صنعت انیمیشن و متحرک سازی پیشینه ای قدیمی داره حتی از سینما هم قدیمی تر! ... طراحی یک کاراکتر یا یک سکانس و یا یک محیط باز به شرط اینکه بخوایم عالی کار کنیم خیلی سخته؛ البته بستگی به این که ما تو چه سبکی کار میکنیم هم داره دو بعدی؟! (مثل تام و جری) سه بعدی؟! (مثل شرک)، کات اوت؟! (مثل انیمیشن ایرانی شکرستان ) و غیره. اما باید اینو بدونیم که متحرک سازی چندین برابر از این کار سخت، سخت تره و طاقت فرساتر ... چرا که شما باید به بیننده اینو القا کنین که این کاراکتر داره راه میره، داره میدوئه، داره میخنده، اینجا ناراحته، اینجا خوشحاله، عصبانیه و ...
خلاصه متحرک سازی یکی از اصلی ترین اساس انیمیشن هست که باید با ظرافت و دقت ساخته بشه! اما همونطور هم که عرض کردم، اینکه چقد وقت میگیره و وظایف شما در متحرک سازی چیه، بستگی به سبک انیمیشن شما داره!
در ایتدا که انیمیشن های دو بعدی تو بازار آقایی می کردن از دو روش انیمیشن روی طلق و انیمیشن روی کاغذ استفاده می کردن؛ اما با گذشت زمان وقتی انیمیشن ابعاد کامپیوتری و نوین به خودش می گیره، این سبک ها در انیمیشن های سه بعدی جاشونو به روتسکوپی و موشن کپچر می دن!
این هم لیست انواع روش های متحرک سازی به ترتیب از ابتدا تا امروز به همراه تعاریف مختصر:
- انیمیشن روى طلق:
در این روش طراحى‌ها روى طلق اجرا و رنگ‌آمیزى مى‌شود و سپس روى زمینه قرار مى‌گیرد.

- انیمیشن روى کاغذ:
در این روش، زمینه ساده‌تر انتخاب مى‌شود و تمامى اجزاى صحنه براى هر نقاشى مجدداً کشیده مى‌شود. در این روش از هر وسیله‌اى براى رنگ‌آمیزى مى‌توان استفاده کرد.

- انیمیشن بدون دوربین:
این شیوه از ارزان‌ترین و ساده‌ترین روش‌هاست، که با استفاده از نوار فیلم خام یا نور‌خورده و بدون دوربین ساخته مى‌شود. و روى هر فریم آن (پس از شفاف کردن فیلم) نقاشى انجام‌ مى‌شود. گاهى با خراش روى فیلم نور‌خورده نیز این تکنیک را اجرا مى‌کنند.

- بریدهٔ مقوا:
در این روش بریدهٔ مقوا ساخته یا بصورت کلاژ با مواد دیگرى شکل مى‌گیرد، و زیر دوربین کادر به کادر حرکت داده و فیلم‌بردارى مى‌شود.

- انیمیشن سه بعدی:
این تکنیک با فیلم‌بردارى تک فریم از پرسوناژهاى عروسکى یا هر پرسوناژ سه بعدى دیگر اجرا مى‌شود. امروزه این کار با استفاده از خمیر مجسمه‌سازى و موم و ... صورت مى‌گیرد و بعد حرکت داده مى‌شود.

- انیمشین با عکس:
در این روش از سوژه در حال حرکت عکس‌هاى پى‌درپى گرفته مى‌شود، و با انتخاب آنها و تغییرات دیگر، دور عکس‌ها بریده مى‌شود و روى پس‌زمینه‌ دلخواه قرار مى‌گیرد و فیلم‌بردارى مى‌شود. گاهى از فتوکپى بجاى عکس استفاده مى‌شود که جذابیت ویژه‌اى دارد.

- پیکسیلیشن:
در این روش، پرسوناژ زنده بازیگر نقش اصلى است و مقاطعى از حرکت او انتخاب شده و چند کادر فیلم‌بردارى مى‌شود، که با سرعت‌هاى متفاوت و مناسب، شکلى تازه مى‌یابد.

- تخته سنجاق:
در این روش هزاران سوزن در یک صفحه جاسازى مى‌شود و با تغییر ارتفاع این سوزن‌ها و نورپردازى از زاویهٔ بخصوص، تصاویرى بوجود مى‌آید.

- انیمیشن زیردوربین:
در این روش یک صفحهٔ شیشه‌اى را که از زیر نورپردازى شده انتخاب مى‌کنند و روى آن اجسام ریزى مثل ماسه، خرده‌چوب و ... ریخته به آن شکل مى‌دهند و با تغییر تدریجى و مرحله‌اى تصاویر و فیلم‌بردارى فریم به فریم ساخته مى‌شود.

- روتوسکپی:
در این روش ابتدا از پرسوناژهاى زنده فیلم تهیه مى‌شود و سپس با الکوترار دادن حرکت آنها، طراحى‌هاى جدید تهیه و فیلم‌بردارى مى‌شود.

- دنیامیشن:
با استفاده از روش نمایش از پشت، صحنه‌هاى عروسکی، با طبیعت و تصاویر واقعى از موجودات زنده پیوند زده مى‌شود و در واقع دنیال خیال و واقعیت درهم مى‌‌آمیزد.

- انیمیشن کامپیوتری:
از این روش تمام مراحل بوسیلهٔ کامپیوتر انجام و کامل مى‌شود.

- دیاگرام انیمیشن:
این روش بیشتر کاربرد آموزشى دارد و از شکل‌هاى ساده و خطوط و نقش‌ها استفاده مى‌شود.
دو روش عمده ای که امروزه برای متحرک سازی ها استفاده میشه وحرکات زنده و طبیعی درش نقش اصلی رو ایفا می کنه روتسکوپی و موشن کپچر( از زیر مجموعه های انیمیشن کامپوتریه) که live-action/animation ( ترکیب زنده و انیمیشن) هم بهشون گفته میشه.
خب چون نمیخوام مطالب این پست زیاد بشه من مباحث کلی متحرک سازی رو به همین پست ختم می کنم و ایشاالله تو پست های بعد بیشتر در مورد روتسکوپی و متحرک سازی کامپیوتری و موشن کپچر توضیح میدم.