرمساری مایه ای دیگر نداشت

هرکجا رفتم به استقبالم آمد بی کسی

عشق در سودای خود چیزی از این بهتر نداشت

بارها گفتی ولی از ابتدای عاشقی

قصه سرگشتگی‌هایت مگر آخر نداشت

سالها بر دوش حسرتها کشیدم بار عشق

هیچ دستی این امانت را ز دوشم برنداشت

کاش می آمد و می دیدم که از خود رفته ام

آنکه عاشق بودنم را یک نفس باور نداشت

آسمان یک پرده از تقدیر را اجرا نکرد

گویی از روز ازل این صحنه بازیگر نداشت

ناله ما تا به اوج کبریا پرواز کرد

گرچه این مرغ قفس پرورده بال و پر نداشت . .

[. : : H@med : : .]

اگر دستم بگيري و

از اين زندان رها سازي

برايت عاشقانه شعر خواهم گفت

همين يك قلب پاكم را

و روح بي‌قرارم را كه زنداني‌ست

به تو اي مهربان تقديم خواهم كرد

[. : : H@med : : .]

در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تاریکی
من در این تیره شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توام
گیسوان تو پریشانتر از اندیشه ی من
گیسوان تو شب بی پایان
جنگل عطرآلود
شکن گیسوی تو
موج دریای خیال
کاش با زورق اندیشه شبی
از شط گیسوی مواج تو من
بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم
کاش بر این شط مواج سیاه
همه ی عمر سفر می کردم
من هنوز از اثر عطر نفسهای تو سرشار سرور
گیسوان تو در اندیشه ی من
گرم رقصی موزون
کاشکی پنجه ی من
در شب گیسوی پر پیچ تو راهی می جست
چشم من چشمه ی زاینده ی اشک
گونه ام بستر رود
کاشکی همچو حبابی بر آب
در نگاه تو رها می شدم از بود و نبود...

گزيده ای از قصيده آبی خکستری سیاه
حميد مصدق

[. : : H@med : : .]

" منو به دست ِ من بکـُــش ، به نام ِ من، گناه کن

اگر من اشتباهتم ،هميشه اشتباه کن "

[. : : H@med : : .]

هنوز در مرکز ِ دایره ی بودنت ؛ مالامال ِ توام

باید یک عمر

دور ِ تو بگردم

تازه بفهمم که

چقدر ، بی محابا بامنی