« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »









« فی طلب الحوائج الی الله تعالی »


« دعای امام سجاد (ع) در طلب حاجت از خداى تعالى »



اللَّهُمَّ يَا مُنْتَهَى مَطْلَبِ الْحَاجَاتِ

اى خداوند! اى آخرين مقصد نيازمندان‏



وَ يَا مَنْ عِنْدَهُ نَيْلُ الطَّلِبَاتِ

اى كه رسيدن به آرزوها بدست تو است‏



وَ يَا مَنْ لَا يَبِيعُ نِعَمَهُ بِالْأَثْمَانِ

اى كه نعمتهاى خود را به بها نمى‏فروشى‏



وَ يَا مَنْ لَا يُكَدِّرُ عَطَايَاهُ بِالِامْتِنَانِ

و زلال بخشش خود را به منت تيره نمى‏سازى‏




وَ يَا مَنْ يُسْتَغْنَى بِهِ وَ لَا يُسْتَغْنَى عَنْهُ

اى كه به تو بى‏نياز شوند و اما از تو بى‏نياز نشوند




وَ يَا مَنْ يُرْغَبُ إِلَيْهِ وَ لَا يُرْغَبُ عَنْهُ

اى كه روى دل سوى تو كنند و از تو روى بر نتابند




وَ يَا مَنْ لَا تُفْنِي خَزَائِنَهُ الْمَسَائِلُ

اى كه اجابت مسئول مردم گنجهاى تو را فانى نمى‏كند



وَ يَا مَنْ لَا تُبَدِّلُ حِكْمَتَهُ الْوَسَائِلُ

و هيچ وسيله حكمت تو را تغيير نمى‏دهد



وَ يَا مَنْ لَا تَنْقَطِعُ عَنْهُ حَوَائِجُ الْمُحْتَاجيِنَ

اى كه حاجت خواستن از تو قطع نشدنى و پيوسته است‏



وَ يَا مَنْ لَا يُعَنِّيهِ دُعَاءُ الدَّاعِينَ .

و دعاى خواهندگان تو را به ستوه نمى‏آورد



تَمَدَّحْتَ بِالْغَنَاءِ عَنْ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ أَهْلُ الْغِنَى عَنْهُمْ

خود را به بى‏نيازى از خلق ستودى و بدان سزاوارى‏



وَ نَسَبْتَهُمْ إِلَى الْفَقْرِ وَ هُمْ أَهْلُ الْفَقْرِ إِلَيْكَ .

و خلق را به درويشى نسبت دادى و بدان سزاوارند كه محتاج تواند



فَمَنْ حَاوَلَ سَدَّ خَلَّتِهِ مِنْ عِنْدِكَ ، وَ رَامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِهِ بِكَ فَقَدْ طَلَبَ حَاجَتَهُ فِي مَظَانِّهَا ، وَ أَتَى طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِهَا .

هر كس صلاح كار خود از تو خواهد و رفع نياز از تو جويد، حاجت خود از محل شايسته خواسته
و مطلوب خويش را از آنجا كه بايد بطلبد طلبيده است‏




وَ مَنْ تَوَجَّهَ بِحَاجَتِهِ إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِهَا دُونَكَ فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمَانِ ، وَ اسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْاِحْسَانِ .

و هر كس دست حاجت سوى يكى از آفريدگان دراز كند و او را سبب رستگارى خويش داند نه تو را،
خود را در معرض نوميدى آورده و سزاوار حرمان از نعمت تو شده است.





اللَّهُمَّ وَ لِي إِلَيْكَ حَاجَةٌ قَدْ قَصَّرَ عَنْهَا جُهْدِي ، وَ تَقَطَّعَتْ دُونَهَا حِيَلِي ، وَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي رَفْعَهَا إِلَى مَنْ يَرْفَعُ حَوَائِجَهُ إِلَيْكَ ،
وَ لَا يَسْتَغْنِي فِي طَلِبَاتِهِ عَنْكَ ، وَ هِيَ زَلَّةٌ مِنْ زَلَلِ الْخَاطِئِينَ ، وَ عَثْرَةٌ مِنْ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِينَ .

خداوندا مرا حاجتى است بيش از تاب و توان من و از چاره‏انديشى در آن فرومانده‏ام و نفس، مرا وسوسه مى‏كند تا حاجت خود را
از كسى خواهم كه او خود حاجت از تو مى‏خواهد، خطاكاران چنين مى‏لغزاند و عاصيان بدينگونه از پاى در مى‏آيند




ثُمَّ انْتَبَهْتُ بِتَذْكِيرِكَ لِي مِنْ غَفْلَتِي ، وَ نَهَضْتُ بِتَوْفِيقِكَ مِنْ زَلَّتِي ، وَ رَجَعْتُ وَ نَكَصْتُ بِتَسْدِيدِكَ عَنْ عَثْرَتِي .

تازه به تنبيه تو از غفلت هشيار شدم و به توفيق تو از لغزش برخاستم و به دستگيرى تو پس از افتادن به حال اول بازگشتم‏




وَ قُلْتُ سُبْحَانَ رَبِّي كَيْفَ يَسْأَلُ مُحْتَاجٌ مُحْتَاجاً وَ أَنَّى يَرْغَبُ مُعْدِمٍ اِلَي مُعْدِمٍ

گفتم منزه است پروردگار من! چگونه محتاجى از محتاج ديگر سئوال كند و فقيرى به دريوزگى سوى فقير ديگر رود



فَقَصَدْتُكَ ، يَا إِلَهِي ، بِالرَّغْبَةِ ، وَ أَوْفَدْتُ عَلَيْكَ رَجَائِي بِالثِّقَةِ بِکَ .

