دعاي 47 : « دعا در روز عرفه »

[soheil_g]

« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »

دعای امام سجاد (ع) در روز عرفه

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

سپاس خداوند را كه پروردگار جهانيان است.

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ ، رَبَّ الْأَرْبَابِ ، وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ ، وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ ،
وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ ، لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ ، وَ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْ‏ءٍ ،
وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُحِيطٌ ، وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ رَقِيبٌ .

خداوندا! سپاس تو را! اى آفريننده‏ى آسمانها و زمين و اى صاحب بزرگى و كرم. پرورنده‏ى پرورندگان، معبود هر پرستنده،
آفريننده‏ى هر آفريده، وارث هر چيز، چيزى مانند تو نيست و هيچ از دانش تو پوشيده نه،
و تو همه را فرا گرفته و بر هر چيز نگهبانى.

أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ

توئى خدا كه معبودى غير تو نيست، يكى و يگانه و يكتا و بى‏همتا

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْكَرِيمُ الْمُتَكَرِّمُ ، الْعَظِيمُ الْمُتَعَظِّمُ ، الْكَبِيرُ الْمُتَكَبِّرُ

توئى خدائى كه معبودى غير تو نيست، كريمى و كرمت را غايت نيست،
عظيمى و عظمتت را نهايت نه، فر و شكوه كبرياى تو بى‏منتهاست.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْعَلِيُّ الْمُتَعَالِ ، الشَّدِيدُ الِْمحَالِ

خداوند توئى و معبودى غير تو نيست: بلندتر و برترى از هر چيز و به غايت توانا.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ، الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ .

توئى خداوند معبودى غير تو نيست بخشاينده‏ى و مهربان، دانا و حكيم.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ، الْقَدِيمُ الْخَبِيرُ

توئى خداوند معبودى غير تو نيست، شنوا و بينائى هميشه بودى و بر همه چيز آگاهى.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْكَرِيمُ الْأَكْرَمُ ، الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ ،

توئى خداوند! خدائى غير تو نيست، كريمى و كرمت بى‏پايان، پيوسته پايدار.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ ، وَ الآْخِرُ بَعْدَ كُلِّ عَدَدٍ

توئى خداوند معبودى غير نيست، در آغاز بودى پى از هر كس و در انجام باشى پس از هر چيز.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الدَّانِي فِي عُلُوِّهِ ، وَ الْعَالِي فِي دُنُوِّهِ

توئى خداوند و معبودى مستحق پرستش جز تو نيست، با وجود بلندى نزديكى و با نزديكى بلند.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، ذُو الْبَهَاءِ وَ الَْمجْدِ ، وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ

توئى خداوند و خداوندگارى غير تو نيست با فر تابناك و شكوه، سزاوار سپاس.

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الَّذِي أَنْشَأْتَ الْأَشْيَاءَ مِنْ غَيْرِ سِنْخٍ ، وَ صَوَّرْتَ مَا صَوَّرْتَ مِنْ غَيْرِ مِثَالٍ ،
وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلَا احْتِذَاءٍ .

توئى خداوند غير تو خدائى نيست، همه چيز را تو آفريدى نه از ماده، و هر صورت را نگاشتى
نه از روى نمونه، هر چه را نو پديد آوردى نه از رنگى و طرحى.

أَنْتَ الَّذِي قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ تَقْدِيراً ، وَ يَسَّرْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ تَيْسِيراً ، وَ دَبَّرْتَ مَا دُونَکَ تَدْبِيراً

هر چيز را اندازه مقرر كردى و براى آسانى هر يك را آماده كارى ساختى «هر چه غير تست تدبيرش تو كردى‏

أَنْتَ الَّذِي لَمْ يُعِنْكَ عَلَى خَلْقِكَ شَرِيكٌ ، وَ لَمْ يُوَازِرْكَ فِي أَمْرِكَ وَزِيرٌ ، وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ مُشَاهِدٌ وَ لَا نَظِيرٌ .

توئى كه در آفرينش، كسى يارى تو نكرد و در كار تو راى‏زن و مددكار نبود و آفرينش تو را كس نديد و مانند تو كس نبود.

أَنْتَ الَّذِي أَرَدْتَ فَكَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ ، وَ قَضَيْتَ فَكَانَ عَدْلًا مَا قَضَيْتَ ، وَ حَكَمْتَ فَكَانَ نِصْفاً مَا حَكَمْتَ .

خواستى و هر چه خواستى شد و حكم كردى و حكم تو عدل بود و داورى تو به نصفت و داد،

أَنْتَ الَّذِي لَا يَحْوِيكَ مَكَانٌ ، وَ لَمْ يَقُمْ لِسُلْطَانِكَ سُلْطَانٌ ، وَ لَمْ يُعْيِكَ بُرْهَانٌ وَ لَا بَيَانٌ .

توئى كه در جائى نگنجى و در برابر ملك تو ملكى نيست و از هيچ برهان و بيان فرو نمانى.

أَنْتَ الَّذِي أَحْصَيْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ عَدَداً ، وَ جَعَلْتَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ أَمَداً ، وَ قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ تَقْدِيراً .

توئى كه شماره هر چيز را مى‏دانى و هر يك را اجل و فرجامى مقرر داشتى و اندازه معين فرمودى.

أَنْتَ الَّذِي قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِيَّتِكَ ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَيْفِيَّتِكَ ، وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَيْنِيَّتِكَ .

توئى كه انديشه‏ها بذات تو نرسد و دانشها از ادراك چگونگى تو فرو ماند و ديده جاى تو را درنيابد.

أَنْتَ الَّذِي لَا تُحَدُّ فَتَكُونَ مَحْدُوداً ، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَكُونَ مَوْجُوداً ، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَكُونَ مَوْلُوداً .

توئى كه پايان ندارى تا محدود باشى و مجسم نيستى كه محسوس شوى و فرزند نياوردى تا فرزند ديگرى باشى.

أَنْتَ الَّذِي لَا ضِدَّ مَعَكَ فَيُعَانِدَكَ ، وَ لَا عِدْلَ لَكَ فَيُكَاثِرَكَ ، وَ لَا نِدَّ لَكَ فَيُعَارِضَكَ .

دشمن ندارى تا با تو به عناد برخيزد و همتا ندارى كه با تو همسرى كند و مانند ندارى كه با تو برابرى نمايد.

أَنْتَ الَّذِي ابْتَدَأَ ، وَ اخْتَرَعَ ، وَ اسْتَحْدَثَ ، وَ ابْتَدَعَ ، وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ .

توئى كه آفرينش را بنياد نهادى و جهان را پديد آوردى و نو ساختى و شگفتى نمودى و هر چه ساختى نيكو ساختى.

سُبْحَانَكَ مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ ، وَ أَسْنَى فِي الْأَمَاكِنِ مَكَانَكَ ، وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَکَ

منزهى تو! چه بزرگ است شان تو و چه بلند است مكان تو و آشكاركننده‏ى حقست قرآن تو.

سُبْحَانَكَ مِنْ لَطِيفٍ مَا أَلْطَفَكَ ، وَ رَؤُوفٍ مَا أَرْأَفَكَ ، وَ حَكِيمٍ مَا أَعْرَفَكَ

منزهى تو! چه نيكو چاره‏سازى و چه بسيار مهربانى و حكيم راستكارى، هر چيز را مى‏شناسى.

سُبْحَانَكَ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَمْنَعَكَ ، وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَكَ ، وَ رَفِيعٍ مَا أَرْفَعَكَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الَْمجْدِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ .

پاك خداوندا! چه پادشاه با فر و شكوهى! و چه بخشنده توانگر بسيار بخشى، چه بلند و بلند پايه‏اى،
فروغمند با فر و بزرگى و سزاوار سپاسى!

