حکایت باران
باز باران با ترانه
با كلامي عاشقانه
دست خيسش رفته سمت صورت من را نشانه
صورت من زير باران
خيس و عريان
لمس باران
زير اين ابران پاييز
داده زيبايي به ما نيز
باد و بوران ابر و باران
دست در دست همچو ياران
مي خراميدند به هر جا
من پر از شوق و هياهو
ميدوم اين سو و آن سو
باز باران باز باران باز باران
زير باران نيست از اشكم نشانه
به چه روزي صادقانه
مردمان در زير باران
خيس و تازه
نرم و خوبند صاف و ساده
آشناست اين شعر باران
خوانده ام اين شعر را گويي هزاران
يادم آمد
كودكي 10 ساله بودم
در كتابم بود شعري عاشقانه
نام آن:
باز باران با ترانه
بچه ها آرام آرام
گوشها دنبال شعرند با علاقه
چه زيبا بود باران
خوانده بودم در مسير و راه خانه
شعر باران بار ديگر بي بهانه
عاشقم من
عاشق اين شعر باران
بشنو اكنون شعر باران
با زباني ديگر از گلچين گيلان
باز باران عشق و اميد
برگهاي خيس يك بيد
تكيه من روي شاخه
روبرويم يك نگاهي خواهشانه
همچو رويايي فرايي
در جهاني ماورايي
عاشقم من عاشق رفتن به رويا
با نگاهي سبز و گيرا
بار ديگر باز باران
عاشقم كرد
عاشق ديوانگي ها
پاسخ با نقل قول
.gif "Icon Pf2 (85)"){kind=icon}
kheili ghashang bood
