بسم الله الرحمن الرحیم


به‌ مناسبت سالگرد ارتحال آیت‌الله حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم

حضرت آیت الله العظمی شیخ "عبدالكریم حائری یزدی"، مردی كه در ظلمانی‌ترین دوران تاریخ با تاسیس بزرگترین حوزه علمیه،زمستان استبداد را ذوب كرد واین

افتخار را تا ابد در تاریخ قم ثبت نمود.


تاسیس این حوزه علمیه ازآن زمان تاكنون همواره قم را در صدر قرار داده و این شهر را كه مردمانش از قرنهای گذشته عاشقان اهل بیت (ع) بوده‌اند، به مركز صدور

انسانهای متدین و متقی تبدیل ساخته است.

شیخ عبدالكریم حائری در سال ‪ ۱۲۶۷‬هجری قمری در روستای "مهرجرد" در ‪۶۵‬ كیلومتری شهر یزد در خانواده‌ای متدین و با تقوا زاده شد، دورانی كه یزد و نجف عمده

مراكز حوزه‌های علمیه را دارا بودند.

این عالم جلیل القدر، در دوران جوانی در دارالعباده یزد به تحصیل علوم دینی مشغول شد و دوسال نیز در جوار حرم قدسی حسینی دركربلا به تهذیب‌وتحصیل

پرداخت.

حوزه‌های درس این عالم ربانی در عتبات عالیات زیر نظر آیت الله اردكانی و میرزای شیرازی (بزرگ مرجع تقلید)،آیت الله فشاركی،شیخ فضل الله نوری طی شد و وی

در كنار تحقیق و تفحص به هدایت و رهبری مردم در مسائل سیاسی و اجتماعی پرداخت.

وی پس‌از بهره‌مندی از درس آخوند خراسانی به موطن خود بازگشت اما به دلیل نبود فضای مناسب جهت فعالیت به كربلا مراجعت كرد و در این دوران بر خود

لقب "حائری" (منسوب به حائر حسيني ) نهاد.

باری دیگر بروز آشوب دركربلا باعث هجرت وی در سال ‪ ۱۳۳۲‬به ایران و ورود ایشان به اراك شد واین شهر با وجود تلاش‌های بی‌وقفه این فقیه بزرگ شهرت یافت و

جوانان بسیاری را برای كسب علوم دینی جذب نمود.

گویند در این ایام امام خمینی (ره) جوانی بیست ساله بود كه با شنیدن آوازه درس ایشان وارد اراك شد.

در دوره صفویه حوزه‌های علمیه قم شكوه خاصی یافت و میرزای‌قمی تلاش بسیاری برای مرمت و بازسازی مدارس علمیه نمود،اما پس از ایشان حوزه علمیه قم

بار دیگر از عالمان خالی شد و آنان به حوزه نجف اشرف عزیمت كردند.

حجره‌ها خالی و گرد فراموشی بر قفسه‌های كتاب نشسته بود و گویی هیچ گاه دانش پژوهی اسلامی در حوزه‌علمیه قم حضور نداشته است.

در این دوران مدرسه دارالشفا تبدیل به محل اسكان‌فقرای شهر و یا زائران حرم حضرت معصومه (س) شد و كسبه از حجره‌ها به عنوان انبار استفاده می‌كردند و

جوانان طلبه در این حجره به مباحث سطحی بدون حضور اساتید می‌پرداختند.

حضرت آیت الله العظمی حائری در سال ‪ ۱۳۴۰‬هجری قمری وارد قم شد و به اصرار علمایی چون آیت الله كبیر، فیض و بافقی حوزه علمیه قم را راه اندازی نمود

و با تلاش ایشان این حوزه تبدیل به بزرگ ترین حوزه علمیه جهان تشیع شد.

وی با تحول درتغییر روش آموزشی، روش برنامه‌های درسی نجف را در حوزه قم اجرا كرد و با ابتكاری جدید توجه محصلین علوم‌دینی به‌ژرفنگری در درس وبحث علمی

و گرفتن امتحان از دروس حوزوی از سال ‪ ۵۱‬ه.ق را آغاز كرد.

تاسیس درمانگاه ، بنای عمارت جهت غسل مردگان در بیرون شهر ، تاسیس كتابخانه مدرسه فیضیه درسال ‪ ۱۳۴۹‬هجری و كمك به مردم قم از دیگر اقدامات ایشان در

این شهر مقدس بوده است.

وی پس از سالها تلاش و تحمل فشارهای رضاخان بر علمای دین در ‪ ۱۷‬ذیقعده ‪۱۳۵۵‬هجری قمری به دیار حق شتافت.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

_________________
فَمَنْ اتبَعَ هُدايَ فَلايَضِلُ وَ لا يَشقَي( طه/123)