مراقبت پرواز

[Nihal]

سیستمی است که برای جلوگیری از تصادفات و ایجاد بستری مناسب و کارآمد برای حرکت
روان ترافیک (عبور و مرور) هوایی، راهنمایی های لازم را به کلیه یگانهای پروازی
(هواگردها) ارائه می‌‌دهد.


مراقبت پرواز به دو
زیر مجموعه تخصصی عمده قابل تفکیک می‌‌باشد که می‌‌توان از آنها با عناوین واحد
کنترل پایانه پرواز و واحد کنترل مسیر پرواز نام برد. واحد کنترل پایانه پرواز
مسئول هدایت ترافیک هوایی در محدوده 30 ناتیکال مایلی هر فرودگاه می‌‌باشد، در
حالیکه ترافیک موجود در مسیر بین پایانه‌های اصلی و همچنین نقاطی که به دلیل نداشتن
ترافیک قابل توجه، نیازی به یک پایانه مجهز ندارند، توسط واحد کنترل مسیر هدایت
می‌‌شوند.

افرادی که مسئول کنترل ترافیک پایانه‌ای هستند و بطور مصطلح آنان
را کنترلر می‌‌نامند، در مجموئه اماکن و تاسیساتی مشغول به کار هستند که انها را
بترتیب برج مراقبت پرواز یا بطور اختصار ( ATCTs ) و پایانه کنترل تقرب بوسیله
رادار یا بطور اختصار ( TRACON )، می‌‌نامند. در بعضی از نقاط پرسنل مورد نیاز بطور
مشترک و همزمان در ATCT و TRACON با یکد یگر همکاری می‌‌کنند، در حالیکه در دیگر
نقاط، برج مراقبت و TRACON کاملا از یکد یگر جدا بوده و بطور مستقل عمل می‌‌کنند.
برای مثال فرود گاه بین المللی هنولولو دارای تاسیسات مشترک می‌‌باشد، در صورتی که
برج مراقبت فرود گاه اوهارای شیکاگو در محل فرودگاه واقع می‌‌باشد، ولی تاسیسات
کنترل تقرب رادار آن در فاصله‌ای دورتر و در الجین ایلینویز واقع
می‌‌باشد.




کنترلرهای یک پایانه موظف هستند با ایجاد جدایی بین یگانهای پروازی که در
تاکسیرو ها taxiways) یا مسیرهای ارتباطی فرعی ) و باندهای پروازی یک فرودگاه در
حال حرکت می‌‌باشند، و همچنین برای آن دسته از هواپیماهایی که در محدوده هوایی آن
فرودگاه در حال پرواز میباشند، شرایطی ایجاد نمایند تا هواپیماهای مذکور بتوانند
حرکتی روان و کارآمد داشته باشند. مناطقی که در نزد یکی محدوده فرود گاه واقع
شده‌اند عمد تا از داخل سازه‌ای بلند، که دور تا دور آن تعدای پنجره تعبیه شده است
( برج مراقبت )، تحت نظارت قرار دارند. هماهنگ و مرتب کردن هواپیماهای ورودی برای
نشستن د ر باند فرود گاه، و توضیع هواپیماهای خروجی وارجاع کنترل آنها به واحدهای
کنترل مسیر پرواز، توسط واحد رادار انجام می‌‌پذیرد که در واحد TRACON واقع شده
است.



تاسیسات و اماکنی که کنترلرهای ترافیک هوایی مسیر پرواز در آن مشغول به کار
هستند، به ترتیب مرکز کنترل (مسیر) ترافیک هوایی ( ARTCCs ) و د یگری مرکز کنترل
منطقه‌ای ( ACCs ) نامیده می‌‌شوند، که عموما تمامی آنها به نام مرکز( کنترل )
شناخته می‌‌شوند. هر مرکز(کنترل) مسئولیت کنترل منطقه‌ای به وسعت هزاران مایل را به
عهده دارد. مراکزی که کنترل هواپیماهایی را به عهده دارند که بر فراز اقیانوسها
وبین قاره‌ها پرواز می‌‌کنند، منطقه وسیعی را تحت نظارت خود دارند. برای مثال مرکز
کنترل ترافیک هوایی اوکلند واقع در ایالت کالیفرنیا مناطق زیادی از اقیانوس آرام را
که مابین سواحل غربی آمریکا و گوام قرار دارند کنترل می‌‌کنند. در آنسوی مرز های
ایالات متحده این گونه مناطق را به نام FIRs می‌‌شناسند

مراکز کنترل عموما
ترافیک هوایی را به کمک رادار های دوربرد کنترل می‌‌کنند. در نقاطی که دسترسی به
رادار میسر نمی‌باشد کنترل و ایجاد جدایی بین هواپیماها با بهره گیری از روش پیچیده
و سنتی کنترل بدون رادار صورت می‌‌پذ یرد.