سُبْحَانَكَ بَسَطْتَ بِالْخَيْرَاتِ يَدَكَ ، وَ عُرِفَتِ الْهِدَايَةُ مِنْ عِنْدِكَ ، فَمَنِ الَْتمَسَكَ لِدِينٍ أَوْ دُنْيَا وَجَدَكَ

پاك خداوندا! دست به خيرات گشودى و به رهنمائى شناخته گشتى هر كس تو را براى دين يا دنيا خواند هر چه خواست بيافت.

سُبْحَانَكَ خَضَعَ لَكَ مَنْ جَرَى فِي عِلْمِكَ ، وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِكَ مَا دُونَ عَرْشِكَ ، وَ انْقَادَ لِلتَّسْلِيمِ لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ

منزهى! هر چه علم تو بدان تعلق گرفته است براى تو فروتنى كند و هر چه زير عرش تست در برابر عظمت تو
سر فرود آرد و هر آفريده‏ى فرمانبردارى تو را گردن نهد.

سُبْحَانَكَ لَا تُحَسُّ وَ لَا تُجَسُّ وَ لَا تُمَسُّ وَ لَا تُكَادُ وَ لَا تُمَاطُ وَ لَا تُنَازَعُ وَ لَا تُجَارَى وَ لَا تُمَارَى وَ لَا تُخَادَعُ وَ لَا تُمَاكَرُ

منزهى تو! بحس در نمى‏آئى و لمس تو را در نيابد و دست به تو نرسد، نيرنگ كسى در تو اثر نكند و چيزى تو را فرا نگيرد
و با تو برنيايد و برابرى نكند و به جدال با تو نخيزد و تو را فريب ندهد و با تو نيرنگ نبازد.

سُبْحَانَكَ سَبِيلُكَ جَدَدٌ . وَ أَمْرُكَ رَشَدٌ ، وَ أَنْتَ حَيٌّ صَمَدٌ .

منزهى تو! راه تو هموار، فرمان تو حق و توئى زنده و بى‏نياز

سُبْحَانَكَ قَولُكَ حُكْمٌ ، وَ قَضَاؤُكَ حَتْمٌ ، وَ إِرَادَتُكَ عَزْمٌ .

منزهى تو! گفتار تو درست و به حكمت، و فرمان تو شدنى و مشيت تو انجام يافتنى است.

سُبْحَانَكَ لَا رَادَّ لِمَشِيَّتِكَ ، وَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ .

منزهى تو! خواسته‏ى تو را كسى رد نكند و سخنان تو را دگرگون نسازد.

سُبْحَانَكَ بَاهِرَ الآْيَاتِ ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ

نشانه الوهيت تو هويدا است، توئى آفريننده‏ى آسمانها. پديد آرنده‏ى جانداران.

لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَدُومُ بِدَوَامِكَ

سپاس تو را! سپاسى كه با هستى تو پايدار باشد

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِكَ .

سپاس تو را! سپاسى كه با نعمت تو جاويد ماند.

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُوَازِي صُنْعَكَ

سپاس تو را! سپاسى كه برابر احسان تو بود.

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ .

سپاس تو را! سپاسى افزون از رضاى تو.

[soheil_g]

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ ، وَ شُكْراً يَقْصُرُ عَنْهُ شُكْرُ كُلِّ شَاكِرٍ

الْحَمْدُ سپاس تو را! سپاسى همراه با سپاس هر سپاسگزارى،
سپاسى كه شكر شاكران از آن فروتر باشد.

حَمْداً لَا يَنْبَغِي إِلَّا لَكَ ، وَ لَا يُتَقَرَّبُ بِهِ إِلَّا إِلَيْكَ

سپاسى كه جز تو را سزاوار نبود و موجب تقرب به غير تو نشود.

حَمْداً يُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوَّلُ ، وَ يُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الآْخِرِ .

سپاسى كه نعمت نخستين بدان پايدار بود و نعمت ديگر بدان پيوندد.

حَمْداً يَتَضَاعَفُ عَلَى كُرُورِ الْأَزْمِنَةِ ، وَ يَتَزَايَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَةً .

سپاسى كه با گذشتن زمانها در فزايش بود و پى در پى چندين برابر شود.

حَمْداً يَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَةُ ، وَ يَزِيدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِي كِتَابِكَ الْكَتَبَةُ

سپاسى كه آمارگيران از شمارش آن فرو مانند و از آن كه نويسندگان در نامه‏ها بنويسند افزون گردد.

حَمْداً يُوازِنُ عَرْشَكَ الَْمجِيدَ وَ يُعَادِلُ كُرْسِيَّكَ الرَّفِيعَ .

سپاسى كه به بزرگى عرش عظيم و همانند كرسى رفيع تو بود

حَمْداً يَكْمُلُ لَدَيْكَ ثَوَابُهُ ، وَ يَسْتَغْرِقُ كُلَّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ

سپاسى كه پاداش آن نزد تو كامل باشد و ثواب آن بر هر ثواب افزون آيد.

حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ ، وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّيَّةِ

سپاسى كه بيرون و درونش مانند هم و با نيت صادق جفت باشد.

حَمْداً لَمْ يَحْمَدْكَ خَلْقٌ مِثْلَهُ ، وَ لَا يَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاكَ فَضْلَهُ

سپاسى كه هيچ آفريده‏ى چنان سپاس نگذارده و فضل آن را غير تو هيچكس نداند.

حَمْداً يُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِي تَعْدِيدِهِ ، وَ يُؤَيَّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِي تَوْفِيَتِهِ .

سپاسى كه گذرانده‏ى آن را مدد دهى و كوشنده در آن را تاييد فرمائى.

حَمْداً يَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ ، وَ يَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ .

سپاسى كه هر سپاس گذشته و آينده را فرا گيرد.

حَمْداً لَا حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِكَ مِنْهُ ، وَ لَا أَحْمَدَ مِمَّنْ يَحْمَدُكَ بِهِ .

سپاسى كه هيچ حمدى به گفتار تو نزديكتر از آن نباشد و بالاتر از آن هيچ كس تو را حمد نكرده باشد.

حَمْداً يُوجِبُ بِكَرَمِكَ الْمَزِيدَ بِوُفُورِهِ ، وَ تَصِلُهُ بِمَزِيدٍ بَعْدَ مَزِيدٍ طَوْلًا مِنْكَ

سپاسى كه به كرم تو موجب مزيد نعمت و فراوانى آن گردد و پيوسته آن را به رحمت خود بيفزائى.

حَمْداً يَجِبُ لِكَرَمِ وَجْهِكَ ، وَ يُقَابِلُ عِزَّ جَلَالِكَ .

سپاسى كه شايسته ذات تو و سزاوار فر و بزرگى تو باشد.

رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُكَرَّمِ الْمُقَرَّبِ ، أَفْضَلَ صَلَوَاتِكَ ،
وَ بَارِكْ عَلَيْهِ أَتَمَّ بَرَكَاتِكَ ، وَ تَرَحَّمْ عَلَيْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِكَ .

پروردگارا! درود فرست بر محمد و آل محمد كه برگزيده و بهترين خلق و گرامى و مقرب نزد تست بهترين درود
و او را به فرخى و فرخندگى گرامى دار به خجسته‏ترين فرخندگى، و بر او بخشايش فرما برترين بخشايش.

رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً زَاكِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَزْكَى مِنْهَا ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً نَامِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَنْمَى مِنْهَا ،
وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً رَاضِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ فَوْقَهَا .

پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى فزاينده كه فزاينده‏تر از آن نباشد. و درود بر او فرست درودى برومند
كه برومندتر از آن نبود، و درود بر او فرست درودى پسنديده كه از آن برتر درود صورت نبندد.

رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُرْضِيهِ وَ تَزِيدُ عَلَى رِضَاهُ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً تُرْضِيكَ
و تَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ لَهُ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً لَا تَرْضَى لَهُ إِلَّا بِهَا ، وَ لَا تَرَى غَيْرَهُ لَهَا أَهْلًا .

پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست، درودى كه او را خشنود گردانى و بيش از رضاى او و درود بر او فرست
درودى كه شايسته او دانى و سزاى او، و بيش از آن نيز، درود بر او فرست درودى
كه به غير آن راضى نباشى و ديگرى را شايسته آن نبينى.

رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَكَ ، وَ يَتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِكَ ، وَ لَا يَنْفَدُ كَمَا لَا تَنْفَدُ كَلِمَاتُكَ .

پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از رضاى تو بيشتر باشد
و با بقاى تو پيوندد و مانند سخنان تو بى‏پايان بود.

رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ ،
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِكَ مِنْ جِنِّكَ وَ إِنْسِكَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِكَ ،
وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلَاةِ كُلِّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ .

پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه درود فرشتگان و پيغمبران و رسولان و فرمانبران تو را در برگيرد
و درود بندگان تو از جن و انس و هر كس دعوت تو را اجابت كرد و هر يك از
اصناف آفريدگان كه هستى بخشيدى و پديد آوردى شامل شود.

رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُحِيطُ بِكُلِّ صَلَاةٍ سَالِفَةٍ وَ مُسْتَأْنَفَةٍ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ ، صَلَاةً مَرْضِيَّةً لَكَ
وَ لِمَنْ دُونَكَ ، وَ تُنْشِىُ مَعَ ذَلِكَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْكَ الصَّلَوَاتِ عِنْدَهَا ،
وَ تَزِيدُهَا عَلَى كُرُورِ الْأَيَّامِ زِيَادَةً فِي تَضَاعِيفَ لَا يَعُدُّهَا غَيْرُک .

پروردگارا! درود بر او فرست و بر آل او درودى كه هر درود گذشته و آينده را فراگيرد و بر او و آل او درود فرست
درودى كه پسنديده تو و غير تو باشد. و با اين همه درود و تحيات ديگر نيز كه چون بر آنها افزوده گردد
چندين برابر شود و با گذشتن هر روز پيوسته درافزايد چندانكه شماره‏ى
آن را كس نتواند كرد و عدد آن را نتواند دانست.

رَبِّ صَلِّ عَلَى أَطَائِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ ،
وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ ، وَ حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِكَ ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ
تَطْهِيراً بِإِرَادَتِكَ ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَى جَنَّتِكَ

خداوندا! بر پاكان خاندان او درود فرست كه آنان را برگزيدى تا فرمان تو را اجرا كنند و گنجوران گنج دانش خود گردانيدى
و بر نگهبانى دين خود برگماشتى آنها جانشينان تواند در زمين و حجت تواند بر بندگانت و آنان را
از هر ناپاكى و پليدى به خواست خود پاك كردى و ايشان را وسيله‏ى سوى
خويش و راه به جانب بهشت خود قرار دادى.

رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِكَ وَ كَرَامَتِكَ ، وَ تُكْمِلُ لَهُمُ الْأَشْيَاءَ مِنْ
عَطَايَاكَ وَ نَوَافِلِكَ ، وَ تُوَفِّرُ عَلَيْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِكَ وَ فَوَائِدِكَ .

پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از عطاى بزرگ و كرامت آنها را بهره‏مند گردانى.
همه‏گونه نعمت و نواخت خود را بر آنان كامل كنى و بهره آنها را از فائده و انعام خود بسيار گردانى.

رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ صَلَاةً لَا أَمَدَ فِي أَوَّلِهَا ، وَ لَا غَايَةَ لِأَمَدِهَا ، وَ لَا نِهَايَةَ لآِخِرِهَا .

پروردگارا! بر او و خاندان او درودى فرست كه نه آغاز آن را حدى باشد و نه مدت آن را پايانى و نه انجام آن را كرانه.

رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِمْ زِنَةَ عَرْشِكَ وَ مَا دُونَهُ ، وَ مِلْ‏ءَ سَمَاوَاتِكَ وَ مَا فَوْقَهُنَّ ، وَ عَدَدَ أَرَضِيكَ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ ،
صَلَاةً تُقَرِّبُهُمْ مِنْكَ زُلْفَى ، وَ تَكُونُ لَكَ وَ لَهُمْ رِضًى ، وَ مُتَّصِلَةً بِنَظَائِرِهِنَّ أَبَداً .

پروردگارا! درود بر او فرست هموزن عرش و هر چه زير عرش است و به قدر پرى آسمانها و هر چه بالاى آسمانهاست
و به شماره‏ى زمينها و هر چه زير آنها و هر چه ميان طبقات آسمان و زمين است، درودى كه آنان را
به خود نزديك سازى و تو و ايشان از آن خشنود گرديد و هميشه به مانند خود پيوسته باشد.

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ ،
وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ ،
وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ ، وَ أَلَّا يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ ، وَ لَا يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِينَ ،
وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ .

خدايا تو دين خود را در هر زمان به امامى تاييد كردى و او را چون علم براى بندگانت برافراشتى و چون شاخص نور افكنى
در شهرهاى خود بپا داشتى پس از آنكه ريسمان او را به ريسمان خود پيوستى و او را وسيله‏ى تحصيل
خشنودى خويش گردانيدى و اطاعت او را واجب فرمودى و از نافرمانى او ترسانيدى و به
فرمانبرى تو ترغيب نمودى و پرهيز از مناهى او را لازم شمردى، مبادا هيچكس از
او پيش افتد يا از او واپس ماند. او را حافظ پناهندگان و سنگر مومنان
و دستاويز نجات جويان و فروغ مردم جهان قرار دادى.

اللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِيِّكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِ ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِيهِ ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً ،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً ، وَ أَعِنْهُ بِرُكْنِكَ أَلْأَعَزِّ ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ ، وَ قَوِّ عَضُدَهُ ، وَ رَاعِهِ بِعَيْنِكَ ،
وَ احْمِهِ بِحِفْظِكَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِکَتِکَ ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِک الْأَغْلَبِ .

پس ولى خود را الهام كن تا شكر اين نعمت بگذارد و ما را نيز الهام كن كه نعمت وجود او را سپاس گوئيم
و او را به فيروزى از جانب خود نصرت كن و كار او را به آسانى بگشاى و به پشتيبانى محكم خود
او را مدد فرماى و پشت او را قوى كن و بازوى او را نيرومند گردان، و او را به ديده
رعايت خود نگران باش و در كنف حمايت خود نگهدار، و به فرشتگانش
يارى كن و به سپاه نيرومند خويش مدد ده.

وَ أَقِمْ بِهِ كِتَابَكَ وَ حُدُودَكَ وَ شَرَائِعَكَ وَ سُنَنَ رَسُولِكَ ، صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ، وَ أَحْيِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ
مِنْ مَعَالِمِ دِينِكَ ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِيقَتِكَ ، وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِيلِكَ ،
وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً

و كتاب و احكام و قوانين و سنت رسول خود صلواتك عليه و آله را بدو برپاى دار. و آنچه از آثار دين ستمكاران ناپديد كردند
بدست او زنده كن و زنگ ستم را از صفحه ملت خويش بدست او زدوده كن و دشواريها كه در راه دين تو نهاده‏اند
به همت او بردار و منحرفان را به او نابود كن و آنها كه طالبان تو را به راه كج برند بدست او ناپديد گردان.

وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِيَائِكَ ، وَ ابْسُطْ يَدَهُ عَلَى أَعْدَائِكَ ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِينَ
مُطِيعِينَ ، وَ فِي رِضَاهُ سَاعِينَ ، وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُكْنِفِينَ ، وَ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ
صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِينَ .

