بسم الله الرحمن الرحیم


شبى پيامبر (ص) را در خواب ديد و عرضه داشت : " يا رسول‏الله من از اين امت چه‏ها كشيدم! "

پيامبر (ص) فرمودند: " على جان نفرينشان كن "

و حضرت امير (ع) چنين مى‏فرمايد:
" خداوندا ! مرا از اين امت بگير و بدتر از من را به ايشان ده و اينها را هم از من بگير و بهتر از ايشان را به من بده. "


.
روزهاى امام (ع) بدينگونه سپرى مى‏شد و امام (ع) گاه زبان به سخن مى‏گشودكه:
.
" اما و اللهِ لَوَددتُ أنَََّ رَبِّى قد أخرَجَنِى مِن بينکم إلى رِضوانِهِ".‏

بخدا قسم دوست دارم خداوند مرا از ميان شما بيرون بَرَد و به سوى بهشت روانه‏ام كند.


"و إنَّ المنيةَ لَتَرصُدُنِى". مرگ در كمين من نشسته است و مراقب من است.

"فَمَا يَمْنَعُ أشقَيها أن يَخْضبَها؟ " چه چيز مانع شده بدبخترين مرد اين امت را به اينكه محاسنم را به خون سرم گلگون كند؟

"عَهداً عَهدَهُ إلَىَّ النبىُّ الاُمِّى". اين وعده‏ايست كه پيامبر(ص) به من داده است.


در جاى ديگر مى‏فرمايند (به مردم كوفه):

"مَعاشِرَ النَّاسِ إِنَّ الحَقَّ قد غَلبَهُ الباطِلُ". باطل بر حق غلبه كرده.

"وَ لَيَغلبَنَّ الباطِلُ إمَّا قيلَ". و به زودى باطل همه را فرا مى‏گيرد.

" أينَ أشقَيكُم؟" شقى‏ترين و بدبخت‏ترين فرد شما كجاست؟

"فّوَاللهِ لَيَضربَنَّ هذه فليخضبنَّ‏ها مِن هذه". به خدا ضربۀ شمشير بر من خواهد زد و محاسنم را خضاب خواهد كرد.

باز در جاى ديگر امام (ع) مى‏فرمايند (به قول اصبغ بن نباته كه مى‏گويد امام على (ع) در اوائل ماه مبارك رمضان چنين سخن راندند):

" أتيكُم شهرُ رمضانَ و هو سيِّدَ الشُّهورِ و أوّلُ السَّنةِ" : ماه مبارك رمضان كه سرور تمام ماههاست و سرآغاز سال مهم زندگى شماست، بر شما وارد شد.

"عَلَى و إِنَّكُم حاجُّوا العامَّةَ صفّاً واحداً". مردم امسال شما همه در يك صف واحد، حج به جا مى‏آوريد.

با همه كسانى كه با ايشان مى‏جنگيد، در يك صف قرار گرفته و حج به جا مى‏آوريد.

.
"و آيةُ ذلك" و نشانه آن ( این است که) "أنِّى لَستُ فِيكُم". من در ميان شما نيستم. "



ابن نباته مى‏گويد امام(ع) با اين سخنان، خبر در گذشتشان را مى‏دادند و ما غافل بوديم و نمى‏دانستيم...