پس اى پروردگار از روى رغبت قصد تو كردم و اميد خود را بر تو آوردم‏




وَ عَلِمْتُ أَنَّ كَثِيرَ مَا أَسْأَلُكَ يَسِيرٌ فِي وُجْدِكَ ، وَ أَنَّ خَطِيرَ مَا أَسْتَوْهِبُكَ حَقِيرٌ فِي وُسْعِكَ ، وَ أَنَّ كَرَمَكَ لَا يَضِيقُ
عَنْ سُؤَالِ أَحَدٍ ، وَ أَنَّ يَدَكَ بِالْعَطَايَا أَعْلَى مِنْ كُلِّ يَدٍ .

و دانستم كه هر چه سئوال من بسيار باشد با غناى ملك تو اندك است و خواهش من هر چه بزرگ بود با وسعت
رحمت تو ناچيز. گنجايش كرم تو بيش از سوال هر كس است و دست تو در عطايا از هر دست بالاتر





اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْمِلْنِي بِكَرَمِكَ عَلَى التَّفَضُّلِ ، وَ لَا تَحْمِلْنِي بِعَدْلِكَ عَلَى الِاسْتِحْقَاقِ ، فَمَا أَنَا بِأَوَّلِ
رَاغِبٍ رَغِبَ إِلَيْكَ فَأَعْطَيْتَهُ وَ هُوَ يَسْتَحِقُّ الْمَنْعَ ، وَ لَا بِأَوَّلِ سَائِلٍ سَأَلَكَ فَأَفْضَلْتَ عَلَيْهِ وَ هُوَ يَسْتَوْجِبُ الْحِرْمَانَ .

خدايا بر محمد و آل او درود فرست و به كرم خويش به مقتضاى تفضل با من رفتار كن نه به عدل و بر مقتضاى
استحقاق من. من اول كس نيستم كه سزاوار راندن بودم و روى به تو آوردم و تو ببخش كردى
و اول سائلى نيستم كه از تو سئوال كردم و در خور نوميدى بودم و تو احسان فرمودى‏




اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ كُنْ لِدُعَائِي مُجِيباً ، وَ مِنْ نِدَائِي قَرِيباً ، وَ لِتَضَرُّعِي رَاحِماً ، وَ لِصَوْتِي سَامِعاً .

خدايا بر محمد و خاندان او درود فرست و دعاى مرا اجابت كن و به نداى من نزديك باش و بر زارى من ببخشاى و فرياد مرا بشنو



وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي عَنْكَ ، وَ لَا تَبُتَّ سَبَبِي مِنْكَ ، وَ لَا تُوَجِّهْنِي فِي حَاجَتِي هَذِهِ وَ غَيْرِهَا إِلَى سِوَاكَ

و اميد مرا از خود قطع مكن و رشته مرا نگسل و در اين حاجت و غير آن مرا به ديگران مگذار




وَ تَوَلَّنِي بِنُجْحِ طَلِبَتِي وَ قَضَاءِ حَاجَتِي وَ نَيْلِ سُؤْلِي قَبْلَ زَوَالِي عَنْ مَوْقِفِي هَذَا بِتَيْسِيرِكَ لِيَ الْعَسِيرَ وَ حُسْنِ تَقْدِيرِكَ لِي فِي جَمِيعِ الْأُمُورِ

و تو خود برآمدن مطلب و روا شدن حاجت و رسيدن مقصود مرا متكفل شو، پيش از آنكه از اين جايگاه
به جاى ديگر منتقل شوم، دشوار مرا آسان گردان و در همه كارها بهترين وجه پيش آور




وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً دَائِمَةً نَامِيَةً لَا انْقِطَاعَ لِأَبَدِهَا وَ لَا مُنْتَهَى لِأَمَدِهَا ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ عَوْناً لِي وَ سَبَباً لِنَجَاحِ طَلِبَتِي ، اِنَّکَ وَاسِعٌ کَرِيمٌ .

و درود بر محمد و آل او فرست درودى پيوسته و برومند كه مدت آن را پايان نباشد و هرگز قطع نشود
و آن را پشتيبان و سبب برآمدن مطلوب من قرار ده كه توئى گشاينده‏ى كارها و بخشنده‏ى نعمتها





وَ مِنْ حَاجَتِي يَا رَبِّ كَذَا وَ كَذَا . ( تَذْكُرُ حَاجَتَكَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فِي سُجُودِكَ ) فَضْلُكَ آنَسَنِي ،
وَ إِحْسَانُكَ دَلَّنِي ، فَأَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَوَاتُكَ وَ عَلَيْهِمْ أَن لَا تَرُدَّنُِي خَائِباً

و حاجت من چنين و چنان است و حاجات خود را به زبان آور. آنگاه سجده مى‏كنى و مى‏گوئى:
فضل تو روى و زبان مرا باز كرده و احسان تو مرا راهنما شده است پس از تو مى‏خواهم و سوگند مى‏دهم تو را به ذات مقدس
خودت و به محمد و خاندان او صلوات الله عليهم كه مرا نااميد برنگردانى.