و دل او را بر دوستان مهربان كن و دست او را بر دشمنان چيره ساز و ما را از مهر و بخشايش و دلجوئى و نوازش او برخوردار دار
و شنوا و فرمانبردار او گردان كه در تحصيل خشنودى او بكوشيم و براى يارى او و دفع دشمن وى پيوسته
پيرامون او باشيم و به خداى و رسول تو بدين خدمت تقرب جوئيم صلواتك اللهم عليه و آله‏

[soheil_g]

اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى أَوْلِيَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِينَ بِمَقَامِهِمُ ، الْمُتَّبِعِينَ مَنْهَجَهُمُ ، الْمُقْتَفِينَ آثَارَهُمُ ، الْمُسْتَمْسِكِينَ بِعُرْوَتِهِمُ ، الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلَايَتِهِمُ ،
الْمُؤْتَمِّينَ بِإِمَامَتِهِمُ ، الْمُسَلِّمِينَ لِأَمْرِهِمُ ، الُْمجْتَهِدِينَ فِي طَاعَتِهِمُ ، الْمُنْتَظِرِينَ أَيَّامَهُمُ ، الْمَادِّينَ إِلَيْهِمْ أَعْيُنَهُمُ ،
الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَكَاتِ الزَّاكِيَاتِ النَّامِيَاتِ الْغَادِيَاتِ الرَّائِحَاتِ .

خدايا بر دوستان ائمه عليهم‏السلام كه مقام آنان را شناختند و به روش آنها رفتند و آثار آنان را پيروى كردند و بدانان پيوستند،
ولايت آنان را دستاويز خود ساختند و پيشوائى آنها را پذيرفتند و فرمان آنها را گردن نهادند و در اطاعت آنها كوشيدند،
در انتظار روزگار دولت آنها نشستند، چشمان خود را سوى آنها دوختند، درودها نثار كن
پاك و فرخنده و برومند هر بامداد و شامگاه.

وَ سَلِّمْ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ ، وَ اجْمَعْ عَلَى التَّقْوَى أَمْرَهُمْ ، وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ ، وَ تُبْ عَلَيْهِمْ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ،
وَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ، وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِي دَارِ السَّلَامِ بِرَحْمَتِكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .

و سلام بر آنها و جانهاى آنها فرست و كار آنها را به پرهيزكارى سامان ده و حال آنها را به صلاح آور و توبه‏ى آنها را بپذيركه توئى
پذيرفتار توبه و مهربان و بهترين آمرزندگان و ما را با آنها در سراى سلامت ماوى ده برحمتك يا ارحم الراحمين.

اللَّهُمَّ هَذَا يَوْمُ عَرَفَةَ يَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ ، نَشَرْتَ فِيهِ رَحْمَتَكَ ، وَ مَنَنْتَ فِيهِ بِعَفْوِكَ ،
وَ أَجْزَلْتَ فِيهِ عَطِيَّتَكَ ، وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِكَ .

خدايا اين روز عرفه است كه آن را ارجمند كردى و گرامى و بزرگ داشتى و رحمت خويش را بپراكندى
و به عفو خود بر خلق منت نهادى و عطاياى بزرگ دادى و بندگان را بدان نواختى.

اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ ،
وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ .

خدايا من بنده‏ى توام كه پيش از آفرينش و پس از آن بر من انعام كردى، بدين خود راه نمودى و به اداى حق خود توفيق دادى
و به رشته‏ى عصمت پيوستى و در گروه خود درآوردى و به دوستى دوستان و دشمنى با دشمنان خود هدايت كردى.

ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ ، وَ لَا اسْتِكْبَاراً عَلَيْكَ ،
بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّ كَ وَ عَدُوُّهُ ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفاً بِوَعِيدِكَ ،
رَاجِياً لِعَفْوِكَ ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِکَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلَّا يَفْعَلَ .

آنگاه مرا فرمان دادى و اطاعت نكردم و منع كردى و نپذيرفتم و از گناه نهى كردى، از فرمان تو سرباز زدم و به نهى تو دست آلودم،
نه از دشمنى و گردنكشى بلكه خواهش دل مرا سوى كارى كشانيد كه تو مرا از آن دفع كردى و بيم دادى،
و دشمن تو و من مرا بر نافرمانى گستاخ كرد تا دست به گناه آلودم اما به وعيد تو معترف بودم
و به عفو تو اميدوار و بگذشت تو دل‏گرم داشتم و با آن نعمتهاى تو
سزاوارترين بندگان بودم به گناه ناكردن‏

وَ هَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ صَاغِراً ذَلِيلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً ، مُعْتَرِفاً بِعَظِيمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ ، وَ جَلِيلٍ مِنَ الْخَطَايَا اجْتَرَمْتُهُ ،
مُسْتَجِيراً بِصَفْحِكَ ، لَائِذاً بِرَحْمَتِكَ ، مُوقِناً أَنَّهُ لَا يُجِيرُنِي مِنْكَ مُجِيرٌ ، وَ لَا يَمْنَعُنِي مِنْكَ مَانِعٌ .

اكنون من در حضور توام خوار و زار، سرافكنده، دل افكار، ترسان و به گناه بزرگ خود اقرار دارم كه بار آن را بر دوش گرفته‏ام
و به نافرمانى سترگى دست آلوده‏ام، به عفو تو پناه آورده و از بخشايش تو زنهار خواهم
و مى‏دانم كه ديگرى مرا از تو پناه نمى‏دهد و از عذاب تو مانع نمى‏شود.

فَعُدْ عَلَيَّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَي مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِكَ ، وَ جُدْ عَلَيَّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِيَدِهِ إِلَيْكَ مِنْ عَفْوِكَ ،
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِمَا لَا يَتَعَاظَمُكَ أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَي مَنْ أَمَّلَکَ مِنْ غُفْرَانِکَ ،

پس چنانكه بنده‏ى گناهكار را پيوسته به رحمت فرا مى‏گيرى مرا نيز فراگير و چنانكه بر پناهندگان خود مى‏بخشى بر من هم ببخش
و به آمرزش خود كه از كس دريغ ندارى و بر آرزومندان خود بدان منت مى‏نهى، بر من نيز منت نه.

وَ اجْعَلْ لِي فِي هَذَا الْيَوْمِ نَصِيباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ لَا تَرُدَّنِي صِفْراً مِمَّا يَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبِّدُونَ لَكَ مِنْ عِبَادِكَ

و در اين روز مرا نصيبى ده كه از خشنودى تو برخوردار گردم. بندگان فرمانبردار از نزد تو سرشار
از نعمت بازمى‏گردند، مرا با دست تهى باز مگردان.

وَ إِنِّي وَ إِنْ لَمْ أُقَدِّمْ مَا قَدَّمُوهُ مِنَ الصَّالِحَاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحِيدَكَ وَ نَفْيَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْكَ ، وَ أَتَيْتُكَ مِنَ الْأَبْوَابِ الَّتِي
أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا ، وَ تَقَرَّبْتُ إِلَيْكَ بِمَا لَا يَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْکَ إِلَّا بِالتَّقَرُّبِ بِهِ .

اگر چه من از اعمال نيكوى آنان پيش نياوردم اما تو را به يگانگى شناختم و ضد و مثل و مانند براى تو ثابت نكردم و از همان درها
كه فرمودى سوى تو آمدم و به همان اعمال تقرب جستم كه هر كس قرب تو خواهد به غير آن تقرب نجويد.

ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِكَ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ ، وَ التَّذَلُّلِ وَ الِاسْتِكَانَةِ لَكَ ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِكَ ، وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَكَ ،
وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِكَ الَّذِي قَلَّ مَا يَخِيبُ عَلَيْهِ رَاجِيكَ .

با اين حال سوى تو بازگشتم و فروتنى نمودم و زارى كردم و گمان نيك از تو داشتم و به آنچه نزد تست دلگرم بودم
و اميد تو را شفيع خود ساختم كه كم افتد كسى اميدوار تو باشد و نااميد شود.

