مدیر بازنشسته
اسلام و نظريه داروين
هو المحبوب
سلام به همه دوستان عزیزم.
دیرورز توی دانشگاه با یکی از دوستام درباره نظریه داروین بحث می کردیم.من معتقدم نظریه داروین با اصول مذهبی مقایرت داره چون همیشه از هبوط حضرت آدم از بهشت به زمین صحبت بوده و همه ادیان هم این رو قبول دارن پس نمی شه اون رو با این نظریه همخوان دانست.
اما دوستم خلاف نظر من رو داشت و می گفت نظریه داوین با اصول مذهبی منافاتی نداره.
حالا می خواستم نظر شما رو هم در این باره بدونم.
ممنونم
مدیر بازنشسته
سلام جناب آگاه
واسه منم سوالي مشابه اين پيش اومده بود
وقتي پرسيدم اين جواب رو گرفتم
اين متن رو بخونيد
اميدوارم مفيد واقع شود
سوال:
من يه فرضيه دارم:
به نظر من انسان ها بايد دو دسته باشند:
عده اي از نسل حضرت آدم که داراي آن روحي هستند که خدا گفته: "از روح خودم در او دميدم." و عده ي ديگر که نسلشون بر مي گرده به حيوانات ( ميمون ها) که در اصل انسان نبوده اند بلکه ظاهرشون به انسان نزديک شده!
پس يعني ممکنه هنوز هم از اون انسان هاي نسل حيواني وجود داشته باشه، يا از بين رفته اند؟ ( اصلا اين فرضيه درسته؟)
يعني ممکنه انسان هايي باشند که از نسل آدم و حوّا نباشند؟ چه طور ؟
پاسخ:دوست محترم!
همه ابناء بشر موجود، به صراحت آيات متعددي از قرآن كريم، از نسل حضرت آدم(ع) هستند. به عبارت ديگر، نسل انسان هاي موجود به حضرت آدم(ع) ـ ابوالبشر ـ مي رسد.
البته نظريه تكامل انواع مي تواند تناقضي با قرآن و آموزه هاي ديني نداشته باشد و ناظر به نسل هاي ديگري از انسان كه قبل از اين نسل كنوني مي زيسته اند باشد.
در مورد نظريه تكامل مي توانيد به كد 377748 در بخش پرسش ها و پاسخ هاي سايت را مورد مطالعه قرار دهيد.
پيروز باشيد.
موسسه ذکر ـ قم.
باستاني.
کد 377748معارف اسلامي موسسه ذکر
سوال : سلام وقت بخیر ایا از نظر قران کتاب اسمانی که تمام علوم هستی در ان نهفته میباشد . خلق زانسان تدریجی بوده (( همین که دانشمندان می گویند در طی مرور سالیان متمادی انسان تکامل یافته )) یا بصورت " کن فیکن" یک دفعه ای و دارای بال!
پاسخ : با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
منظور از قسمت اخیر سؤالتان (یک دفعه ای و دارای بال!) را نفهمیدیم.
اما نظریه تكامل مدعی است كه، به طور عام، انواع متكامل حیات از انواع ناقص تر آن بوجود آمده؛ و به طور خاص، انسان از نسل نوعی میمون است. یعنی انسان از جهشی بوجود آمده كه در بعض افراد میمون تحقق یافته است.
داروین ـ كسی كه این نظریه را عرضه داشته ـ شواهدی از علوم زیستی در تأیید آن ارائه كرده است.
قبل از بیان نظر علمای اسلام در باره این نظریه لازم است ذكر كنیم كه:
اولا) داروین و هیچ كس دیگری در این ارتباط ادعای قطع و یقین نداشته، كما این كه شاید نتوان در باره هیچ نظریه علمی تجربی ادعای آن را داشت.
و ثانیا) نظریه داروین اگر چه در چند دهه نظریه پر سر و صدا و با نفوذی در محافل علمی بود، ولی در یكی دو دهه اخیر شواهد تجربی بدست آمده كمتر آن را تقویت كرده، بلكه در بعض موارد تضعیف هم كرده است. با این وجود، نظریه تكامل داروینی هنوز هم نظریه مطرحی در جهان علم تجربی است.
اما نظر اسلام در باره نظریه تكامل:
متفكرین اسلامی به طور مشخص سه رویكرد نسبت به این مسئله اتخاذ كرده اند.
