روابط اجتماعي و برخوردها:

[!MAHSA!]

امام در برخورد با دوستان خويش با مهرباني و ملاطفتي خاص برخورد مي کرد و هنگامي که دوستان و ياران به ديدارش مي آمدند با آغوش باز پذيراي آنان بود.



امام در برخورد با اهل خانه بسيار مهربان بودند در کارهاي منزل ياري مي رساندند، براي همسر شوهري مهربان و براي فرزندان پدري دلسوز بودند، امام با مشارکت در امور منزل همچون ديگر اعضاي خانواده علاوه بر کار بيرون از منزل، کاري را بر عهده مي گرفتند.



امام در مورد برادري مؤمن هفت حق را قرار داده که از اين قرار است:

1. هرچه براي خود مي پسندي براي برادر ايماني خود بخواه و هرچه را براي خود نمي پسندي آن را براي او هم مپسند.

2. از خشم و غضب او دوري کني و موجبات رضايت او را فراهم کني و امر او را به خاطر ايمانش اطاعت کني.

3. او را با جان و مال و زبان و دست و پايت کمک کني.

4. تو بايد درباره برادر مؤمن خود آئينه سر تا پا نماي او باشي.

5. تو سير نباشي در حالي که او گرسنه است و سيراب نباشي در حالي که او تشنه باشد و لباس هاي گوناگون نپوشي در حالي که او پوششي نداشته باشد.

6. اگر تو خدمتکاري داري و او ندارد واجب است که او را به منزل برادر ديني خود بفرستي تا لباس هاي او را بشويد و غذايش را طبخ کند و فراش او را بگستراند.

7. هفتمين حق برادر مؤمن بر تو اين است که سوگند او را بپذيري و دعوتش را اجابت کني، اگر بيمار شد اور ا عيادت کني و پس از مرگ در تشييع جنازه اش شرکت کني و اگر بداني که او را حاجتي است در برآوردن آن بکوشي و اگر اين نکات را درباره برادر مسلمانت رعايت نمايي دوستي خود را به دوستي او و متقابلاً دوستي او را به دوستي خود محکم پيوند داده اي.