وَ سَأَلْتُكَ مَسْأَلَةَ الْحَقِيرِ الذَّلِيلِ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ ، وَ مَعَ ذَلِكَ خِيفَةً وَ تَضَرُّعاً وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً ،
لَا مُسْتَطِيلًا بِتَكَبُّرِ الْمُتَكَبِّرِينَ ، وَ لَا مُتَعَالِياً بِدَالَّةِ الْمُطِيعِينَ ، وَ لَا مُسْتَطِيلًا بِشَفَاعَةِ الشَّافِعِينَ .

و به فروتنى و زارى مستمندانه و درويش‏وار و ترسان پناه به تو آورده از تو سئوال كردم و با دل پر بيم
و لابه و زارى زنهار خواسته پناه جستم نه مانند متكبران سركش و نه مانند
آنها كه به عبادت مى‏نازند گستاخ و نه به پايمردى شفيعان مغرور.

وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّينَ ، وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّينَ ، وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا ، فَيَا مَنْ لَمْ يُعَاجِلِ الْمُسِيئِينَ ، وَ لَا يَنْدَهُ الْمُتْرَفِينَ ،
وَ يَا مَنْ يَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِينَ ، وَ يَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِينَ .

من هنوز از هر پستى پست‏ترم و از هر خوارى خوارتر، چون مورى بلكه كمتر از آن. پس اى خدائى كه در كيفر
تباهكاران شتاب نمى‏فرمائى و فرورفتگان در لذات را ناگهان نمى‏گيرى و بر لغزندگان به دستگيرى
منت مى‏نهى و خطاكاران را به فضل خود مهلت مى‏دهى.

أَنَا الْمُسِي‏ءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِىُ الْعَاثِرُ .

بدكردارم و اقرار دارم، و زشت رفتارم و لغزش خورده.

أَنَا الَّذِي أَقْدَمَ عَلَيْكَ مُجْتَرِئاً .

منم كه با تو گستاخى كردم‏

أَنَا الَّذِي عَصَاكَ مُتَعَمِّداً .

و به عمد نافرمانى نمودم.

أَنَا الَّذِي اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ .

منم كه زشتى خود را از بندگان تو پنهان داشتم و پيش تو هويدا كردم.

أَنَا الَّذِي هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ .

منم كه از بندگان تو ترسيدم و از تو ايمن بودم.

أَنَا الَّذِي لَمْ يَرْهَبْ سَطْوَتَكَ ، وَ لَمْ يَخَفْ بَأْسَكَ .

منم كه از هيبت تو بيم نكردم و از خشم تو نهراسيدم.

أَنَا الْجَانِي عَلَى نَفْسِهِ

منم كه بر خويش ستم كردم.

أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِيَّتِهِ .

و در گرو بليه خود ماندم‏

أَنَا الْقَلِيلُ الْحَيَاءِ .

منم بى شرم.

أَنَا الطَّوِيلُ الْعَنَاءِ .

و منم گرفتار رنج بسيار.

بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ بِمَنِ اصْطَفَيْتَهُ لِنَفْسِكَ ، بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِيَّتِكَ ، وَ مَنِ اجْتَبَيْتَ لِشَأْنِكَ ، بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ
بِطَاعَتِكَ ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِيَتَهُ كَمَعْصِيَتِكَ ، بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالَاتَهُ بِمُوَالَاتِكَ ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِكَ ،
تَغَمَّدْنِي فِي يَوْمِي هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَيْكَ مُتَنَصِّلًا ، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً .

به حق آنكه از ميان خلق برگزيدى و به قرب خويش مخصوص ساختى و از آفريدگانش انتخاب كردى و براى اجراى فرمان خود
شايسته‏اش ديدى و طاعت او را به طاعت خود قرين ساختى و نافرمانى او را چون نافرمانى خود شمردى.
به حق آنكه دوستى او را با دوستى خود برابر كردى و دشمنى او را با دشمنى خود
بهم پيوستى، رحمت خود را شامل حال ما گردان مانند آنها كه يكسره
روى به تو آوردند و به پوزش و پشيمانى در پناه تو آمدند

وَ تَوَلَّنِي بِمَا تَتَوَلَّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِكَ وَ الزُّلْفَى لَدَيْكَ وَ الْمَكَانَةِ مِنْكَ .

و با من همان كن كه با مطيعان آگاه و نزديكان بارگاه و ارجمندان صاحب جاه رفتار مى‏كنى.

وَ تَوَحَّدْنِي بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِكَ ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِي ذَاتِكَ ، وَ أَجْهَدَهَا فِي مَرْضَاتِكَ .

و تو خود تنها كفالت من كن، مانند آنها كه پيمان تو را بسر بردند و در راه تو رنج كشيدند و در طلب رضاى تو كوشيدند.

وَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِتَفْرِيطِي فِي جَنْبِكَ ، وَ تَعَدِّي طَوْرِي فِي حُدُودِكَ ، وَ مُجَاوَزَةِ أَحْكَامِكَ .

و مرا به كوتاهى در خدمت و اينكه پاى از حد خود فراتر نهادم و نافرمانى كردم مواخذت مكن

وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِي بِإِمْلَائِكَ لِي اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِي خَيْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ يَشْرَكْكَ فِي حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِي .

و بدانگونه كه ستمگران را سرگرم نعمت كردى تا از تو غافل شدند و خير خود را از من دريغ
داشتند و در نعمتهاى تو بر من شريك نبودند مرا سرگرم نعمت مساز.

وَ نَبِّهْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِينَ ، وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِينَ ، وَ نَعْسَةِ الَْمخْذُولِينَ

و از خواب بيخبران بيدار كن و از غفلت بزهكاران و غنودگى مخذولان هشيار گردان.

وَ خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِينَ ، وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدِينَ ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِينَ .

و دل مرا به كارى برگمار كه پرستندگان را بدان گماشتى و بندگان را بدان
به عبادت واداشتى و كاهلان را بدان نجات بخشيدى.

وَ أَعِذْنِي مِمَّا يُبَاعِدُنِي عَنْكَ ، وَ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ حَظِّي مِنْكَ ، وَ يَصُدُّنِي عَمَّا أُحَاوِلُ لَدَيْكَ

و مرا پناه ده از هر چه مرا از تو دور كند و ميان من و بهره من از تو حائل شود
و بدانچه اميدوارم نائل نشوم.

وَ سَهِّلْ لِي مَسْلَكَ الْخَيْرَاتِ إِلَيْكَ ، وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَيْهَا مِنْ حَيْثُ أَمَرْتَ ، وَ الْمُشَاحَّةَ فِيهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ .

و راه خيرات را براى من هموار كن تا چنانكه فرمان تست سوى آنها شتابم
و در آنچه از من خواسته‏اى كوشش نمايم.

وَ لَا تَمْحَقْنِي فِيمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفِّينَ بِمَا أَوْعَدْتَ

و مرا در زمره‏ى آنها كه عذاب تو را سهل‏انگارند هلاك مكن.

وَ لَا تُهْلِكْنِي مَعَ مَنْ تُهْلِكُ مِنَ الْمُتَعَرِّضِينَ لِمَقْتِكَ

و در جمله آنها كه خود را پيش خشم تو فرامى‏دارند نابود مساز.

وَ لَا تُتَبِّرْنِي فِيمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِينَ عَن سُبُلِکَ

و مانند آنها كه از راه تو منحرف مى‏شوند در خطر مگذار.

وَ نَجِّنِي مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَةِ ، وَ خَلِّصْنِي مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى ، وَ أَجِرْنِي مِنْ أَخْذِ الْإِمْلَاءِ .

