حاج ميرزا محمد فيض قمی یکی از اکابر علما و مراجع و اساتيد فقها در قرن چهاردهم هجری است. معظم له مجتهدی اصولی و فقيهی جامع علوم عقلی و نقلی بود. در سال 1293 در شهرستان مذهبی قم متولد شد و بعد از اتمام تحصيلات مقدماتی وارد تهران شد و از حضور علما و اساتيد حکمت (مرحوم آشتيانی و جلوه) به تکميل سطوح فقه و اصول و دروس حکمت موفق گرديد. آيت الله فيض در سال 1317 عازم نجف اشرف گرديد و از حوزه پر برکت آخوند خراسانی و علامه یزدی و ديگر اساتيد چند سال به خوبی استفاده نمود و خود به درجه اجتهاد و مراتب علمی و فضائل اخلاقی ارتقاء یافت.

مرحوم فيض پس از وفات استاد بزرگوار آخوند خراسانی نجف را به قصد سامرا ترک نمود و سالها از کرسی درس مجاهد شيرازی ( ميرزا محمد تقی) نيز بهره مند بود و در جمله مجتهدين و اصحاب مخصوص ميرزای مجاهد قرار گرفت. آيت الله فيض در سامرا از مدرسين و مراجع بود و بعض مقلدين ميرزای مجاهد احتياطات او را به مرحوم فيض قمی مراجعه می نمودند.

آيت الله فيض در سال 1333 به زادگاه خويش مراجعت نمود و قبل از ورود آيت الله حائری و جامعيت حوزه، در تربيت و تدريس فضلا و خواسته های ايشان کمر همت بست. معظم له حجرهای مدرسه فيضيه را جهت اسکان و پذيرش اهل علم آماده نمود و سالها بعد از ورود حاج شيخ از همکاران صديق و باوفای حوزه بود. معظم له را در جمله مراجع ثلاث و مرحوم بروجردی سالها از فيض وجودش علما و مردم قم بهره مند بودند. چند سال در مسجد امام اقامه جماعت داشت، و از کرسی درس او فضائلی متعدد برخاست که بعد از فوت او و مرحوم حائری تا عصر حاضر در رديف آيات و اساتيد فعلی حوزه قرار گرفته اند. مرحوم فيض سرانجام در 25 جمادی الاول 1370 در قم وفات نمود و در صحن طلا کنار دختر موسی بن جعفر به خاک رفت.