آيا تبري با وحدت اسلامي منافات دارد ؟

[soheil_g]

غدیر تنها وسیله ایجاد وحدت واقعی


وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ
همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد، و پراكنده نشويد؛ و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد

یکی از دغدغه های ما مسلمانان مساله مهم وحدت اسلامی میباشد. امروزه بسیاری از روشنفکران مسلمان به دنبال راه حلی مناسب و کارآمد برای ایجاد وحدت واقعی میان مسلمانان میباشند. این مساله با وجود جنگهای داخلی و خارجی در کشورهای اسلامی مانند عراق افغانستان فلسطین لبنان... اهمیت بیشتری پیدا کرده است. ولی این سوال در اذهان مسامانان جهان هنوز باقی است که آیا وحدت واقعی محقق خواهد شد یا این مساله فقط یک نظریه خیالی میباشد ؟؟؟

ما معتقدیم از آنجایی که قرآن کریم میفرماید وعده خداوند حق و راست است. وحدت اسلامی نیز محقق خواهد شد . زیرا خداوند در قران راهکاری عملی برای ایجاد وحدت واقعی داده است که با رعایت شرط آن یقیقنا ما به آن خواهیم رسید. اعتقاد ما بر این است که وحدت واقعی یک محور و پایه و اساس محکم و قوی لازم دارد. خداوند کریم در قران محور وحدت را حبل الله معرفی میکند. آنجایی که میفرماید: وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ. پس بنابر این اعتقاد روشن میشود که نظریات بعضی از روشنفکران درباره وحدت باطل و غیر قابل قبول است. آنها سعی دارند تا وحدتی در جوامع اسلامی درست کنند که بر پایه انکار حقائق تاریخی و کذب و دروغ استوار باشد. و یقینا با این شرایط وحدت واقعی هیچگاه محقق نخواهد شد. خشت اول چو معمار کاشت کج...تا ثریا میرود دیوار کج. اگر ما بخواهیم خشت اول را کذب و انکار حقایق قرار دهیم خدا میداند که سرانجام این وحدت چه خواهد شد. چند تا تلاشهای این افراد برای ایجاد وحدت دروغین خدمتتان عرض میکنم:
۱جلوگیری از بیان مطاعن خلفا به عنوان مثال کتبی را که در این رابطه نوشته میشود را اجازه چاپ نمیدهند حتی اگر برگرفته از کتب اهل سنت باشد ! ۲ سطحی جلوه دادن اختلافات خلفا با امیر المومنین علیه السلام ۳ جلوگیر از بیان کردن عمر و اصحاب سقیفه به عنوان قاتلین حضرت زهرا سلام الله علیها در ایام فاطمیه ۴ سطحی جلوه دادن اختلافات اعتقادی شیعه و سنی به عنوان مثال بیان میکنند که شیعه و سنی در مساله توحید و نبوت اختلافی ندارند ! ۵ جلوگیری از برگزاری مراسم عیدالزهرا در نهم ربیع ! ۶ حذف مساله تبری و لعن ااز برنامه های آموزشی و جلوگیری از بیان آن در رسانه های عمومی ! و بسیاری موارد دیگر که تمامی انها باطل و غیر قابل قبول است. اگر دقت بفرمایید نکته مشترک در این موارد کذب و انکار حقائق میباشد که همانطور که گفتیم نمیتواند پایه خوبی برای ایجاد وحدت باشد. (برای اطلاع بیشتر با تلاشهای مدعیان وحدت به جلد اول کتاب مظلومی گمشده در سقیفه نوشته اقای علی لباف مراجعه بفرمایید) متاسفانه طوری در جامعه تبلیغ کرده اند که در اذهان عوام مساله وحدت اسلامی با موارد یاد شده نوعی تلازم پیدا کرده اند. یعنی مردم خیال میکنند راه رسیدن به وحدت اجرای موارد یاد شده در جامعه میباشد !!!

حالا ممکن است سوال در ذهن خوانندگان عزیز ایجاد شود که راه رسیدن به وحدت واقعی چیست ؟؟؟ همانطور که خدمتتان عرض کردم قران کریم راهکار عملی و واقعی را بیان کرده است. وحدت زمانی محقق خواهد شد که محور و پایه محکم و صدق و قوی داشته باشد. این محور چیزی نیست جز حبل الله (ریسمان الهی). امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمودند که نحن حبل الله. یعنی ما ریسمان الهی هستیم. به تعبیر دیگر محور وحدت فقط ولایت اهل بیت علیهم السلام است. اگر همه مسلمانان به ولایت اهل بیت علیهم السلام صادقانه چنگ زنند آنگاه شاهد یک وحدت حقیقی خواهیم بود. و با توجه به این حقیقت که مهمترین پیام غدیر ولایت اهل بیت علیهم السلام میباشد. باید گفت که تنها راه تحقق وحدت اسلامی شناخت همگانی غدیر و عمل به پیامهای آن است.