و مرا از گرداب بحر فتنه و كام نهنگ بلا رهائى ده و از سرگرمى به نعمت در پناه خود محفوظ دار

وَ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَدُوٍّ يُضِلُّنِي ، وَ هَوًى يُوبِقُنِي ، وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِي

و ميان من و دشمنى كه مرا گمراه مى‏كند جدائى افكن و از آرزوئى كه مرا به هلاكت افكند
دور كن و از هر نقيصه كه مرا افسرده كند نگاهدار.

وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّي إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ

و مانند آنها كه گرفتار خشم تو شدند و هرگز از آنان خشنود نمى‏شوى روى از من مگردان.

[soheil_g]

وَ لَا تُؤْيِسْنِي مِنَ الْأَمَلِ فِيكَ فَيَغْلِبَ عَلَيَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ

و از اميد به خود نااميدم نكن، كه نااميدى از رحمتت بر من چيره شود.

وَ لَا تَمْنِحْنِي بِمَا لَا طَاقَةَ لِي بِهِ فَتَبْهَظَنِي مِمَّا تُحَمِّلُنِيهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ .

و آنچه طاقتش را ندارم به من نبخش، كه پشتم را از بار گران دوستى‏ات كه بر دوشم گذارده‏اى، بشكنى.

وَ لَا تُرْسِلْنِي مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَيْرَ فِيهِ ، وَ لَا حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ ، وَ لَا إِنَابَةَ لَهُ

و مرا از نزد خود رها نكن همانند رها كردن كسى كه در او خيرى نيست و تو را با او كارى نيست و بازگشتى براى او وجود ندارد.

وَ لَا تَرْمِ بِي رَمْيَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَيْنِ رِعَايَتِكَ ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَيْهِ الْخِزْيُ مِنْ عِنْدِكَ ، بَلْ خُذْ بِيَدِي مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّينَ ،
وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِينَ ، وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِينَ ، وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِينَ .

و مرا دور نينداز همانند دور انداختن كسى كه از چشم مراقبت تو افتاده و كسى كه از جانب تو خوارى او را شامل شده.
بلكه از سقوط پرت‏شدگان و وحشت گمراهان و لغزش فريفتگان و گرداب هلاك‏شدگان دستم را بگير (نجاتم ده).

وَ عَافِنِي مِمَّا ابْتَلَيْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِيدِكَ وَ إِمَائِكَ ، وَ بَلِّغْنِي مَبَالِغَ مَنْ عُنِيتَ بِهِ ، وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ ، وَ رَضِيتَ عَنْهُ ،
فَأَعَشْتَهُ حَمِيداً ، وَ تَوَفَّيْتَهُ سَعِيداً

و مرا از آنچه طبقات (مختلف) غلامان و كنيزانت را به آن مبتلا نموده‏اى، عافيت بخش و مرا به درجات كسى رسان كه به او عنايت
داشته‏اى و به او نعمت داده‏اى و از او خوشنود گشته‏اى پس بدين سبب او را ستوده، زنده‏داشته و نيك‏بخت ميرانده‏اى.

وَ طَوِّقْنِي طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمَّا يُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ ، وَ يَذْهَبُ بِالْبَرَكَاتِ

و طوقِ دست برداشتن از آنچه نيكى‏ها را باطل كرده و بركت‏ها را از بين مى‏برد، به گردنم انداز.

وَ أَشْعِرْ قَلْبِيَ الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّيِّئَاتِ ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ .

و دلم را به خوددارى از بدى‏هاى زشت و نافرمانى‏هاى رسواكننده بپوشان.

وَ لَا تَشْغَلْنِي بِمَا لَا أُدْرِكُهُ إِلَّا بِكَ عَمَّا لَا يُرْضِيكَ عَنِّي غَيْرُهُ

و مرا به چيزى كه آن را درنمى‏يابم، مگر به (كمك) تو، مشغول منما، تا از چيزى كه جز آن تو را از من خوشنود نمى‏كند، باز مانم.

وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِي حُبَّ دُنْيَا دَنِيَّةٍ تَنْهَى عَمَّا عِنْدَكَ ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِيلَةِ إِلَيْكَ ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْکَ .

و دوستى دنياى پست كه از آنچه نزد توست، بازمى‏دارد و از طلبيدن دستاويز به سوى تو، منع مى‏كند
و از نزديكى جستن به تو، غافل مى‏نمايد را از دلم بَر كن.

وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ

و تنهايى مناجات با خودت را در شب و روز برايم بيارا.

وَ هَبْ لِي عِصْمَةً تُدْنِينِي مِنْ خَشْيَتِكَ ، وَ تَقْطَعُنِي عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ ، وَ تَفُكَّنِي مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ .

و به من عصمتى بخش كه مرا به ترس از تو نزديك كند و از انجام دادن حرامت بازم دارد و از بند گناهان بزرگ رهايم سازد.

وَ هَبْ لِيَ التَّطْهِيرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْيَانِ ، وَ أَذْهِبْ عَنِّي دَرَنَ الْخَطَايَا ، وَ سَرْبِلْنِي بِسِرْبَالِ عَافِيَتِكَ ، وَ رَدِّنِي رِدَاءَ مُعَافَاتِكَ ،
وَ جَلِّلْنِي سَوَابِغَ نَعْمَائِكَ ، وَ ظَاهِرْ لَدَيَّ فَضْلَكَ وَ طَوْلَكَ

و پاك گشتن از چركى گناه را به من ببخش و آلودگىِ خطاها را از من ببَر و لباس عافيت خود را به من بپوشان و رداى تندرستى‏ات
را بر تنم كن و مرا به نعمت‏هاى گسترده خود فراپوش و فضل و بخشش خود را بر من پيوسته گردان.

وَ أَيِّدْنِي بِتَوْفِيقِكَ وَ تَسْدِيدِكَ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ ، وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ ،
وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى حَوْلِي وَ قُوَّتِي دُونَ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ .

و مرا به توفيق و راهنمايى‏ات، نيرو ده و بر (داشتن) نيّت صالح و گفتار پسنديده و كردار نيكو يارى‏ام فرما و مرا به توانايى
و نيروى خودم بدون توانايى و نيروى خودت وامگذار.

وَ لَا تُخْزِنِي يَوْمَ تَبْعَثُنِي لِلِقَائِكَ ، وَ لَا تَفْضَحْنِي بَيْنَ يَدَيْ أَوْلِيَائِكَ ، وَ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنِّي شُكْرَكَ ، بَلْ أَلْزِمْنِيهِ
فِي أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِينَ لآِلْائِكَ ، وَ أَوْزِعْنِي أَنْ أُثْنِيَ بِمَا أَوْلَيْتَنِيهِ ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَيْتَهُ إِلَيَّ .

و روزى كه مرا براى ديدارت برمى‏انگيزى، خوارم نساز و در برابر دوستانت رسوايم نگردان و ياد خود را از خاطرم نبر و شكرگزاريت را از من نگير.
بلكه آن را هميشه در حالات بى‏توجّهى، هنگام فراموشى‏هاى نادانان به نعمت‏هايت، با من همراه گردان و به من الهام كن
كه به خاطر آنچه به من داده‏اى، ثنا (ى تو را) گويم و به آنچه به من عنايت نموده‏اى، اعتراف نمايم.

وَ اجْعَلْ رَغْبَتِي إِلَيْكَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ ، وَ حَمْدِي إِيَّاكَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ

و رغبت مرا به سوى خود، بالاتر از رغبتِ همه راغبان و سپاس‏گزارى‏ام را در حقّ خودت، بالاتر از سپاسِ همه سپاس‏گزاران قرار ده.

وَ لَا تَخْذُلْنِي عِنْدَ فَاقَتِي إِلَيْكَ ، وَ لَا تُهْلِكْنِي بِمَا . أَسْدَيْتُهُ إِلَيْكَ ، وَ لَا تَجْبَهْنِي بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِينَ لَكَ ، فَإِنِّي لَكَ مُسَلِّمٌ ،
أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَكَ ، وَ أَنَّكَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ ، وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ ، وَ أَهْلُ التَّقْوَى ، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ،
وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْكَ بِأَنْ تُعَاقِبَ ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْكَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ .

