. مرحوم صدوق در كمال الدين از امام سجاد(علیه السلام) نقل مي كنند:
انّ دينَ الله عزّوجل لا يُصاب بالعقولِ الناقصة و الآراءِ الباطلة و المقاييسِ الفاسدة و لا يُصاب الا بالتسليم .
فمَن سلّم لنا سلم ، و من اقتدی بنا هُدی و من كان يعمل بالقياس و الراي هلك ، و من وجد في نفسه شيئاً ممّا نقوله
او نقضي به حرجاً كفر بالذي انزل السبع المثاني و القرآن العظيم و هو لا يعلم .
دين خداي تبارك و تعالي با عقلهاي ناقص و نظرات باطل و معيارهاي فاسد بدست نمي آيد ؛ بلكه دين خدا با تسليم حاصل مي شود .
هر كس تسليم ما [اهل بيت (علیه السلام)] باشد سالم مي ماند، و هر كس به ما اقتدا كند هدايت مي شود ،
و هر كس به قياس و رأي خود عمل كند هلاك است ، و هر كس در خودش چيزي از آنچه ما گفتيم يا حكم كرده ايم ، بیابد
درحالیکه ناراضي باشد ، به خدايي كه سبع المثاني (سوره حمد) و قرآن عظيم را نازل كرده است كافر شده است، در حالي كه خود نمي داند.
( شيخ صدوق ، 1363 ش: 324ح9)
2. در معتبره میثمی از امام رضا (علیه السلام) آمده است :
... لأنّ رسول الله لم يكن ليحرّم ما أحلّ الله و لا ليحلّ ما حرّم الله ، و لا ليغيّر فرائض الله و احكامه .
كان في ذلك كله متّبعاً مسلّماً مؤدّياً عن الله ، و ذلك قول الله : « ان اتبع الا ما يوحي الي »
فكان (صلی الله علیه و اله) متبعاً لله ، مؤدّياً عن الله ما امره به من تبليغ الرسالة ....
كذلك قد نهي رسول الله(علیه السلام) عن اشياء... لأنّا لا نرخص في ما لم يُرخص فيه رسول الله(صلی الله علیه و اله) ،
و لا نأمر بخلاف ما امر به رسول الله الا لعلّة خوف ضرورة ، فأمّا ان نستحل ما حرّم رسول الله(صلی الله علیه و اله)
او نحرّم ما حلّل رسول الله(صلی الله علیه و اله) فلا یكون ذلك ابداً ؛ لأنّا تابعون لرسول الله(صلی الله علیه و اله) مسلّمون له
كما كان رسول الله (صلی الله علیه و اله) تابعاً لأمر ربّه مسلّماً له و قال الله عز و جل :«ما آتاكم الرسول فخذوه و مانهاكم عنه فانتهوا»...
اذا ورد عليكم عنّا الخبر .... و كان الخبران صحيحين .... يجب أخذ بأحدهما ، او بهما جميعاً ، او بايّهما شئت ،
و احببت موسّع ذلك لك من الباب التسليم لرسول الله (صلی الله علیه و اله) و الردّ اليه و الينا
و كان تارك ذلك من الباب العناد و الانكار و ترك التسليم لرسول الله (صلی الله علیه و اله) مشركاً بالله العظيم .
زيرا رسول خدا(صلی الله علیه و اله) آنچه را خدا حلال كرده بود حرام نفرمود و آنچه را كه حرام كرده بود حلال نفرمود
و واجبات خدا واحكام الهي را تغيير نداند. در تمام اينها پيامبر(صلی الله علیه و اله) تابع و تسليم خدا و ادا كننده از ناحيه الهي بود
و اين است كلام خدا :«من تبعيت نمي كنم مگر آنچه به من وحي شده است .» پس رسول اكرم (صلی الله علیه و اله)
تابع خدا و ادا كننده از ناحيه خدا بود؛ آنچه كه به او امر شده بود كه تبليغ رسالت خويش بود ... همچنين پيامبر (علیه السلام) از اموري نهي فرمودند...
ما نيز رخصت نداريم در آنچه رسول خدا(صلی الله علیه و اله) رخصت نداشتند ،
و امر نمي كنيم بر خلاف آنچه رسول خدا(صلی الله علیه و اله) امر كردند ؛ مگر به جهت خوف و از سر ضرورت .
و چنين نيست آنچه را كه پيامبر(صلی الله علیه و اله) حرام كرده اند حلال كنيم يا آنچه را كه حلال كرده اند حرام كنيم؛
زيرا ما تابع رسول خدا(صلی الله علیه و اله) و تسليم ايشان هستيم ، همانطور كه پيامبر (علیه السلام) تابع امر خدا وتسليم او بود
و خدا فرمود :« آنچه پيامبر براي شما آورد اخذ كنيد و آنچه را نهي كرد از آن خودداري ورزيد ....»
اگر از ما دو خبر بر شما وارد شد ... و هر دو خبر صحیح بودند ... لازم است به یکی از آن دو يا به هر دو ،
يا به هر كدام كه خواستي و دوست داشتي ، اخذ بنمايي و در اين باب براي شما اين امکان وجود دارد
از باب تسليم رسول خدا(صلی الله علیه و اله) و وانهادن اين فرمان به ميل و رغبت او و ماست .
و كسي كه از روي عناد و ترك تسليم رسول خدا(صلی الله علیه و اله) و انكار ، خبر را ترك كند مشرك به خدا گرديده است .
( حر عاملي ، بي تا ب 9 ، ح 21)
پاسخ با نقل قول