[soheil_g]

نظر استاد ايت الله سيد محمد ضياء آبادي:

((البته مي دانيم چون امت منتحل به اسلام و قرآن در مقابل دشمن مشترکي قرارگرفته که طمع به هدم اساس دين بسته است. طبعا به حکم عقل لازم است تمام امت-اعم از شيعه و سني-بصف واحد در مقام دفاع از موجوديت خود برآيند و متحدا به مبارزه با آن دشمن مشتر بپردازند.
ولي اين مستلزم اين نيست که شيعه در مسئله تولي و تبري که دو رکن اصيل مذهب وي ميباشد و او دقيقا مرگ و حيات اسلام و قرآن را بسته به وجود و عدم آن دو اصل مسم ميداند. تسالمي با فرقه مخالف از خود نشان داده و انعطافي بپذيرد و در مرحله بحث و تحقيق استدلالي يا در مقام ارشاد و تبليغ در محافل عموم و رسانه هاي همگاني يا در روند فعاليت آموزشي در مراکز تعليم و تربيت اعتقادي کودکان و جوانان به عذر لزوم احترام به عقيده طرف مخالف و خوف از حصول شکاف در صف اتحاد از اظهار عقائد حقه خويش استنکاف ورزد و از صراحت در بيان خودداري نمايد و بالمال نسل آينده را در هاله اي از ابهام نسبت به عقيده اش باقي گذارد.)) (1)


((شديدا بايد مراقب و هوشيار بود که وسوسه هاي اغواگر ابليسي تحت عناويني فريبنده از قبيل: ايجاد وحدت و اتحاد و احترام به اخوت اسلامي و اخذ مشترکات و چشم پوشي از متفردات و امثال اين امور بظاهر زيبا خدشه در گوهر ايمان ما وارد نسازد و مخصوصا پايه اعتقادات نسل جوان را متزلزل و احيانا منهدم نگرداند و مسئله اتحاد سياسي را مبدل به وحدت اعتقادي ننمايد. به گونه اي که اسلام و راستين را در اذهان ساده دلان ناآگاه منشعب به دو شعبه شيعه و سني ارائه کرده هر دو گروه را پويندگان راه حق و صراط مستقيم معرفي نمايد و سرانجام مسئله تولي وتبري که دو رکن اصيل و اساسي اسلام ناب محمدي است. از فضاي اعتقادي شيعه خارج گشته و بالآمال اسلام عزيز از پايه فرو ريزد و حيات ابدي عالم انسان به بهاي بسيار ناچيز فتح سياسي و گسترش دامنه حکومت اسلامي-آن هم در عالم خيال- مبادله گردد.)) (2)

1-استادضياء آبادي در جستجوي علم دين ص157-158
2-همان منبع ص157

_________________
قال رسول الله صلی الله علیه و اله:
لا یقبل الله ایمان عبد الا بولایة علی و البرائة من اعدائه

[soheil_g]

نظر استاد مرتضي مطهري:

((...ماخود شيعه هستيم و افتخار پيروي اهل بيت عليهم السلام را داريم. کوچکترين چيزي حتي يک مستحب و يا مکروه کوچک را قابل مصالحه نميدانيم. نه توقع کسي را در اين زمينه مي پذيريم و نه از ديگران انتظار داريم که به نام مصلحت و به خاطر اتحاد اسلامي از يک اصل از اصول خود دست بردارند...اخذ مشترکات اسلام و طرد مختصات هر فرقه اي نوعي خرق اجماع مرکب است. و محصول آن چيزي است که قطعا غير از اسلام واقعي است. زيرا بالاخره مختصات يکي از فرق جزء متن اسلام است و اسلام مجرد از همه اين مشخصات و مميزات و مختصات وجود ندارد...در اصطلاحات معمولي عرف فرق است ميان حزب واحد و جبهه واحد.
وحدت حزبي ايجاب ميکند که افراد از نظر فکر و ايدئولوژي و راه و روش و بالاخره همه خصوصيات فکري به استثناء مسائل شخصي يک رنگ و يک جهت باشند.
اما وحدت جبهه اينست که احزاب و دسته جات مختلف در عين اختلاف در مسلک و ايدئولوژي و راه و روش به واسطه مشترکاتي که ميان آنها هست در مقابل دشمن مشترک در يک صف جبهه بندي کنند. بديهي است که صف واحد در برابر دشمن تشکيل دادن با اصرار در دفاع از مسلک خود و انتقاد از مسلکهاي برادر و دعوت ساير برادران هم جبهه به مسلکه خود به هيچ وجه منافات ندارد...به هر حال طرفداري از تز "اتحاد اسلامي" ايجاب نميکند که در گفتن حقايق کوتاهي شود. آن چه نبايد صورت گيرد کارهايي است که احساسات و تعصبات و کينه هاي مخالف را برمي انگيزد. اما بحث علمي سروکارش با عقل و منطق است نه عواطف و احساسات.))

