کاربر سایت
با توام ای سهراب ، ای به پاکی چون آب
یادته گفتی بهم : تا شقایق هست زندگی باید کرد---نیستی سهراب
ببینی که شقایق هم مُرد---دیگه با چی کسی رو دلخوش کرد!
یادته گفتی بهم: اومدی سراغ من نرم و آهسته بیا--- که مبادا
ترکی بردارد چینی نازک تنهایی تو---اومدم آهسته---نرم تر از
پر قو---خسته از دوری راه--- خسته و چشم براه!
کاربر سایت
از سخن چينان شنيدم آشنايت نيستمخاطراتت را بياور تا بگويم کيستم
سيلي هم صحبتي از موج خوردن سخت نيست
صخره ام هر قدر بي مهري کني مي ايستم
تا نگويي اشک هاي شمع ازکم طاقتي است
در خودم آتش به پا کردم ولي نگريستم
چون شکست آينه، حيرت صد برابر مي شود
بي سبب خود را شکستم تا بيننم کيستم
زندگي در برزخ وصل و جدايي ساده نيست
کاش قدري پيش از اين يا بعد از آن مي زيستم
کاربر سایت
نیمه شب است و ماه کامل من تنها ...نمیدانی چقدر چشمانمزیر نور ماه دیدنی شده اند ... چه درخشانند این دو جام جهاننمای وحشی ... می دانی به چه می اندیشم ؟ می دانی درماه چرا محو شده ام ؟ میدانی چرا نیمه شب چشم بر آسماندارم ؟میدانی چرا خواب با چشمهایم بیگانه شده است؟راستش دلم دارد خسته می شود از تکرار واژه ی دلتنگی ٬داردخسته می شود از اینهمه حرف زدن ... راستی برای که بگویمتو که گوشی برای شنیدن نداری٬برای که چشم بدوزم برجادهتو که نخواهی آمد .. اصلا جاده را نمی شناسی که بخواهیبیایی ... تو چون گون پای در گل داری ... چگونه بیایی ؟ ... بایدبروم شاید بیابم دو چشمی را که نگرانم باشند ... شاید بیابمدلی را که دلبری بداند ... شاید بیابم شانه ای را که لختیبیاسایم در پناهش... وای نمیدانی چقدر دلم هوای دلتنگیهایت را کرده ... هر غروب که می شود در این بهار صد بار جانمیدهم و زنده می شوم ...یادش بخیر آن کوچه ی تنگ وتاریک و خدا حافظی های ... یادش بخیر آن چشمها که بعد ازرفتنم تا محو شدنم در پیچ کوچه ای دیگر تعقیبم می کردند ...یادش بخیر آن دست تکان دادنها از دور دست ... یادش بخیرآن روزهایی را که بودیم ... و حالا چقدر سخت و خشن و بیرحم شده ای ... چقدر دور شده ایمممم چقدر گم شده ایمو چقدر فراموشکار !! مگر نه ؟ دیگر مرز میان دلهامان آنقدر ژرفشده که عبور از آن ناممکن می نماید ...دیگر سخن از عشقنیست که از عداوت است و تنفر ٬ دیگر در جواب گل محبت آهنگداخته هدیه می دهیم ... گرفتم آن آهن گداخته را ـــ اول بارنبود ــ کجایی که ببینی چه محکم در آغوشم فشردم تاخاکسترم کند تا بسوزاندم ... و سوزاند ... خاکستر شدم ...چون گذشته ای نه چندان دور ...گاه آمدنم !
کاربر سایت
هر لحظه در برم دل از اندیشه خون شودتا منتهای کار من از عشق چون شودیار آن حریف نیست که از در ٬ درآیدمعشق آن حدیث نیست که از دل برون شودفرهاد وارم از لب شیرین گریز نیستور کوه محنتم به مثل بیستون شودساکن نمی شود نفسی آب چشم منسیماب طرفه نبود اگر بی سکون شوددم درکش از ملامتم ای دوست زینهارکاین درد عاشقی به ملامت فزون شودجز دیده هیچ دوست ندیدم که سعی کردتا زعفران چهره ی من لا له گون شوددیوار دل به سنگ تعنت خراب گشترخت سرای عقل به یغما کنون شودچون دور عارض تو برانداخت رسم عقلترسم که عشق در سر سعدی جنون شوددل برقرار نیست که گویم نصیحتیاز راه عقل معرفتش راهنمون شود
کاربر سایت
منم که تا تو نخوابی نمی‌برد خوابم
تو درد عشق ندانی، بخواب آسودهز ریشه کندن این دل تبر نمی‌خواهد
به یک اشاره می‌افتد درخت فرسوده.gif "icon-21")
کاربر سایت
....
يك...
دو....
سه....
چندين و چند
...هر چقدر مي شمارم خوابم نمي برد
من اين ستاره هاي خيالي را
كه از سقف اتاقم
تا بينهايت خاطرات تو جاري است
....
يادش بخير
وقتي بودي
نيازي به شمردن ستاره ها نبود
اصلا يادم نيست
ستاره اي بود يا نبود
هر چه بود شيرين بود
حتي بي خوابي بدون شمردن ستاره ها.
مدیر بازنشسته
gar che oftad z zolfash gere e dar karam hamchenan omid az karamash midaram
مدیر بازنشسته
فاش میگویم و از گفته ی خود دلشادم بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم//طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق که درین دامگه حادثه چون افتادم
مدیر بازنشسته
صمنا با غم عشق تو چه تدبیر کنم ....تا بکی در غم تو ناله شبگیر کنم//دل دیوانه از آن شد که پذیرد در زمان....مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم
مدیر بازنشسته
جان من سهل است جان جانم اوست..دردمند و خسته ام درمانم اوست
پاسخ با نقل قول
