*یا ضامن آهــــــــــــــــــــو*

[*DELARAM*]

توو دل یه مزرعه
یه کلاغ روو سیاه
هوایی شده بره
پابوس امام رضا(ع)
اما هی فکر میکنه
اونجا جای کفتراست
اخه من کجا برم
یه کلاغ که روسیاست
منکه توی سیاهی ها از همه روو سیاه ترم

میون اون کبوترا با چه رویی بپرم

توو همین فکرا بودش
کلاغه عاشقونه
یه دلش میگفت برو
یه دلش میگفت بمون
یه دفعه صدایی گفت
تو نترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن تو یه زائری برو....


منکه توی سیاهی ها از همه روو سیاه ترم میون اون کبوترا باچه رویی بپرم؟!

[*DELARAM*]

دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
حوران بهشتی زده اند در حرمش صف
خیل ملک از نور طبق ها همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
این جاست که تاج از سر تاجور افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

[*DELARAM*]

یا امام رضا دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نگاه کنی
من تورونگات کنم، تو هم منو صدا کنی
قربون صفات برم، از راه دوری اومدم
جای دوری نمیره، اگه منو نگاه کنی
دل من زندونیه، تویی که تنها میتونی
این قفس رو وا کنی، پرنده رو رها کنی
میشه کنج حرمت، گوشه قلب من باشه
میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی
تو غریبی ومنم غریبم
اما چی میشه دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی
دوست دارم تو ایوون آیینت از صبح تا غروب
من باهات صفا کنم، تو هم منو دوا کنی
دلمو گره زدم به پنجرت دارم میرم
دوست دارم تا برمی گردم گره ها رو وا کنی
دوست دارم از حالا تا صبح محشر
همه شب من رضا رضا بگم، تو هم منو رضا کنی

[*DELARAM*]

بــاز عــنـايــت شــده لـطـف خـدا
باز شــدم زائـــر كـــوي رضــــا
هـمچـو كبوتر به سويش پر زدم
در حـرم و روضــه مــولا رضـا
رفـتـم و ديــدم كـه بـه چشمان تر
گــرد رواقــش هــمــه در الـتجا
صـحـن و سراي شه اقليم عشق
طـعــنـه زنـد بـه جاه عرش علا
بــه يــاد يـاران و عـزيـزان همه
در آســتــان او شـــدم در دعـــا
بـــارخــدايــا شـه مـلـك طـــوس
تو بگذار از ما و بپوشان خـطـا
«حياتي» از خالق سبحان بخواه
طـواف و حـج و نـجـف و كربلا

[*DELARAM*]

آمده ام، آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی ز گناهم بده

ای حَرَمت ملجأ درماندگان

دور مران از در و راهم بده

لایق وصل تو که من نیستم

اذن به یک لحظه نگاهم بده

لشگر شیطان به کمین من است

بی کسم ای شاه پناهم بده.....

[*DELARAM*]

دربـار رضـا چـه بـاصـفـــا مــي بـيـنــم
بـرتــر ز حـريـم كـبـريـــا مـي بـيـنم
فـردوس بـريـن بـه پـيـش جـاه و فر او
از ديــده عـقــل كــم بـهـا مـي بـيـنم
جـبـريـل امـيـن ز بـهـر تـعـظـيم و سلام
عـجـز و ادب بــالـتـجـــا مـي بـيـنـم
بر طوف رواق و مرقدش صبح و مسا
پروانه صفت شـاه و گـدا مـي بينم
هـر سـوخـتـه جـان را بـه سر تربت او
بـر لـب سـخـن رضا رضا مي بينم
چـون سـاز كـنـم سـخـن به سوز غم تو
عـالـم ز محن،غرق عزا مي بينم
صـدهـا چـو «حـيـاتـي»بـه در خـانه تو
من ريزه خور خوان شما مي بينم

[*DELARAM*]

