« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »






« بَعدَ الفَراغ مِن صَلاةِ الَّیلِ لِنَفسِهِ فی الاعترافِ بالذَّنبِ »



« دعای امام سجاد (ع) وقتى از نماز شب فارغ مى‏گشتند
و به تقصير خود اعتراف مى‏كردند »



اللَّهُمَّ يَا ذَا الْمُلْكِ الْمُتَأَبِّدِ بِالْخُلُودِ

اى خداوند! اى پادشاهى كه ملك تو تا ابد پاينده و جاودان است.


وَ السُّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَيْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَانٍ .

و سلطنت تو بى لشكر و اعوان از آسيب دشمن در امان.


وَ الْعِزِّ الْبَاقِي عَلَى مَرِّ الدُّهُورِ وَ خَوَالِي الْأَعْوَامِ وَ مَوَاضِي الْأَزمَانِ وَ الْأَيَّامِ

شكوه تو با گردش دوران و گذشتن ساليان و دور زمان و اختلاف روزان و شبان پايدار و بر دوام.


عَزَّ سُلْطَانُكَ عِزّاً لَا حَدَّ لَهُ بِأَوَّلِيَّةٍ ، وَ لَا مُنْتَهَى لَهُ بِآخِرِيَّةٍ

فر پادشاهى بيكران تو را نه آغاز است و نه انجام.


وَ اسْتَعْلَى مُلْكُكَ عُلُوّاً سَقَطَتِ الْأَشْيَاءُ دُونَ بُلُوغِ أَمَدِهِ

همه‏ى موجودات پيش قدر والاى تو به پستى افتاده‏اند.


وَ لَا يَبْلُغُ أَدْنَى مَا اسْتَأْثَرْتَ بِهِ مِنْ ذَلِكَ أَقْصَى نَعْتِ النَّاعِتِينَ .

و بليغ‏ترين گفتار ثناگويان از وصف كمترين خصائص تو فرومانده.


ضَلَّتْ فِيكَ الصِّفَاتُ ، وَ تَفَسَّخَتْ دُونَكَ النُّعُوتُ ، وَ حَارَتْ فِي كِبْرِيَائِكَ لَطَائِفُ الْأَوْهَامِ

در صفات تو عقل گمراه است و آواره، و در نعت تو خرد سرگردان و بيچاره.
انديشه‏هاى باريك در كبرياى تو حيران‏اند و پريشان.



كَذَلِكَ أَنْتَ اللَّهُ الْأَوَّلُ فِي أَوَّلِيَّتِكَ ، وَ عَلَى ذَلِكَ أَنْتَ دَائِمٌ لَا تَزُولُ

توئى خدائى كه نخستين موجود در آغاز تو بودى و تا ابد هستى تو پايدار باشد و زوال نپذيرد


وَ أَنَا الْعَبْدُ الضَّعِيفُ عَمَلاً ، الْجَسِيمُ أَمَلاً ، خَرَجَتْ مِنْ يَدِي أَسْبَابُ الْوُصُلَاتِ إِلَّا مَا وَصَلَهُ رَحْمَتُكَ ،
وَ تَقَطَّعَتْ عَنِّي عِصَمُ الآْمَالِ إِلَّا مَا أَنَا مُعْتَصِمٌ بِهِ مِنْ عَفْوِكَ

و منم بنده‏ى اندك عمل و بسيار طمع، وسائل را از دست داده‏ام مگر رحمت تو دست گيرد
و رشته‏هاى اميدم گسيخته مگر اميد عفو تو را كه هنوز بدست دارم.



قَلَّ عِنْدِي مَا أَعْتَدُّ بِهِ مِنْ طَاعَتِكَ ، و كَثُرَ عَلَيَّ مَا أَبُوءُ بِهِ مِنْ مَعْصِيَتِكَ وَ لَنْ يَضِيقَ
عَلَيْكَ عَفْوٌ عَنْ عَبْدِكَ وَ إِنْ أَسَاءَ ، فَاعْفِ عَنِّي .

طاعتى كه بدان دل گرم دارم اندكست و معصيتى كه بار دوشم شود بسيار.
عفو تو از بنده‏ات گرچه بدكار باشد دشوار نيست پس مرا ببخش.



