دو چهره اسلام؛ آل سعود از سنت تا ترور

[soheil_g]

شیعیان بیخطرند به دنبال وهابیان باشید

در سالهای اخیر، به ویژه پس از حوادث 11 سپتامبر، این رویکرد در غرب به وجود آمده که وهابیان که تحت حمایت رژیم سعودی قرار دارند برای غرب و منافع آن خطر آفرین هستند. از این روی، باید با آنان به مقابله برخاست.

کتاب دو چهره اسلام؛ آل سعود از سنت تا ترور نوشته استیون شوارتز نمونهای از این رویکرد است. این کتاب در نوامبر سال 2002 به وسیله انتشارات دابل دی همزمان در نیویورک، لندن، تورنتو، سیدنی و اُکلند منتشر شده است.

استیون شوارتز در خانوادهای یهودی در کالیفرنیا به دنیا آمده، اما اصالتاً اهل شبه جزیره ایبری است و دو زبان انگلیسی و اسپانیولی را از کودکی میداند. وی به زبان و ادبیات علاقهمند است. و در زمینه تاریخ و فرهنگ یهودی اسپانیایی آثاری را منتشر کرده است. او بین سالهای 1990 تا 1999 در مناطق مختلف یوگسلاوی سابق، در میان یهودیان این منطقه فعالیت داشته است. وی در همین سالها با فرهنگ اسلامی و فرانسوی آشنا شد و به دست یکی از صوفیان مسلمان در بوسنی اسلام آورد. شوارتز هم اکنون مقیم آمریکاست و در حالی که به ظاهر مسلمان شده، یک صهیونیست و حامی تمام عیار اسرائیل است. وی در آمریکا با مسلمانان شیعه و سنی ارتباط دارد و افزون بر شرکت در مناظرات تلویزیونی، علیه وهابیت کار و تبلیع میکند.

شوارتز در کتاب دو چهره اسلام، اسلام شیعی و حکومت اسلامی ایران را با اسلام وهابی و حکومت سعودیها مقایسه میکند و میکوشد به مقامات غربی بفهماند اسلام شیعی و حکومت جمهوری اسلامی برای اسرائیل و غرب خطر ندارند، بلکه این وهابیت است که منافع غرب را تهدید میکند. وی برای این مدعای خود دلایل زیر را مطرح میکند:

1 . از نظر وی، شیعیان پیرو مکتب امام علی (علیه السلام) و امام حسن (علیه السلام) هستند که وجدان اصلاح طلب این دو امام بر شیعیان تأثیرات عمیقی نهاده است. از این رو، احساس عمیق عدالت اجتماعی، همدردی با مظلومان و حمایت از ستمدیدگان و محرومان به ویژگی ذاتی شیعیان تبدیل شده است. در حالی که وهابیان و سعودیان از دولت اموی سرمشق میگیرند که در جنایت و کتشار زبان زد خاص و عام بودهاند.

افزون بر این که شیعیان به تحقق مهدویت و ظهور منجی در آخرالزمان معتقدند و بر این باورند که هنوز آخرالزمان فرا نرسیده است، اما وهابیان خود را دارای یک آیین آخرالزمانی میدانند و معتقدند باید بر تمام جهان غلبه کنند. بنابراین، از نظر اعتقادی شیعیان به اندازه وهابیت خطرناک نیستند.

2 . شوارتز تأکید میکند که هراس و نگرانی غرب از رادیکالیسم و افراط گرایی اسلامی، به بیراهه رفته، آنان بیسبب از انقلاب اسلامی ایران در هراساند؛ زیرا بدترین افراطگراییهای ناشی از خشونت و تعصب اسلامی، از ایدئولوژی وهابی – سعودی نشأت گرفته است. درباره خشونت وهابیت همین بس، که آنان حتی به مسلمانان سنی مذهب حنفی یا دیگر مسلمانان غیر حنفی نیز رحم نمیکنند. چنان که ابن سعود، شاه وقت عربستان شکست ترکان عثمانی را در اروپا فرصتی برای احیای مجدد جهاد وهابیان علیه عثمانیان دانست؛ در حالی که در آن زمان همه مسلمانان جهان درباره کابوس بالکان و وضعیت مسلمانان آن منطقه فریاد درد و رنج و هم دردی سردادند.

