« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »






« مُتَفَزِّعاً الَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ »


« دعای امام سجاد (ع) چون به خدا پناه مى‏بردند »




اللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ

خدايا! من دل از غير تو بركندم و به تو پيوستم‏



وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ

و به تمامى جان و تن روى به تو آوردم.



وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ

از كسانى كه نيازمند عطاى تواند روى برتافتم.



وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ

و دست نياز از آنكه از فضل تو بى‏نياز نيست فرا كشيدم.



وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الُْمحْتَاجِ إِلَى الُْمحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ .

و دانستم حاجت خواستن محتاجى از محتاج ديگر از سفاهت راى و گمراهى عقل است.



فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ يَا إِلَهِي مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا ، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا ،
وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا .

اى خداى من! چه بسيار ديدم مردمى كه عزت از غير تو خواستند ذليل گشتند
و مال از ديگرى طلبيدند تنگدست شدند، شان و مقام بلند خواستند پست گرديدند.




فَصَحَّ بِمُعَايَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ ، وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِيقِ صَوَابِهِ اخْتِيَارُهُ .

پس از ديدن امثال ايشان مرد زيرك بيدار شد و پند گرفت و پند گرفتن او موجب توفيق او شد،
آزمايش او را به راه صواب هدايت كرد.



فَأَنْتَ يَا مَوْلَايَ دُونَ كُلِّ مَسْؤُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِي ، وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَيْهِ وَلِيُّ حَاجَتِي

پس اى مولاى من! يگانه مرجع من در هر سئوال و آنكه حاجت از او خواهم توئى نه ديگرى.



أَنْتَ الَْمخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِي ، لَا يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي ،
وَ لَا يَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَكَ فِي دُعَائِي ، وَ لَا يَنْظِمُهُ وَ إِيَّاكَ نِدَائِي

تو را مى‏خوانم و بس، اميد من به تو است و كسى را با تو شريك ندانم و خواهش من از تست
و با تو ديگرى را نخوانم و كسى را با تو ندا نكنم.



لَكَ يَا إِلَهِي وَحْدَانِيَّةُ الْعَدَدِ ، وَ مَلَكَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ ، وَ فَضِيلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ ،
وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ .

يگانگى خاص تو است و قدرت و كمال مطلق از آن تو توانائى و نيرو تو راست و بس،
و بلندى و رفعت شان تست.



وَ مَنْ سِوَاكَ مَرْحُومٌ فِي عُمْرِهِ ، مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ ، مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ ،
مُخْتَلِفُ الْحَالَاتِ ، مُتَنَقِّلٌ فِي الصِّفَاتِ

و ديگران تا باشند نيازمند رحمت تو باشند، ناتوان در هر كار و بيچاره در هر حال،
پيوسته از حالى به حالى گردند و از صفتى به صفتى روند.




فَتَعَالَيْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ ، وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ ، فَسُبْحَانَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ

خدايا! بالاترى از آنكه تو را مانندى يا دشمنى بود و بزرگترى از آنكه همتا و همسرى داشته باشى،
پاكى تو و معبودى سزاى پرستش غير تو نيست.