یكی از مورخان دانشگاه مریلند به بررسی علت وجود هنجار «صورتی برای دختران » و «آبی برای پسران » در جوامع مدرن پرداخته است.

به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفته میشود كه رنگ آبی مختص پسران و صورتی مختص دختران است. اما آیا این امر منعكسكننده تفاوت ذاتی بیولوژیكی بین دو جنس مخالف بوده یا این كه یك سازه صرفاً فرهنگی است؟

دههها مطالعه «جو پائولتی »، مورخ دانشگاه مریلند حاكی از آن است كه تا دهه ۱۹۵۰ هیچ نماد رنگی متعلق به جنس خاصی وجود نداشته است.

به گفته این محقق، به این دلیل كه نرمهای اجتماعی «صورتی برای دختر » و «آبی برای پسر » فقط طی قرن ۲۰ میلادی در امریكا پا به عرصه ظهور گذاشتند، میتوان نتیجه گرفت كه این نرمها از هیچ نوع تفاوت ذاتی تكاملیافتهیی بین رنگهای مورد علاقه دختران و پسران نشات نگرفتهاند.


كتابهای نوزادان، كارتپستالهای آنها و مقالات روزنامههای در دسترس از اوایل دهه ۱۹۰۰ مبین این امر هستند كه در آن زمان صورتی همزمان به هر دوی نوزادان دختر و پسر مرتبط بوده است.

به گفته «پائولتی »، پس از جنگ جهانی دوم هنجار مدرن «صورتی برای دختر » و «آبی برای پسر » غالب شد؛ با این حال تا دهه ۱۹۸۰ این سنت همهگیر نشده بود.

وی معتقد است كه این قانون میتواند منعكسكننده مدهای فرانسه باشد. فرهنگ سنتی این كشور صورتی را به دختران و آبی را به پسران اختصاص داده بود، در حالی كه بلژیكیها و فرهنگ كاتولیك آلمان درست برعكس بود. به این دلیل كه فرانسه در قرن بیستم مروج مد بود، این سنت نیز بر بسیاری از فرهنگها غالب شد.

«فیلیپ كوهن » جامعهشناس دانشگاه مریلند بر این باور است كه چنین نرمهایی محصول استراتژیهای بازاریابی است.

به گفته وی، تمام شواهد دال بر این واقعیتاند كه امروزه ما كودكان را از لحاظ جنسیت بیشتر تمییز میدهیم تا ۱۵۰ سال قبل، زیرا در آن زمان بیشتر رنگ سفید برای هر دو جنس استفاده میشد.

این دانشمند میافزاید كه پررنگ شدن ارتباط رنگ با جنسیت باید پدیدهیی فرهنگی باشد و این امر ایده بیولوژیك بودن هنجار مزبور را با چالش جدی مواجه میكند.