اللَّهُمَّ وَ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى خَفَايَا الْأَعْمَالِ عِلْمُكَ ، وَ انْكَشَفَ كُلُّ مَسْتُورٍ دُونَ خُبْرِكَ ،
وَ لَا تَنْطَوِي عَنْكَ دَقَائِقُ الْأُمُورِ ، وَ لَا تَعْزُبُ عَنْكَ غَيِّبَاتُ السَّرَائِرِ

خدايا علم تو بر اعمال پنهان ما مشرف است و راز پنهان ما در پيش دانش تو مكشوف،
هيچ چيز كوچك از تو پوشيده نيست و اسرار ناپيدا از تو مخفى نمى‏ماند.



وَ قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَيَّ عَدُوُّكَ الَّذِي اسْتَنْظَرَكَ لِغَوَايَتِي فَأَنْظَرْتَهُ ، وَ اسْتَمْهَلَكَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ لِإِضْلَالِي فَأَمْهَلْتَهُ .

دشمن تو كه براى فريب دادن من از تو مهلت خواسته است و مهلتش دادى
و تا روز جزا فرصت طلبيده است و تو فرصتش بخشيدى بر من چيره شده.



فَأَوْقَعَنِي وَ قَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ مِنْ صَغَائِرِ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ ، وَ كَبَائِرِ أَعْمَالٍ مُرْدِيَةٍ حَتَّى إِذَا قَارَفْتُ مَعْصِيَتَكَ ، وَ اسْتَوْجَبْتُ بِسُوءِ
سَعْيِي سَخْطَتَكَ ، فَتَلَ عَنِّي عِذَارَ غَدْرِهِ ، وَ تَلَقَّانِي بِكَلِمَةِ كُفْرِهِ ، وَ تَوَلَّى الْبَرَاءَةَ مِنِّي ، وَ أَدْبَرَ مُوَلِّياً عَنِّي ،
فَأَصْحَرَنِي لِغَضَبِكَ فَرِيداً ، وَ أَخْرَجَنِي إِلَى فِنَاءِ نَقِمَتِكَ طَرِيداً .

و مرا بر زمين زده است و من از صغائر گناهان عافيت سوز و كبائر معاصى نقمت‏اندوز سوى تو گريختم. وقتى من به گناه
آلوده گشتم و به زشتكارى سزاوار خشم تو شدم، به خيانت روى از من درپيچيد و در روى من بناسپاسى سخن گفت
و از من بيزارى جست و پشت كرده بگريخت و مرا با خشم تو تنها گذاشت، مرا تا آستانه انتقام تو نزديك آورد و رها كرد



لَا شَفِيعٌ يَشْفَعُ لِي إِلَيْكَ ، وَ لَا خَفِيرٌ يُؤْمِنُنِي عَلَيْكَ ، وَ لَا حِصْنٌ يَحْجُبُنِي عَنْكَ ، وَ لَا مَلَاذٌ أَلْجَأُ إِلَيْهِ مِنْكَ .

كسى نيست مرا شفاعت كند و آشنائى ندارم كه مرا پناه دهد و حصارى نيست
تا سنگر من شود و قلعه‏اى نه كه در آن گريزم.



فَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ ، وَ مَحَلُّ الْمُعْتَرِفِ لَكَ ، فَلَا يَضِيقَنَّ عَنِّي فَضْلُكَ ، وَ لَا يَقْصُرَنَّ دُونِي عَفْوُكَ ،
وَ لَا أَكُنْ أَخْيَبَ عِبَادِكَ التَّائِبِينَ ، وَ لَا أَقْنَطَ وُفُودِكَ الآْمِلِينَ ، وَ اغْفِر لِي ، إِنَّکَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ .

كسى نيست مرا شفاعت كند و آشنائى ندارم كه مرا پناه دهد و حصارى نيست تا سنگر من شود و قلعه‏اى نه كه در آن گريزم.



اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَمَرْتَنِي فَتَرَكْتُ ، وَ نَهَيْتَنِي فَرَكِبْتُ ، وَ سَوَّلَ لِيَ الْخَطَاءَ خَاطِرُ السُّوءِ فَفَرَّطْتُ .