و هنگام نيازمندى‏ام به سويت خوارم نساز و به وسيله آنچه به سوى تو آورده‏ام، مرا هلاك نكن. و همانگونه كه دست رد بر پيشانى
ستيزه‏جويان با خود زده‏اى، دست رد بر پيشانى‏ام نزن. همانا من فرمانبردار تو هستم. مى‏دانم دليل روشن از آنِ توست و به
بخششْ سزاوارتر و به احسانْ بخشنده‏تر هستى و شايسته‏اى كه از تو بترسند و سزاوارى كه بيامرزى و به درستى
كه تو به بخشايش شايسته‏ترى تا اينكه كيفر كنى. و به پرده‏پوشى نزديك‏ترى تا اينكه آشكار سازى.

فَأَحْيِنِي حَيَاةً طَيِّبَةً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِيدُ ، وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبُّ مِنْ حَيْثُ لَا آتِي مَا تَكْرَهُ ، وَ لَا أَرْتَكِبُ مَا نَهَيْتَ عَنْهُ ،
وَ أَمِتْنِي مَيتَةَ مَنْ يَسْعَى نُورُهُ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ .

پس مرا به حياتى پاكيزه زنده دار، كه آنچه مى‏خواهم فراهم گردد و به آنچه دوست دارم پايان يابد. در صورتى كه آنچه را نمى‏پسندى،
انجام ندهم و آنچه را نهى نموده‏اى، مرتكب نشوم و مرا بميران، همچون مردن كسى كه روشنايى‏اش
در پيش رويش و از سمت راستش در حركت است.

وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ ، وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ ، وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوْتُ بِكَ ، وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ ،
وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي ، وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً .

و مرا در پيشگاهت ذليل كن و در نزد آفريدگانت عزيز دار و چون با تو خلوت كردم، مرا فروتن گردان و مرا در ميان بندگانت سربلند فرما
و از كسى كه از من بى‏نياز است، بى‏نيازم گردان و بر فقر و نيازم به درگاهت بيفزا.

وَ أَعِذْنِي مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ ، وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ ، تَغَمَّدْنِي فِيما اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنِّي بِمَا يَتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ
عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ ، وَ الآْخِذُ عَلَى الْجَرِيرَةِ لَوْ لَا أَنَاتُهُ

و مرا از سرزنش دشمنان و از فرود آمدن بلا و از خوارى و سختى پناه ده. مرا در آنچه بر آن از من آگاهى بپوشان، آنگونه كه مى‏پوشاند
قادر بر سختگيرى، (و) اگر بردبارى‏اش نبود (خطاها را ظاهر مى‏كرد) و (مانند) كيفركننده بر گناه، (كه) اگر شكيبايى‏اش نبود (كيفر مى‏داد).

وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِي مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِي مَقَامَ فَضِيحَةٍ فِي دُنْيَاكَ فَلَا تُقِمْنِي مِثْلَهُ فِي آخِرَتِكَ

و هرگاه خواستى به قومى، عذابى يا بدى‏اى (فروفرستى)، پس مرا كه به تو پناه برده‏ام، نجات ده و حال آنكه مرا در دنيايت در مقام
رسوايى به‏پا نداشتى، پس مانند آن در آخرتت (در مقام رسوايى) مرا به‏پا ندار.

وَ اشْفَعْ لِي أَوَائِلَ مِنَنِكَ بِأَوَاخِرِهَا ، وَ قَدِيمَ فَوَائِدِكَ بِحَوَادِثِهَا ، وَ لَا تَمْدُدْ لِي مَدّاً يَقْسُو مَعَهُ قَلْبِي ، وَ لَا تَقْرَعْنِي قَارِعَةً يَذْهَبُ لَهَا بَهَائِي ،
وَ لَا تَسُمْنِي خَسِيسَةً يَصْغُرُ لَهَا قَدْرِي وَ لَا نَقِيصَةً يُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَكَانِي .

و براى من اولين نعمت‏هايت را، با آخِرين آن و سودهاى ديرينت را، با تازه‏هاى آن توأم ساز و مرا عمر طولانى كه با آن سنگدل شوم،
نده. و بر من مصيبت بزرگى كه با آن، آبرويم از بين برود، وارد نكن و پستى‏اى را كه با آن، مرتبه‏ام خُرد گردد،
دچارم مساز و عيبى را كه به خاطر آن، منزلتم دانسته نشود، بر من ثابت نگردان.

وَ لَا تَرُعْنِي رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا ، وَ لَا خِيفَةً أُوجِسُ دُونَهَا ، اجْعَلْ هَيْبَتِي فِي وَعِيدِكَ ، وَ حَذَرِي مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ ، وَ رَهْبَتِي عِنْد تِلَاوَةِ آيَاتِكَ .

و مرا چنان وحشت نده كه نااميد گردم. و چنان بيم نده كه هميشه هراسان باشم. (بلكه) هراس مرا در تهديدهايت،
و بيم مرا از مهلت دادن‏ها و ترساندنهايت، و هول مرا هنگام تلاوت آيات خود، قرار ده.

وَ اعْمُرْ لَيْلِي بِإِيقَاظِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ ، وَ تَفَرُّدِي بِالتَّهَجُّدِ لَكَ ، وَ تَجَرُّدِي بِسُكُونِي إِلَيْكَ ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِي بِكَ ،
وَ مُنَازَلَتِي إِيَّاكَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِي مِنْ نَارِكَ ، وَ إِجَارَتِي مِمَا فِيهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ .

و شبم را با بيدار ساختنم براى بندگى‏ات، و تنها بودنم به شب‏زنده‏دارى براى تو، و كوشش كردنم براى خو گرفتن با تو
و درخواست نمودن حاجت‏هايم از تو و رجوع كردن پياپى من بر آزاد ساختنم از آتشت و حفظ نمودنم
از عذابت كه سزاوارش [دوزخيان]، در آن به‏سر مى‏برد، آباد گردان.

وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً ، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ ،
وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي ، وَ لَا تُغَيِّرْ لِي اسْماً ، وَ لَا تُبَدِّلْ لِي جِسْماً ، وَ لَا تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ ،
وَ لَا سُخْرِيّاً لَكَ ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالِانْتِقَامِ لَكَ .

و مرا در سركشى‏ام سرگردان و در گرداب غفلتم، تا مدّت زمانى بى‏خبر رها نكن. و مرا پندِ پندگيران و درس عبرت‏پذيران و
موجب گمراهىِ بينندگان، قرار نده. و در ميان كسانى كه با آنها مكر مى‏كنى، با من مكر نكن. و ديگرى را جايگزين من نكن
و نامم را تغيير نده و تنم را دگرگون نكن و مرا سبب خنده آفريدگانت و مسخره خود و جز پيرو خوشنودى‏ات قرار نده
و جز براى انتقام گرفتن براى تو، خدمت‏گزارم نگردان.

وَ أَوْجِدْنِي بَرْدَ عَفْوِكَ ، وَ حَلَاوَةَ رَحْمَتِكَ وَ رَوْحِكَ وَ رَيْحَانِكَ ، وَ جَنَّةِ نَعِيمِكَ ، وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبُّ بِسَعَةٍ مِنْ سَعَتِكَ ،
وَ الِاجْتِهَادِ فِيما يُزْلِفُ لَدَيْكَ وَ عِنْدَكَ ، وَ أَتْحِفْنِي بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِكَ .

