« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »






دعاى امام سجاد (ع) چون سوى ابر و برق مى‏نگريست

و آواز رعد را مى‏شنيد



اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَيْنِ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِكَ ، وَ هَذَيْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ ، يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ ،
فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ .

خدايا! اين دو (برق و رعد) نشانه از نشانهاى قدرت تواند و دو خدمتگزار از خدمتگزاران حضرت تو، سوى فرمان تو مى‏شتابند،
يا به رحمت و سود و يا نقمت و زيان، پس بدين دو باران بد بر ما مبار و جامه بلا بر ما مپوشان.




اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْزِلْ عَلَيْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا ، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا ،
وَ لَا تُصِبْنَا فِيهَا بِآفَةٍ ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَي مَعَايِشِنَا عَاهَةً .

خدايا درود بر محمد و آل او فرست و سود و بركت اين ابرها را بر ما فرو بار و آزار و زيان آن را از ما دور گردان
و به ما گزندى مرسان و معيشت ما را آسيبى مفرست.




اللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نِقْمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فانا نَسْتَجِيرُكَ مِنْ غَضَبِكَ ، وَ نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ ،
فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِينَ ، وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِکَ عَلَي الْمُلْحِدِينَ .

خدايا اگر آن را براى انتقام و عذاب برانگيخته و به خشم فرستاده‏اى ما از خشم تو پناه به تو مى‏بريم و به لابه و زارى مى‏خواهيم
از ما درگذرى و اين بلا را سوى مشركان فرستى و آسياى عذاب را بر ملحدان بگردانى.




اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْيَاكَ ، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ ، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ ، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ ،
فَإِنَّ الْغَنِيَّ مَنْ أَغْنَيْتَ ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ

خدايا خشكى زمينهاى ما را به ريزش باران زائل كن و به روزى خود اندوه سينه ما را بيرون بر و ما را به غير خودت مشغول مكن
و سرچشمه‏ى احسان خويش را از ما قطع مفرما. توانگر آنست كه تو روزيش دهى و تندرست آنكه تو از بلا محفوظش دارى‏



مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ ، تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ ، وَ تَقْضِي بِمَا أَرَدْتَ فِيمَنْ أَرَدْتَ

هيچكس وسيله ندارد كه عذاب تو را بازگرداند يا از خشم تو به سلامت گذرد، هر حكم بخواهى درباره هر كه بخواهى
روان مى‏سازى و هر چه بخواهى درباره هر كس كه اراده كنى مجرى مى‏دارى.




فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَيْتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ ، وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ ، حَمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِينَ وَرَاءَهُ ،
حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ

سپاس تو را كه از بلا ما را نگاه داشتى، و شكر تو را كه نعمت خويش به ما عطا فرمودى، سپاسى
كه از سپاس سپاسگزاران پيش افتد و درگذرد، شكرى كه آسمان و زمين را پر كند.




إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ ، الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ ، الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ ، الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ ،
الُْمحْسِنُ الُْمجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، إِلَيْكَ الْمَصِيرُ

توئى كه نعمتهاى بزرگ مى‏دهى و عطاهاى سترگ مى‏بخشى، و سپاس اندك را مى‏پذيرى و شكر كم را پاداش مى‏دهى،
كار تو نيكو و فعل تو جميل، توئى صاحب هر نعمت، معبودى جز تو نيست و بازگشت سوى تو است‏