یك رویكرد، پذیرش نظریه فوق و ادعای هماهنگی آیات قرآنی با آن است. كسانی كه رویكرد علمی در تفسیر قرآن داشته اند، جزء این گروه هستند. پیشفرض نگاه این گروه اعتماد كامل به دستاورهای علوم جدید است؛ و بر این اساس به خود اجازه می دهند قرآن را كه خود حقیقتی انكارناپذیر است و دروغ در آن راه ندارد، بر اساس آن یافته های علمی تأویل و تفسیر كنند.
رویكرد دوم، این نظریه را با ظواهر قرآنی ناسازگار می داند و لذا آن را انكار می كند؛ و می گوید: ظواهر قرآن حجت است الا آن كه دلیل قطعی بر تأویل آن اقامه شود؛ و نظریه داروین، به اعتراف همه اهل علم نظریه ای قطعی نیست، و لذا به موجب آن نمی توانیم از ظاهر قرآن دست بكشیم.
این بیان ملایمترین و علمی ترین بیانی است كه مخالفان این نظریه از منظر دین ابراز داشته اند.
رویكرد سومی هم وجود دارد كه می گوید: قرآن هم با نظریه داروین، و هم معمولا با کمتر نظریه ای از نظرات علوم تجربی ناسازگاری قطعی و آشكار دارد؛ و نوعا می توان، در عین ایمان و اعتقاد به قرآن این نظریه ها را نیز پذیرفت.
بیان علمی این رویكرد آن است كه ظواهر هر متن در انشاء و به طور كلی هر كلامی كه ناظر به اعتباریات باشد، حجت است. در چنین گزاره هایی می توان گفت ظواهر قرآن یا هر دلیل شرعی دیگری حجت است، الا آن که دلیل قطعی بر انصراف از ظاهر آن وجود داشته باشد. ولی این سخن تنها در انشائیات و اعتباریات جاری است، و نه در اخباریات و تکوینیات. بلکه باید گفت: اساسا حجیت در اخبار از تكوینیات معنا ندارد.
ظاهر هر كلام اخباری در شناخت یک حقیقت تنها موجب درجات متفاوتی از ظن و احتمال و یا احیانا اطمینان و یقین در تصویر آن می شود. این تصویر، در اكثر موارد سر در آخور ذهنیت های سابق متكلم و شنونده دارد؛ یعنی بر اساس میزان باور و اعتقادی که به معارف پیشین خود دارد از یک سو، و همچنین شباهتی كه بین ذهنیت خود و متكلم می بیند، برداشتی از یك كلام خواهد داشت. حساسیت توجه به این مسئله، به خصوص، در كلام خداوند ـ و هر كس كه از افق بالاتری با انسان سخن می گوید ـ قابل لمس و محسوس تر است.
اگر به تاریخ معارف و برداشتهای بشر از متون مقدس رجوع كنیم، بعینه این تفاوت برداشتها را خواهیم دید. قصه موسی و شبان نمونه خوبی از این تفاوتی است كه یك عامی با یك پیامبر در تصویر خدا دارند.
اگر این مبنا را در استظهار بپذیریم، از آنجا كه آیات قرآنی خلقت انسان، اخبار از یك امر تكوینی است، نمی توان اصل حجیت ظواهر، و یا به تعبیر دیگر قاعده «ظاهر حجت است الا آن كه دلیل قاطعی بر خلاف آن اقامه شود» را در مورد آن اعمال كرد.
تنها چیزی كه می توان به ظاهر آیات خلقت نسبت داد، احتمال اقوایی است كه احیانا ظهور این آیات در بدو توجه ما دارند؛ و البته این احتمال با كشفیات علمی می تواند دگرگون شود و جای خود را احتمالات دیگری بدهد؛ و یا به تعبیر بهتر، تصویر و تأویل ما از مضمون آیه دستخوش تغییر گردد.
و البته میزان تأثیر یك اكتشاف علمی در تصویر ما از یك آیه بستگی كامل به دلبستگی ها و اعتقاد و باور ما به تجربه و علوم تجربی هم دارد.
این تغییر در صورت صحت دستاورد پژوهشهای بشری رو به تكامل و پیشرفت، و در صورت خطای آن رو به خطا خواهد داشت.
با این بیان كشفیات علمی تجربی می توانند قرینه ای باشند كه به موجب آن تأویل و تصویر ما از بیان آیات تحول می پذیرد.
آنچه در باره تأثیر علوم تجربی در برداشت و تصویر ما از یك متن، به خصوص متن دینی گفتیم، بعینه، در سایر علوم بشری، مثل فلسفه و تعقل، عرفان و شهود، و حتی باورهای بی م
پاسخ با نقل قول
