«در سحرگاهى كه در سپيده دم آن ضربتخورد چنين فرمود...»
بسم الله الرحمن الرحيم
«در سحرگاهى كه در سپيده دم آن ضربتخورد چنين فرمود...»
ومن كلام لامام علي (عليه السلام)
في سحرة الیوم الذی ضرب فیه :
مَلَكَتْنِى عَيْنِى وَ أَنَا جالِسٌ، فَسَنَحَ لِى رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ.
فَقُلْتُ: يا رَسُولَ اللهِ ماذا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الاَْوَدِ وَ اللَّدَدِ!
فَقالَ: ادْعُ عَلَيْهِمْ.
فَقُلْتُ: أَبْدَلَنِىَ اللهُ بِهِمْ خَيْرًا لِى مِنْهُمْ، وَ أَبْدَلَهُمْ بِى شَرًّا لَهُمْ مِنِّى.
(وَ يَعْنِى «بِالاَْوَدِ»: الاِْعْوِجاجَ، وَ «بِاللَّدَدِ»: الْخِصامَ، وَ هذا مِنْ أَفْصَحِ الْكَلامِ. )
« نفرین بر حق ناشناسان »
نشسته بودم كه چشمم به دنياى ديگر باز شد و پيامبر خدا ـ درود الهى بر او و خاندانش ـ بر من جلوه كرد.
گفتم: يا رسول اللّه، ببين از امّت تو چه كژيها و دشمنى ها مى بينم!
آن حضرت فرمود: نفرينشان كن.گفتم: خدايا، بهتر از اينان را بر من جايگزين بدار، و به جاى من بدترين را بر ايشان بگمار.
(توضیح : كلمه «أَوَد» يعنى كژى و ناراستى، و «لَدَد» يعنى خصومت و دشمنى، و بيان امام(ع) در اين مقام از فصيح ترين كلمات به شمار آيد. )
خطبه 69/ نهج البلاغه
پاسخ با نقل قول
