زن، ريحانه است
زن، ريحانه است
ره توشه هاي جاده ي سبز زندگي
قال الصادق(ع):
من اخلاق الانبياء حبّ النساء.
محبت نسبت به زن از اخلاق انبياء است.(1)
قال الکاظم(ع):
من حَسُنَ بِرُّه بإخوانه و أهله مُدَّ في عمره.
هر کس به برادران و خانواده ي خود نيکي کند عمرش دراز شود.(2)
در سفر زندگي و سپري کردن فراز و نشيب هاي آن تا رسيدن به سر منزل مقصود که همانا قرب الهي و کسب آرامش و اطمينان خاطر است، داشتن يک هم سفر و همسر خوب که آگاهانه و موافق و با بردباري و تدبير در کنارمان باشد و در اين راه طولاني، تنهايمان نگذارد، الزامي است.
نمي توان در جاده ي سبز زندگي، بدون همراه قدم نهاد. چگونه مي توان سختي هاي راه را به تنهايي تحمل کرد و به مقصود رسيد؟
يکي از زيباترين ثمرات زندگي مشترک و تشکيل خانواده، با هم بودن و بيرون آمدن از حصار «من» و «ما شدن» است. براي نيل به هدف و رسيدن به نشاط و آرامش و حصول تعالي و تکامل، يکي از راه ها صميميت و همکاري و درک و احترام متقابل و پرواز با بال هاي عشق است.
اگر مي خواهيم زندگي پويا و بانشاطي داشته باشيم لازم است که خود ،هم سفري فهيم، دانا، صبور و مهربان باشيم تا طرف مقابلمان شاداب و خرسند، راه زندگي را با آرامش و اطمينان همراه ما طي کند.
پس همان گونه که يک زن در امر ازدواج نيازمند يک آگاهي وسيع و اطلاعاتي ارزشمند و کارساز مي باشد تا با مدد از آنها بتواند در عرصه ي زندگي موفق ظاهر شود، يک مرد هم نياز دارد تا مجموعه اي از آگاهي ها و تدابير و اسرار زندگي زناشويي را فرا بگيرد تا در سايه ي آن زندگي سرشار از رضايت و آرامش داشته باشد.
هر انسان عاقل و خردمندي مي داند که موفقيت يک رابطه، بستگي به رضايت و علاقه مندي هر دو طرف دارد، اين بسيار خودخواهانه است که تنها يک نفر راضي و خشنود روزگار بگذراند و شريک او غمگين و افسرده با ايثار و از خود گذشتگي، نظاره گر گذشت زمان باشد! اين خوشبختي و پيروزي واقعي نيست.
يک مرد فهيم که داراي سلامت روحي و رواني است، به دوراز تعصب و خودخواهي، خويش را در غم و شادي همسرش شريک مي داند و سعادت خانواده را در گروي ياري و همکاري متقابل با همسر خويش مي شناسد و زماني احساس خوش بختي مي کند که همسر او نيز از دل و جان لبخند رضايت بر لب داشته باشد.
بدين گونه براي حفظ و بقاي يک زندگي موفق، هر دو عنصر اصلي زندگي، يعني «زن و مرد» بايد آگاهانه رفتار کنند. دانش و آگاهي در اين زمينه، بسيار وسيع و گسترده است و نياز به مطالعات و کسب تجارب و تمرين بسيار دارد.
عشق و زندگي
ابراز محبت
قال الصادق(ع) :
العبد کلما ازداد للنساء حبا ازداد في الايمان فضلاً.(3)
هر چه محبت همسر در قلب بنده زيادتر شود، فضيلت ايمانش زيادتر گردد.
اصلي ترين موضوع که اثري حيات بخش و سرشار از پويايي و طراوت به همراه خود دارد، محبت ودلدادگي است.سرسبزي وشادابي کانون خانواده ، بستگي به حضور با نشاط «زن» دارد،اما نشاط يک زن به محبت «مرد» وابسته است.
قال رسول الله(ص)
قول الرجل للمرأة، اني احبک لايذهب من قلبها ابداً.(4)
اين سخن مرد به زن که:« دوستت دارم » ،هرگز از دل زن بيرون نرود.
قال الصادق(ع) :
اذا احببت رجلا فأخبره.
هرگاه کسي را دوست داشتي به او بگو.(5)
چه تمثيل زيبايي حضرت علي (ع) در مورد زن فرموده اند که : «زن ريحانه است.» زن همانند گل است و به راستي طراوت يک گل، مرهون مراقبت باغباني مهربان است، تا در سايه ي مواظبت و انس با آن گل، ازجلوه وزيبايي وعطرورنگش، بهره و لذت برد و روحش از ديدار آن تازه گردد.