خدايا! تو مرا امر كردى و من ترك فرمان تو كردم و مرا نهى فرمودى و مرتكب نهى تو گشتم
و انديشه بد، كار زشت را به نظر من نيكو نمود، پس از حد درگذشتم.




وَ لَا أَسْتَشْهِدُ عَلَى صِيَامِي نَهَاراً ، وَ لَا أَسْتَجِيرُ بِتَهَجُّدِي لَيْلًا ، وَ لَا تُثْنِي عَلَيَّ بِإِحْيَائِهَا سُنَّةٌ حَاشَا فُرُوضِكَ الَّتِي مَنْ ضَيَّعَهَا هَلَكَ .

هيچ روز را گواه بر روزه‏ى خود نگيرم و هيچ شب را براى بيدارى و عبادت پناه خود قرار ندهم و هيچ سنتى
ستايش من نكند كه به آن درست رفتار كرده‏ام مگر واجبات تو را كه اگر كسى آنها را فرو گذارد هلاك شود.



وَ لَسْتُ أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِفَضْلِ نَافِلَةٍ مَعَ كَثِيرِ مَا أَغْفَلْتُ مِنْ وَظَائِفِ فُرُوضِكَ ، وَ تَعَدَّيْتُ عَنْ مَقَامَاتِ حُدُودِكَ إِلَى حُرُمَاتٍ انْتَهَكْتُهَا
، وَ كَبَائِرِ ذُنُوبٍ اجْتَرَحْتُهَا ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لِي مِنْ فَضَائِحِهَا سِتْراً .

بسيارى نوافل به تو توسل نجويم چون وظائف واجبات را هم چنانكه بايد رعايت ننمودم و از حدود مقرر تو در گذشته
به حريم حرمت راه يافتم و گناهان بزرگ مرتكب شده‏ام كه تو بر من پرده پوشيدى و مرا رسوا نكردى.



وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اسْتَحْيَا لِنَفْسِهِ مِنْكَ ، وَ سَخِطَ عَلَيْهَا ، وَ رَضِيَ عَنْكَ ، فَتَلَقَّاكَ بِنَفْسٍ خَاشِعَةٍ ، وَ رَقَبَةٍ خَاضِعَةٍ ،
وَ ظَهْرٍ مُثْقَلٍ مِنَ الْخَطَايَا وَاقِفاً بَيْنَ الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ .

مقام درين كسى ايستاده است از تو شرمسار و بر جان خويش خشمگين و از تو خشنود با دلى شكسته و گردنى فروافكنده
پشتى از بار گناه سنگين، از يكسوى به تو اميدوار و از ديگر سوى از تو ترسان است.




وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ رَجَاهُ ، وَ أَحَقُّ مَنْ خَشِيَهُ وَ اتَّقَاهُ ، فَأَعْطِنِي يَا رَبِّ مَا رَجَوْتُ ، وَ آمِنِّي مَا حَذِرْتُ ،
وَ عُدْ عَلَيَّ بِعَائِدَةِ رَحْمَتِكَ ، إِنَّکَ أَکْرَمَ الْمَسْئُولِينَ .

چون تو سزاوارترى از همه كس به اميد و شايسته‏ترى به ترس و بيم، پس آنچه اميدوارم اى پروردگار من به من ارزانى دار
و از آنچه مى‏ترسم مرا ايمن گردان و از رحمت خود بهره‏مند كن كه كريمترين كسى كه از او حاجت خواهند توئى.




اللَّهُمَّ وَ إِذْ سَتَرْتَنِي بِعَفْوِكَ ، وَ تَغَمَّدْتَنِي بِفَضْلِكَ فِي دَارِ الْفَنَاءِ بِحَضْرَةِ الْأَكْفَاءِ ، فَأَجِرْنِي مِنْ فَضِيحَاتِ دَارِ الْبَقَاءِ عِنْدَ مَوَاقِفِ
الْأَشْهَادِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ ، وَ الرُّسُلِ الْمُكَرَّمِينَ ، وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ ، مِنْ جَارٍ كُنْتُ أُكَاتِمُهُ سَيِّئَاتِي ،
وَ مِنْ ذِي رَحِمٍ کُنْتُ أَحْتَشِمُ مِنْهُ فِي سَرِيرَاتِي .