و مرا از لذّت بخشايشت و شيرينى رحمتت و آسودگى و آسايش و بهشت پر نعمتت، كامياب گردان و به وسيله گشايشى
از گشايشگرى‏ات، طعم فراغت براى (پرداختن به) آنچه را دوست دارى و (طعم) كوشش را در آنچه (موجب) نزديكى
به پيشگاه تو و درگاه توست، به من بچشان. و تحفه‏اى از تحفه‏هايت را به من ارمغان ده.

وَ اجْعَلْ تِجَارَتِي رَابِحَةً ، وَ كَرَّتِي غَيْرَ خَاسِرَةٍ ، وَ أَخِفْنِي مَقَامَكَ ، وَ شَوِّقْنِي لِقَاءَكَ ، وَ تُبْ عَلَيَّ تَوْبَةً نَصُوحاً لَا تُبْقِ مَعَهَا
ذُنُوباً صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً ، وَ لَا تَذَرْ مَعَهَا عَلَانِيَةً وَ لَا سَرِيرَةً .

و تجارت (اخروى) مرا سودمند و بازگشتنم (به قيامت) را بى‏زيان قرار ده. و مرا از مقامت بترسان و به ديدارت مشتاق گردان
و توبه‏ام ده، به توبه خالصى كه با آن گناهان كوچك و بزرگ را باقى نگذاشته و با آن (گناهان) آشكار و نهان را وانگذارى.

وَ انْزَعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِي لِلْمُؤْمِنِينَ ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِي عَلَى الْخَاشِعِينَ ، وَ كُنْ لِي كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِينَ ، وَ حَلِّنِي حِلْيَةَ الْمُتَّقِينَ ،
وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْغَابِرِينَ ، وَ ذِكْراً نَامِياً فِي الآْخِرِينَ ، وَ وَافِ بِي عَرْصَةَ الْأَوَّلِينَ .

و كينه داشتن براى مؤمنان را از سينه‏ام بر كن، و دلم را بر فروتنان مهربان گردان، و با من چنان باش كه با شايستگان هستى،
و مرا به زيور پرهيزكاران بياراى، و براى من ياد نيكو در بازماندگان و آوازه بلند در آيندگان قرار ده،
و مرا به جايگاه (رستاخيز) پيشينيان برسان.

وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِكَ ، عَلَيَّ ، وَ ظَاهِرْ كَرَامَاتِهَا لَدَيَّ ، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِكَ يَدِي ، وَ سُقْ كَرَائِمَ مَوَاهِبِكَ إِلَيَّ ، وَ جَاوِرْ بِيَ الْأَطْيَبِينَ
مِنْ أَوْلِيَائِكَ فِي الْجِنَانِ الَّتِي زَيَّنْتَهَا لِأَصْفِيَائِكَ ، وَ جَلِّلْنِي شَرَائِفَ نِحَلِكَ فِي الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِکَ .

و فراخى نعمتت را بر من تمام كن، و كرامت‏هاى آن را نزد من پيوسته گردان، و دستم را از سودهاى خود پر نما، و بخشش‏هاى گرامى‏ات
را به سوى من روان فرما، و در باغ‏هايى كه آنها را براى برگزيدگانت آراسته‏اى، مرا با پاك‏ترين دوستانتْ همسايه گردان
، و در مكان‏هايى كه براى دوستانت آماده كرده‏اى، به عطاهاى والايت مرا بپوشان.

وَ اجْعَلْ لِي عِنْدَكَ مَقِيلًا آوِي إِلَيْهِ مُطْمَئِنّاً ، وَ مَثَابَةً أَتَبَوَّؤُهَا ، وَ أَقَرُّ عَيْناً ، وَ لَا تُقَايِسْنِي بِعَظِيَماتِ الْجَرَائِرِ ، وَ لَا تُهْلِكْنِي يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ،
وَ أَزِلْ عَنِّي كُلَّ شَكٍّ وَ شُبْهَةٍ ، وَ اجْعَلْ لِي فِي الْحَقِّ طَرِيقاً مِنْ كُلِّ رَحْمَةٍ ، وَ أَجْزِلْ لِي قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِكَ ،
وَ وَفِّرْ عَلَيَّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِكَ .

و برايم نزد خود استراحتگاهى كه آسوده‏خاطر در آن آرام گيرم، و بازگشتگاهى كه در آن اقامت گزينم و چشم را روشن سازمْ قرار ده،
و مرا با گناهان بزرگ مَسَنج، و در روزى كه پنهان‏ها آشكار مى‏شود هلاكم نكن، و هر شكّ و شبهه‏اى را از من دور ساز،
و براى من در راستاى حقّ، از هر رحمتى راهى قرار ده، و سهم مرا از بخشش‏ها به لطف خود فراوان كن
و نصيب مرا از احسان، به فضل خود فراوان گردان.

وَ اجْعَلْ قَلْبِي وَاثِقاً بِمَا عِنْدَكَ ، وَ هَمِّي مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَكَ ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَكَ ، وَ أَشْرِبْ قَلْبِي عِنْدَ ذُهُولِ
الْعُقُولِ طَاعَتَكَ ، وَ اجْمَعْ لِيَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدَّعَةَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ الصِّحَّةَ وَ السَّعَةَ وَ الطُّمَأْنِينَةَ وَ الْعَافِيَةَ .

و دلم را به آنچه نزد توست، مطمئن، و قصدم را براى آنچه براى توست، يكسره قرار ده. و مرا به آنچه دوستانت را به آن مى‏گمارى،
وادار كن و دلم را هنگام غفلتِ عقل‏ها، به طاعت خود سيراب كن و بى‏نيازى و پاكدامنى و آسايش
و سلامتى و تندرستى و فراخى و آرامش و عافيت را، برايم فراهم ساز.

وَ لَا تُحْبِطْ حَسَنَاتِي بِمَا يَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ لَا خَلَوَاتِي بِمَا يَعْرِضُ لِي مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِكَ ، وَ صُنْ وَجْهِي عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ
مِنَ الْعَالَمِينَ ، وَ ذُبَّنِي عَنِ الِْتمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِينَ .

و كارهاى نيك مرا با درآميختن به نافرمانى‏ات، و تنهايى‏هايم را با آزمايش‏هاى فسادانگيزت كه برايم آشكار مى‏شود، باطل نكن
و آبرويم را از درخواست به سوى احدى از جهانيان، حفظ كن و مرا از طلبيدنِ آنچه نزد فاسقان است، باز دار.

وَ لَا تَجْعَلْنِي لِلظَّالِمِينَ ظَهِيراً ، وَ لَا لَهُمْ عَلَى مَحْوِ كِتَابِكَ يَداً وَ نَصِيراً ، وَ حُطْنِي مِنْ حَيْثُ لَا أَعْلَمُ حِيَاطَةً تَقِينِي بِهَا ، وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ
تَوْبَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ رِزْقِكَ الْوَاسِعِ ، إِنِّي إِلَيْكَ مِنَ الرَّاغِبِينَ ، وَ أَتْمِمْ لِي إِنْعَامَكَ ، إِنَّكَ خَيْرُ الْمُنْعِمِينَ

و مرا پشتيبان ستمگران و ياور آنان در محو كتاب خود، قرار نده و مرا از جايى كه نمى‏دانم، احاطه كن. احاطه كردنى كه با آن مرا نگهدارى نمايى.
و درهاى توبه و رحمت و رأفت و روزى فراخت را بر من بگشاى، همانا من از روآورندگان به سوى توام.
و نعمت دادنت را برايم كامل كن، به درستى كه تو بهترين نعمت‏دهندگانى.

وَ اجْعَلْ بَاقِيَ عُمْرِي فِي الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ابْتِغَاءَ وَجْهِكَ ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ
وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَبَدَ الآبِدِينَ

و باقى زندگى‏ام را براى رضاى خودت، در حجّ و عمره قرار ده. اى پروردگار جهانيان. و خداوند بر محمّد و خاندانش كه پاك و پاكيزه‏اند،
درود فرستد و بر او و بر ايشان سلامى هميشگى باد.