اى نور خدا ماه هدى مظهر داور
سلطان جهان كهف امان شاه مظفّر
از كعبه تو عرش مجيد است منوّر
جبريل امين تاج غلامى تو برسر
شد پاس درت فخر ملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مَه انور
ربّ ارنى گو به خدا موسىِ عِمران
اندر هوس جلوات اى ماه بدخشان
آئى به تجلّى اگر اى مهر درخشان
فانى شده در كوى تو اى مظهر سبحان
شد پاس درت فخر ملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مَه انور
آثار حق از عين تو بينيم سراپا
اسرار وى از نطق تو گرديده هويدا
انوار وى از وجه تو شد ظاهر وپيدا
آيات وى از دست تو همچون يد و بيضا
شد پاس درت فخر ملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مَه انور
مدح تو سزد زآنكه چه نقش تو عيان كرد
وصفت كند آن كو به تو اسرار نهان كرد
بشناخته ات آنكه چه صنعى تو توان كرد
جز او كه توان مدح تو را حق بيان كرد
شدپاس درت فخرملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مه انور
آرى به كجا قطره كه او وصف كند يَم
آرى به كجا ذرّه كه از شمس زند دَم
پروانه كجا آرى و اين صفحه عالم
بس قطره و هم ذرّه تو اى شه اعظم
شد پاس درت فخرملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مه انور
ليك ار نكنم مدح تو اى شاه چه گويم
از مهر تو گر دم نزم مهر كه جويم
رو سوى تو ناورده نمايم به كه رويم
شاهم به دوعالم چو نظركرده تو سويم
شدپاس درت فخرملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مه انور
در قطره جود و كرمت بحر چه باشد
در تابش وجهِ قمرت بدر چه باشد
در جلوه نور نظرت فجر چه باشد
در شمّه بخشش ز كَفَت اَبر چه باشد
شد پاس درت فخر ملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مه انور
اى وجه خدا سوى تو يابيم هدى را
از اسم تو يابيم اجابت ز دعا را
گر سوى مُنايت دهى اى شاه صلا را
در كعبه امن تو كنم سعى صفا را
شد پاس درت فخرملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مه انور
هستى تو سليمان و منم مور تو اى شاه
پيوسته بُدم منظر و منظور به درگاه
دادى تو به ايمانىِ دل خسته به خود راه
زين راه بهر باب حقم باز بِشد راه
شد پاس درت فخرملائك همه يكسر
هم رشك جنان روضه تو اى مه انور

[*DELARAM*]

مرید و زائرت از هر نژاد است

خودش روز است و با شب در تضاد است

مگر شمس جمال تو که این دل

به این خورشیدها بی اعتماد است

برای دیدنت خورشید را صبح

به دست آسمان آئینه داده است

به هر صورت که آیی می پذیرم

دل از آئینه های بی سواد است

و هر بیتم بنامت هست مفهوم

غزلهایم تمامی مستزاد است

بدون ضرب میرقصم به چرخش

خرابی مشرب هر گردباد است

طلب ناکرده چشمم اشک می ریخت

همه گفتند این آب مراد است

شدم پیغمبر تصویر و دیدم

برایم صحن آئینه معاد است

کسی فکر مسیح و نوح هم نیست

از این آئینه ها اینجا زیاد است

به ظاهر فرق دارد تاک و انگور

رضا در باطن عالم جوا د است

به هویی خلق شد دنیا و عقبی

بنای عالم و آدم به باد است
رضا جعفریمرید و زائرت از هر نژاد است

خودش روز است و با شب در تضاد است

مگر شمس جمال تو که این دل

به این خورشیدها بی اعتماد است

برای دیدنت خورشید را صبح

به دست آسمان آئینه داده است

به هر صورت که آیی می پذیرم

دل از آئینه های بی سواد است

و هر بیتم بنامت هست مفهوم

غزلهایم تمامی مستزاد است

بدون ضرب میرقصم به چرخش

خرابی مشرب هر گردباد است

طلب ناکرده چشمم اشک می ریخت

همه گفتند این آب مراد است

شدم پیغمبر تصویر و دیدم

برایم صحن آئینه معاد است

کسی فکر مسیح و نوح هم نیست

از این آئینه ها اینجا زیاد است

به ظاهر فرق دارد تاک و انگور

رضا در باطن عالم جوا د است

به هویی خلق شد دنیا و عقبی

بنای عالم و آدم به باد است
رضا جعفری

[*DELARAM*]

مگو که بی خردم هیچکس نمی خردم

کرامت تو به بالای دست می بردم

اگر جدا کنی از خود مرا کم از صفرم

وگر کنار تو باشم فزون تر از عددم

گدایی درت از خلق بی نیازم کرد

که در سوال کسی جز تو را صدا نزنم

هزار بار شدم غافل از تو دیدم باز

فزونی کرمت سوی این حرم کشدم

ز کثرت کرمت ای کریم اهل البیت

خجالتی که کشیدم هماره می کُشدم

زهی کرامت و لطفت که دعوتم کردی

بجای آنکه گذاری به سینه دست ردم

مرا میان سگان درت پناه بده

و گرنه گرگ گنه حمله کرده می دردم

بهای یک ثمن بخس هم ندارم لیک

به لطف خویش امام رئوف می خردم

مرا به گلبن عشقش پناه داد رضا

اگر چه نیست به جز مشت خار در سبدم

نهاده ام به روی خویش نام (میثم) را

بهانه ایست قبولم کند،اگرچه بدم
حاج غلامرضا سازگار

[*DELARAM*]

شب است وخواب در چشمم شکسته
به مژگان خوشه اشکم نشسته
شب است و بغض سنگین در گلویم
ره این نای بی نایم ببسته
زیارت می کنم ارباب خود را
ز راه دور با این قلب خسته
کنار تربت شاه خراسان
نشسته یک جهان دل دسته دسته
خداوندا نصیب این گدا کن
طواف کوی آن شاه خجسته