3 . شوارتز در جایی دیگر، سیره عملی و زندگی اخلاقی حاکمان شیعه و حاکمان وهابی را مقایسه کرده، میگوید: امام خمینی و دیگر روحانیان شیعه عالمانی پرهیزکار بودند. از منظر شوارتز، منش صوفیانه و عرفانی امام خمینی و دیگر رهبران جمهوری اسلامی، از هر چیز دیگر مهمتر و جذابتر است. رهبران ایران، آشکارا در پی ذکر خدا و اتحاد با او بودند و برای دست یافتن به گوهر عرفانی و باطنی سنت اسلام تلاش میکردند. اما این چیزی است که حتی نام بردن از آن، وهابیان را تا سر حد جنون میآزارد. شوارتز با مقایسه زندگی عملی امام خمینی و رهبران روحانی ایران با شاهزادگان سعودی، میگوید: میتوان تصور کرد که رهبران ایران مشقتبارترین زندگی را برگزینند، اما هرگز نمیتوان تصور کرد که همانند یک شاهزاده سعودی در روسپیخانههای تایلند سرگرم خوشگذرانی شوند؛ هزاران دلار در گرانترین بوتیکهای نیویورک صرف کنند؛ یا به پارتیها و مهمانیهای ماربلا بروند.

4 . روحیه مداراگونه و تساهل گرایانه رهبران مذهبی ایران، در برابر روحیه خشونت طلب، بیانعطاف و انحطارگرای وهابیان، دیگر نقطهای است که شوارتز روی آن انگشت مینهد. وی تأکید میکند که زمانی که رهبران مسلمان ایران حکومت را به دست گرفتند، از حضور زنان در اجتماع جلوگیری نکردند و آثار تاریخی و کلاسیک را نابود نساختند آنان مذاهب و حتی ادیان دیگر کشورها را تحریم نکردند و به جنبه کثرت گرای اسلام توجه کردند. اما وهابیت از همان آغاز، مذاهب اسلامی، به ویژه شیعه را بدعت گذار و حتی کافر دانستند و با آنها به رویارویی برخاستند. آنان آثار هنری و کلاسیک را نابود ساختند و بر فرهنگ جهان آسیب وارد کردند.

شوارتز به ویژه بر خشونتهایی که وهابیان در برخورد با شیعیان عربستان و دیگر شیعیان جهان به ویژه تخریب و کشتار در کربلا و نجف ، در سالهای نخست حاکمیت وهابیت ، و دشمنی میان وهابیت و تشیع انگشت میگذارد و به نمونههای فراوانی از نقض حقوق انسانی و مذهبی شیعیان در این کشور اشاره میکند.

شوارتز در مجموع نتیجه میگیرد که مذهب شیعه و حکومت اسلامی ایران، هر چند تا حدودی رادیکالی است[!؟] ، با توجه به نکات یاد شده خطر جدیای برای غرب، اسرائیل و جهان ندارد، اما خطر وهابیت جدی است. وی بر این باور است که جمهوری اسلامی بر این باور است که جمهوری اسلامی بر مذهب تشیع استوار است و تشیع، در جهان اسلام یک اقلیت به شمار میآید. از این روی، جمهوری اسلامی نخواهد توانست تمام مسلمانان را علیه غرب بسیج کند و رهبری آنان را به عهده گیرد، اما از آنجا که وهابیت و رژیم سعودی داعیهدار سنت و جماعت است، این توان را دارد که منافع غرب، به ویژه منافع اسرائیل را تهدید کند.


منبع:
====
سید لطف الله جلالی
ماهنامه اخبار شیعیان شماره یک

سایت مجمع جهانی شیعه شناسی