«استاد مطهري» لزوم عشق و ابراز محبت نسبت به زن را با تشبيه زيبايي اين گونه بيان کرده اند: مرد مانند کوهسار است و زن به منزله ي چشمه و فرزندان گل ها و گياهان؛ چشمه بايد باران کوهسار را دريافت و جذب کند تا بتواند آن را به صورت آب صاف و زلال بيرون دهد و گل ها وسبزه ها را شاداب و خرم کند. پس همانگونه که رکن حيات دشت، باران کوهستاني است، رکن حيات خانوادگي نيز احساسات و عواطف مرد نسبت به زن مي باشد که در پرتوي آن هم زن، هم زندگي و هم فرزندان، صفا و جلا و خرمي مي گيرد. (6)
به سبب اين نيروي عظيم و اثر بخشي فوق العاده ي آن است که در دين مقدس اسلام، از جانب پيامبر و ائمه (ع) سفارش هاي بسياري در زمينه ي محبت و اظهار علاقه نسبت به «زن» بيان شده است چنان که رسول گرامي اسلام (ص)اظهار محبت به همسر را نشانه ي ايمان به خدا مي دانند و مي فرمايند: هر چه ايمان انسان کامل تر باشد، به همسرش بيشتر اظهار محبت مي کند.(7)
و حضرت صادق(ع)، مهرورزي به همسر را از اخلاق و صفات پيامبران مي دانند و مي فرمايند: يکي از اخلاق پيامبران اين است که نسبت به همسر خود محبت دارند.(8(
و باز پيامبر عظيم الشان اسلام(ص) به جنبه ي رواني ابراز علاقه پرداخته و بر مردان لزوم اظهار اين محبت را سفارش مي کنند.(9)
محبت نبايد در دل احتکار و زنداني شود، رمز بقاي محبت و مودت در زندگي، اظهار و ابراز هر روز و هر لحظه ي آن است. مردي که به همسر خود محبت مي ورزد، آن را به زبان مي آورد و با رفتار و کردار خويش، عملاً به همسرش اثبات مي کند که دوستش دارد، طبق کلام ائمه(ع) از نشانه هاي مومن است.امام علي(ع) :
بالاحسان تملک القلوب.
با نيکي کردن دل ها تصرف مي شود.
انسان بنده ي احسان است، نيکي کردن آدمي را به بند مي کند.(10)
براي اظهار محبت به دنبال بهانه يا موقعيت خاص نگرديد. شايد بعضي از مردها احساس کنند براي جلب رضايت همسر و کسب امتياز از زن، حتماً بايست کارهاي بزرگ انجام داد. مثلاً خريدن هديه اي گران قيمت يا بردن به سفر و يا ... و بدين گونه دقت و فکر وانرژي خود را مصروف به اين امور مي کنند. در صورتي که از ديدگاه يک زن، اثبات محبت و حصول اطمينان از علاقه ي شوهر، به ريزترين و کوچک ترين امور روزمره ي زندگي بستگي دارد. کارهاي کوچک که شايد از نظر مرد پيش پا افتاده است، براي زن اهميتي يکسان با يک هديه ي نفيس دارد؛ مثلاً هنگامي که مردي به خانه مي آيد همسرش را بغل کرده و نوازشي کند، اگر زن خسته است به او پيشنهاد کمک دهد، به مناسبت هايي غافلگيرانه براي او گلي بخرد و يا وقتي قرار است دير به منزل بيايد به زنش اطلاع دهد، پيوسته به او ابراز علاقه کند و از قيافه و اندامش تعريف نمايد و احساس خشنودي از داشتن همسري چون او بنمايد. گاهي اوقات که او خسته است، ظرف ها را بشويد و کمک در امر خانه داري کند، از سر کار به او زنگ بزند و اظهار دلتنگي کند، خود را براي همسرش تميز و خوشبو نمايد، از غذايي که پخته تعريف و تمجيد کند، و خلاصه اين که به طرق مختلف اظهار محبت نمايد؛ همه ي اين امور کوچک براي زن، ارزشي فوق العاده دارد و او به يکايک اين ها امتيازي مساوي با يک کار بزرگ مي دهد.
قال رسول الله(ص):
لايخدم العيال الا صديق او شهيد او رجل يريد الله به خير الدنيا و الاخرة.
به زن خود خدمت نکند، مگر صديق يا شهيد يا مردي که خداوند خير دنيا و آخرت او را بخواهد.(11)
وقتي زني احساس کند براي همسر خود «مهم» است و شوهر او ارزشي بسيار والا براي او قائل است، آن هنگام است که مي تواند با شور و اطمينان به محبت ورزيدن بپردازد.
پي نوشت ها:
1- وسائل الشيعه، ج 20، ص 22
2- مستدرک الوسائل، ج 12، ص 421
3- خصال، ج1، ص 55
4- الکافي، ج 5، ص 569
5- بحارالانوار، ج 74، ص 181
6- مطهري، مرضي، نظام حقوق زن در اسلام، ص 287
7- بحارالانوار، ج 103، ص 228
8- بحارالانوار، ج 103، ص 236
9- اين سخن مرد که به همسرش مي گويد «واقعاً تو را دوست دارم» هرگز از قلب زن خارج نمي شود.
10- غررالحکم، 4339
11- بحارالانوار، ج 104، ص
منبع: برگرفته از کتاب:«همسر اگر اينگونه مي بود» - نويسنده:راضيه محمد زاده
پاسخ با نقل قول