خدايا اكنون كه به پرده عفو عيب مرا پوشيدى و ميان همكنان در سراى فانى غرق نعمتهاى خود ساختى، در سراى باقى نيز
از رسوائيها محفوظ دار. آنجا كه گواهان مى‏ايستند از فرشتگان مقرب و پيغمبران معظم و شهيدان جان باخته در راه دين
و شايستگان مومنين. من كار زشت خود را از همسايه پنهان مى‏كنم و از نمودن راز خود به خويشاوندان شرم دارم.




لَمْ أَثِقْ بِهِمْ رَبِّ فِي السِّتْرِ عَلَيَّ ، وَ وَثِقْتُ بِكَ رَبِّ فِي الْمَغْفِرَةِ لِي ، وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ وُثِقَ بِهِ ،
وَ أَعْطَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ أَرْأَفُ مَنِ اسْتُرْحِمَ ، فَارْحَمْنِي .

چون يقين ندارم سر مرا مى‏پوشند. اما به آمرزش تو اعتماد دارم. تو سزاوارترين كسى به اعتماد داشتن و بخشنده‏ترين كس
كه چشم اميد به تو است و مهربانترين كس كه توقع عفو از تو بايد داشت پس بر من ببخشاى.



اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ حَدَرْتَنِي مَاءً مَهِيناً مِنْ صُلْبٍ مُتَضَايِقِ الْعِظَامِ ، حَرِجِ الْمَسَالِكِ إِلَى رَحِمٍ ضَيِّقَةٍ سَتَرْتَهَا بِالْحُجُبِ ،
تُصَرِّفُنِي حَالاً عَنْ حَالٍ حَتَّى انْتَهَيْتَ بِي إِلَى تَمَامِ الصُّورَةِ ، وَ أَثْبَتَّ فِيَّ الْجَوَارِحَ كَمَا نَعَتَّ فِي كِتَابِكَ
نُطْفَةً ثُمَّ عَلَقَةً ثُمَّ مُضْغَةً ثُمَّ عَظْماً ثُمَّ كَسَوْتَ الْعِظَامَ لَحْماً ، ثُمَّ أَنْشَأْتَنِي خَلْقاً آخَرَ کَمَا شِئْتَ .

خدايا! من آبى پست و ناچيز بودم مرا از مجراهاى باريك ميان استخوانهاى درهم فشرده‏ى پشت پدر در تنگناى رحم فرود آوردى
و در ميان چند پرده نهان كردى و از حالى به حالى گردانيدى تا به صورت من كامل گشت و اندامها براى من آفريدى
چنانكه در كتاب خود فرمودى: «نطفه ثم علقه ثم مضغه ثم عظما ثم كسوت العظام لحما ثم انشاتنى خلقا آخر»



حَتَّى إِذَا احْتَجْتُ إِلَى رِزْقِكَ ، وَ لَمْ أَسْتَغْنِ عَنْ غِيَاثِ فَضْلِكَ ، جَعَلْتَ لِي قُوتاً مِنْ فَضْلِ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ
أَجْرَيْتَهُ لِأَمَتِكَ الَّتِي أَسْكَنْتَنِي جَوْفَهَا ، وَ أَوْدَعْتَنِي قَرَارَ رَحِمِهَا .

تا وقتى كه محتاج روزى تو گشتم و از ريزش فضل تو بى‏نياز نبودم از زيادتى آب و طعام كنيزكت كه
مرا در شكم او جاى داده و به رحم او سپردى براى من خوراك مقرر داشتى.



وَ لَوْ تَكِلْنِي يَا رَبِّ فِي تِلْكَ الْحَالَاتِ إِلَى حَوْلِي ، أَوْ تَضْطَرُّنِي إِلَى قُوَّتِي لَكَانَ الْحَوْلُ عَنِّي مُعْتَزِلًا ، وَ لَكَانَتِ الْقُوَّةُ مِنِّي بَعِيدَةً .

و اگر در آنحال مرا واگذاشته و به تدبير خودم سپرده بودى تاب و توان از من رفته و نيرو از من دور گشته بود.