استادمرتضي مطهري.امامت و مطهري ص16-19

_________________
قال رسول الله صلی الله علیه و اله:
لا یقبل الله ایمان عبد الا بولایة علی و البرائة من اعدائه

[soheil_g]

اشاره به‌سخنان استاد مطهري خود بهترين پاسخ به‌ديدگاه‌هاي شماست بويژه آنجا که ايشان معتقد است در عين اعتقاد راسخ به‌اصول مذهب تشيع بايد از کارهايي که احساسات و تعصبات و کينه‌هاي مخالف را برمي‌انگيزد اجتناب کرد. تأکيد مي‌شود ايجاد وحدت استراتژيک با ساير فرق مسلمان به‌هيچ عنوان به‌معناي کنارگذاشتن ديدگاه‌هاي بنيادي تشيع نيست بلکه اتخاذ رويه‌اي است که در آن اختلافات عقيده‌اي (که قععاً اختلافات ريشه‌اي و عميقي نيز است و هيچ شيعه‌ي دلسوزي منکر آن نيست) در حال حاضر (تأکيد مي‌شود در حال حاضر که مسلمانان بيش از هر چيز به‌وحدت نياز دارند) موجب اختلاف در صفوف مسلمين نشود و اين دست يافتني است. درهر صورت روشن نيست که چرا برخي فکر مي‌کنند که تأکيد بر وحدت به‌معناي کنار گذاشتن اعتقادات است. در نظر داشته‌باشيم که در شرايطي حتي شما مي‌توانيد با غير مسلمان نيز به‌وحدت استراتژيک برسيد و اين به‌معناي کنار گذاشتن اعتقادات نيست.
اين نکته نيز ناگفته نماند که رسيدن به‌وحدت عقيده در کنار وحدت رويه همان آرزويي است که امت مسلمان بايد دنبال کند اما روشن است که در حال حاضر دست يافتني نيست ولي قطعاً اين وعده‌ي الهي محقق خواهد شد. بدون شک دستور خداوند به‌چنگ زدن به‌ريسمان الهي و پرهيز از تفرقه همان ايده‌آلي است که انشاءا... در آينده محقق خواهد شد و همگي ما بايد در راستاي آن گام برداريم. اما به‌بهانه‌ي اينکه در حال حاضر رسيدن به‌وحدت همه‌جانبه امکان‌پذير نيست نبايد از وحدت و يکپارچکي مسلمانان در برابر دنياي کفر دست شست و آن را تا رسيدن به‌وحدت عقيده به‌تعويق انداخت. چرا که معلوم نيست آن زمان ديگر نامي از اسلام بماند که بتوان بر سر آن به‌وحدت رسيد. در هر صورت در حال حاضر کارآمدترين استراتژي:
1- تأکيد بر نقاط مشترک و استفاده از حداکثر ظرفيت‌هاي وحدت
2- پرهيز از رفتارهاي تفرقه‌افکنانه
3- مماشات با ديگر فرق اسلامي
4- ترويج برادري ديني و تأکيد بر اهميت آن در برابر تهديدات دشمنان اسلام
است و بديهي است هيچکدام از اين امور به‌معناي دست کشيدن از ديدگاه‌هاي مترقي تشيع نيست. هرچند در بيان آن بايد مصالح کلي امت اسلامي را مد نظر قرار داد.
مؤيد باشيد.

[soheil_g]

اضافه شود:
پيشنهاد شما درخصوص دست يافتن به‌وحدت با چنگ زدن به‌ريسمان الهي معلوم نيست مورد موافقت ساير فرق اسلامي هم باشد!! حتي احتمال دارد برخي از آنها اساساً اعتقادي به‌وحدت نداشته باشند. در اينجا آنچه اهميت پيدا مي‌کند اين است که ما به‌عنوان مسلمانان دلسور چه وظيفه‌اي در اين برهه داشته و چگونه بايد از اسلام در قبال خطرات محافظت کنيم. بنابراين راهکارهايي نظير: مماشات با ساير فرق مسلمان، استفاده از حداکثر ظرفيت‌هاي وحدت و يا پرهيز از رفتارهاي تفرقه‌افکنانه وظيفه‌اي است که از طرف ما دنبال مي‌شود. بنابراين لازم است ما به‌صورت يک‌طرفه و درعين رفتارهاي تفرقه‌افکنانه‌ي برخي فرق، تمام تلاش خود را برايجاد وحدت بين مسلمانان معطوف داريم و اين کار با ترويج و تأکيد بر رفتارها و ديدگاه‌هاي تفرقه‌افکنانه منافات دارد.