7 پند کوروش کبیر به فرزندش!

[!MAHSA!]

ای فرزند نخستین اندرزم به تو این است که راستگو باشی تا لا اقل از آنچه مستوجب شده در امان باشی ومطمئن باش که دروغ پردازی مانع رواج همدردی بین افراد بشر است.

۲-همیشه سر مشق خودرا از بین مردانی برگزینید که از راه عدالت پیروز شده اند ازامثال آنان پیروی کنید وبکوشید تانام نیک ازخود به یادگار بگذارید.
۳-من پیوسته معتقد بوده ام که روح آدمیان پس از خروج ازکالبد خاکی و فناپذیر محو و نابود نمیشود زیرا روح است که جسم هارا مادام که در آنها جا دارد تحرک می بخشد
.
۴-ما عهدو پیمان را در دلهای خود و با دست های راست خود بسته ایم ومعتقدیم شما با ما یک دل و یک جهت باشید خیر خواهید دید.

۵-فرزندان من وقتی من مردم بدنم را در طلا ونقره و امثال آن نپوشانید زود تر آن را در آغوش خاک
بگذاریدچه سعادتی از این بالاتر که بدن انسان دردل خاکی که منشا این همه ثروت های زیبا و چیز های نیک و دلپسند است سپرده شود.

۶-من عمرم در یاری به مردم به سر بردم نیکی به دیگران درمن خوشدلی وآسایشی فراهم می
ساخت که ازهمه شادی های عالم لذت بخش تر است.

۷-و اما آخرین سخنم :وبگویم که بهترین ضربتی که به دشمنانتان وارد خواهیدساخت این است که
بادوستانتان به مدارا ورافت رفتار کنید.