فَغَذَوْتَنِي بِفَضْلِكَ غِذَاءَ الْبَرِّ اللَّطِيفِ ، تَفْعَلُ ذَلِكَ بِي تَطَوُّلًا عَلَيَّ إِلَى غَايَتِي هَذِهِ ، لَا أَعْدَمُ بِرَّكَ ،
وَ لَا يُبْطِىُ بِي حُسْنُ صَنِيعِكَ ، وَ لَا تَتَأَكَّدُ مَعَ ذَلِكَ ثِقَتِي فَأَتَفَرَّغَ لِمَا هُوَ أَحْظَى لِي عِنْدَكَ .

اما تو مرا از فضل خود به مهربانى و لطف روزى دادى و تا اين غايت به همانگونه پروريدى. هيچگاه از احسان تو محروم نبوده‏ام
و در فضل تو نسبت به من كم و كاستى روى نداد با اين حال يقين من هنوز به رسيدن روزى تو مستحكم نشده است
تا به آرامش خاطر به كارى پردازم كه سبب روسفيدى من نزد تو شود.



قَدْ مَلَكَ الشَّيْطَانُ عِنَانِي فِي سُوءِ الظَّنِّ وَ ضَعْفِ الْيَقِينِ ، فَأَنَا أَشْكُو سُوءَ مُجَاوَرَتِهِ لِي ، وَ طَاعَةَ نَفْسِي لَهُ ،
وَ أَسْتَعْصِمُكَ مِنْ مَلَكَتِهِ ، وَ أَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ فِي صَرْفِ كَيْدِهِ عَنِّي .

شيطان عنان مرا گرفته سوى ضعف يقين و بدگمانى مى‏كشاند اكنون از بد صحبتى او نسبت به من و خوش طاعتى خودم
نسبت به او شكايت دارم و از چيره گشتن او پناه به تو مى‏برم و به لابه و زارى از تو مى‏خواهم كيد او را از من دفع كنى.




وَ أَسْأَلُكَ فِي أَنْ تُسَهِّلَ إِلَى رِزْقِي سَبِيلًا ، فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى ابْتِدَائِكَ بِالنِّعَمِ الْجِسَامِ ، وَ إِلْهَامِكَ الشُّكْرَ عَلَى الْإِحْسَانِ
وَ الْإِنْعَامِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ سَهِّلْ عَلَيَّ رِزْقِي ، وَ أَنْ تُقَنِّعَنِي بِتَقْدِيرِكَ لِي ، وَ أَنْ تُرْضِيَنِي بِحِصَّتِي
فِيما قَسَمْتَ لِي ، وَ أَنْ تَجْعَلَ مَا ذَهَبَ مِنْ جِسْمِي وَ عُمْرِي فِي سَبِيلِ طَاعَتِكَ ، إِنَّكَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ .

و راه روزى را بر من سهل گردانى تو را سپاس كه به من نعمتهاى بزرگ بخشيدى و شكر احسان خود را به من الهام فرمودى.
پس درود بر محمد و آل او فرست و روزى را بر من آسان گردان و مرا به قسمت خود قانع كن و به نصيب خودم در آنچه روزى
كرده‏اى خرسند ساز و هر چه از تن و عمر من گذشته است در راه طاعت خود صرف كن كه تو بهترين روزى‏دهندگانى.



اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ نَارٍ تَغَلَّظْتَ بِهَا عَلَى مَنْ عَصَاكَ ، وَ تَوَعَّدْتَ بِهَا مَنْ صَدَفَ عَنْ رِضَاكَ ، وَ مِنْ نَارٍ نُورُهَا ظُلْمَةٌ ،
وَ هَيِّنُهَا أَلِيمٌ ، وَ بَعِيدُهَا قَرِيبٌ ، وَ مِنْ نَارٍ يَأْكُلُ بَعْضَهَا بَعْضٌ ، وَ يَصُولُ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ .

