چون پارسیان تمام همت خود را متوجه برپا ساختن کاخ شاهنشاهی خویش کرده بودند، دیگر وقت و نیرویشان برای کاری جز جنگ کفایت نمیکرد.به همین جهت، در مورد هنر، مانند رومیان ، قسمت عمده توجه آنها به آن چیزی بود که از خارج ایران زمین وارد میشد.البته ذوق زیبا پسندی داشتند، ولی ساختن چیزهای زیبا را بر عهده هنرمندان و یا بیگانگان هنرمندی که در داخل ایران به سر میبردند میگذاشتند و پولی را که برای مزد دادن به این هنرمندان لازم بود از کشورهای تابع خود فراهم میکردند.خانه های زیبا و باغهای خرم و عالی داشتند که گاهی به صورت شکارگاه و محل نگاهداری مجموعه های گوناگون جانوران در می آمد.در خانه های خود اثاثه گرانبها جمع آوری میکردند.از قبیل میزهایی که روپوش طلا و نقره داشت و یا با این دو فلز گرانبها منبت کاری شده بود و تختهایی که روپوشهای عالی و زیبایی داشتند و فرشهای نرمی که همه گونه رنگهای زمین و آسمان بر آنها دیده میشد و کف اتاقهای خود را با آن مفروش میکردند.در جامهای زرین شراب می نوشیدند و میز و طاقچه های اتاق خود را با گلدانهای پر از گل می آراستند.آواز خواندن و رقصیدن را دوست داشتند و از نواختن چنگ و نی و طبل و دف لذت میبردند.گوهرهای گرانبها در نزدشان فراوان بود و با آنها از تاج و گوشواره گرفته تا دستبند و کفشهای مرصع می ساختند.مردان نیز به زیور آلات علاقه مند بودند و گوش و گردن و بازوهای خود را با آنها می آراستند.مروارید و یاقوت و زمرد و لاجورد را از خارج وارد می کردند، ولی فیروزه را از کانهای پارس بدست می آوردند.از همین سنگ گرانبها بود که ثروتمندان ، مهرهای خود را تهیه میکردند.سنگهای گرانبها را بصورت های عجیب و غریب می تراشیدند و به گمان خود ، آنها رابصورت دیوها و شیاطین معروف در می آوردند.شاه بر تخت زرینی می نشست که آسمانه طلایی بر بالای آن بود و پایه های زرین داشت