جابه جايي اطلاعات با دندان آبي(بلوتوث)

هنگامي كه شما از رايانه يا گجت هاي مختلف به منظور بازي و برقراري تماس تلفني استفاده مي كنيد، همه دستگاه ها مورد استفاده در كنار هم را مي توان يك

مجموعه الكترونيكي يا يك سيستم الكترونيكي دانست. تمام ابزارهاي موجود در اين مجموعه الكترونيكي با كمك سيم ها، كابل ها، امواج راديويي، امواج Infrared

يا حتي تعداد بيشتري از پروتكل ها به يكديگر متصل شده اند و از اين طريق مي توانند كار مورد نظر شما را برايتان انجام دهند. علاوه بر اينها، راه هاي متعددي براي

اتصال ابزارهاي مختلف الكترونيك به يكديگر وجود دارد: براي نمونه كابل هاي اتصال، سيم هاي الكترونيكي كابل هاي مخصوص اتصال هاي Ethernet واي فاي و

سيگنال هاي Infrared.

چگونگي اتصال ابزار هاي مختلف الكترونيك به يكديگر بسيار پيشرفت كرده است و هر روز پيچيده تر از قبل مي شود. به همين منظور در اينجا به بررسي يكي

از روش هاي اتصال گجت هاي متفاوت به يكديگر با نام بلوتوث مي پردازيم. به طور مختصر مي توان گفت بلوتوث عمل اتصال چند وسيله مختلف به يكديگر و جابه جايي

اطلاعات به صورت بي سيم است. در اين روش، هر گجت به صورت خودكار عمل جستجو و پيداكردن ديگر گجت هايي را كه قصد جابه جايي اطلاعات از اين طريق

را دارد، انجام مي دهد.

اما يادتان باشد اين شيوه هم مانند ديگر فناوري ها مشكلات مخصوص به خود را دارد. براي نمونه يكي از ساده ترين اشكالات سيستم بلوتوث براي گجت هاي

الكترونيكي توافق دو گجت با يكديگر پيش از شروع جابه جايي اطلاعات است. اولين نوع و لايه توافق اين دو گجت به صورت فيزيكي انجام مي گيرد. در اين قسمت

دو وسيله تصميم مي گيرند اين نوع اتصال بايد به صورت فيزيكي و از طريق سيم يا كابل ها صورت گيرد يا بي سيم و از طريق امواج.

پس از اين مرحله، مهم ترين سوال به حجم و مقدار اطلاعات جابه جا شده مربوط است. براي مثال آيا اين اطلاعات لازم است تنها از طريق يك پورت با حجم يك

بيت در ثانيه جابه جا شود يا از چند پورت به طور همزمان براي جابه جاكردن اطلاعات مي توان استفاده كرد؟ در كنار اينها هر دو گجت نياز دارند بتوانند از طريق يك

پروتكل واحد اطلاعات را جابه جا كنند.