خدايا من به تو پناه مى‏برم از آتشى كه گناهكاران را بدان عذاب مى‏كنى و هر كه از راه رضاى تو منحرف شود بدان بيم
مى‏دهى. آتشى كه پرتو آن تاريكست و اندك آن بسيار و دردناك و دور آن سخت نزديك. آتشى كه هر قسمت آن
قسمت ديگر را مى‏بلعد و فرو مى‏برد، پاره‏اى از آن بر پاره‏اى ديگر مى‏تازد



وَ مِنْ نَارٍ تَذَرُ الْعِظَامَ رَمِيماً ، وَ تَسقِي أَهْلَهَا حَمِيماً ، وَ مِنْ نَارٍ لَا تُبْقِي عَلَى مَنْ تَضَرَّعَ إِلَيْهَا ، وَ لَا تَرْحَمُ مَنِ اسْتَعْطَفَهَا ،
وَ لَا تَقْدِرُ عَلَى التَّخْفِيفِ عَمَّنْ خَشَعَ لَهَا وَ اسْتَسْلَمَ إِلَيْهَا تَلْقَى سُكَّانَهَا بِأَحَرِّ مَا لَدَيْهَا مِنْ أَلِيمِ النَّکَالِ وَ شَدِيدِ الْوَبَالِ

آتشى كه استخوانها را فرسوده مى‏كند و مى‏ريزد و ساكنانش را از آب جوشان مى‏نوشاند. آتشى كه به زارى و لابه كسى
گوش فرا نمى‏دهد و از عجز و نياز احدى به بخشايش نمى‏آيد كسى نمى‏تواند به فروتنى و تسليم از شكنجه و عذاب
او بكاهد. و ساكنان را به عذابى دردناك و كيفرى سخت ناگوار هر چه سوزانتر كه در حد توان او باشد پاداش مى‏دهد.



وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَقَارِبِهَا الْفَاغِرَةِ أَفْوَاهُهَا ، وَ حَيَّاتِهَا الصَّالِقَةِ بِأَنْيَابِهَا ، وَ شَرَابِهَا الَّذِي يُقَطِّعُ أَمْعَاءَ وَ أَفْئِدَةَ سُكَّانِهَا ،
وَ يَنْزِعُ قُلُوبَهُمْ ، وَ أَسْتَهْدِيكَ لِمَا بَاعَدَ مِنْهَا ، وَ أَخَّرَ عَنْهَا .

و پناه به تو مى‏برم از كژدمهاى آن كه دهان گشوده‏اند و مارهاى نيش برآورده، و نوشيدنى آن كه دل و امعاى ساكنان
را پاره پاره مى‏كند و قلب آنها را از جاى برمى‏كند، و از تو مى‏خواهم كه مرا راه نمائى
به آنچه مرا از آتش دور مى‏گرداند و آن را مى‏راند.




اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْنِي مِنْهَا بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ ، وَ أَقِلْنِي عَثَرَاتِي بِحُسْنِ إِقَالَتِكَ ، وَ لَا تَخْذُلْنِي يَا خَيْرَ الُْمجِيرِينَ

خدايا درود بر محمد و آل او فرست و مرا به فضل و رحمت خود پناه ده و از لغزش دست گير و خوار مگذار اى بهترين پناه دهندگان.



اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَقِي الْكَرِيهَةَ ، وَ تُعْطِي الْحَسَنَةَ ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

خداوندا! تو بندگان را از هر ناپسندى محفوظ مى‏دارى و حسنه مى‏دهى و هر چه بخواهى بجاى مى‏آورى و بر همه چيز قادرى.




اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، إِذَا ذُكِرَ الْأَبْرَارُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، مَا اخْتَلَفَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ ،
صَلَاةً لَا يَنْقَطِعُ مَدَدُهَا ، وَ لَا يُحْصَى عَدَدُهَا ، صَلَاةً تَشْحَنُ الْهَوَاءَ ، وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ .

خدايا درود بر محمد و آل او فرست هرگاه ذكر نيكان شود، و درود بر محمد و آل او فرست تا روز و شب در گردشند،
درودى كه دنباله آن بريده نشود و عدد آن به شمار نيايد، درودى كه فضا را پر كند و زمين و آسمان را فرا گيرد




صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ حَتَّى يَرْضَى ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بَعْدَ الرِّضَا ،
صَلَاةً لَا حَدَّ لَهَا وَ لَا مُنْتَهَى ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

درود خداى بر او باد به اندازه‏اى كه خرسند گردد و درود خداى بر او باد پس از خرسندى
او به اندازه‏اى كه پايان و كرانه براى آن نباشد يا ارحم الراحمين.