بیوگرافی مهستی

[SENATOR]

نام اصلی : افتخار دده بالا (خدیجه)
نام مستعار : مهستی
زادروز : ۲۵ آبان ۱۳۲۵تهران، ایران
اهل کشور : ایرانی
درگذشت : ۴ تیر ۱۳۸۶سانتا روزا، آمریکا

سبک ها : سنتی ایرانی، پاپ ایرانی
کار : خواننده

مدت کار : از ۱۳۴۲ تا۱۳۸۶

[SENATOR]

خدیجه دده بالا ملقب به مهستی که بعد ها توسط برادرش نامش به افتخار سالارپور تغییر یافت در آذر ماه سال 1325 در تهران متولد شد . پدرش اهل تبریز و مادرش اهل رشت بود . پدرش که چهار بار ازدواج کرده بود از همسر آخرش که مادر مهستی و هایده باشد صاحب چهار فرزند شد ،سه فرزند دختر و یک فرزند پسر . مهستی در سن دو سالگی پدرش را از دست داد و این برای او که فرزند آخر خانواده محسوب می شد ضایعه ای تلخ و دردناک به حساب می آمد . خانواده مهستی با خوانندگی او مخالف بودند و این امر باعث شد تا او به اتفاق خواهرش هایده تمرین خوانندگی کند. در دوران نوجوانی مهستی و هایده از طریق احترام شیرازی (احترام الملوک)با خانواده سپهبد مهدی آشنا شد و سپس به کاخ سعدآباد و دربارراه یافت و به عنوان پیش خدمت در دربار مادرشاه (کاخ تاج الملوک)حضور به عمل رساندند .احترام شیرازی همه کاره کاخ مادر محمد رضا بود واین دو دختر هم در کاخ خدمت می کردند . بعضی شبها ملکه مادر بزم خصوصی راه می انداخت و گروهی نوازنده و خواننده در آن محفل هنرنمایی میکردند . این رویداد باعث شد تا در بعضی از شبها هایده و مهستی هم به هنرنمایی بپردازند . در یکی از مهمانی ها با پرویز یاحقی آشنا شد و یاحقی نیز او را به ارکستر گلهای رادیو برد .مهستی در اسفندماه سال 1345 و در حالیکه ۲۰ سال بیشتر نداشت به ارکستر رادیو امد و توسط پرویز یاحقی اولین ترانه اش را به نام (آنکه دلم رابرده خدایا کو)باشعری از بیژن ترقی و تنظیم ارکستر جوادمعروفی در گلهای 420 راذیو و در عید فطر آن سال ضبط کرد . نام هنری مهستی را پرویز یا حقی برای او انتخاب کرد و همین ترانه باعث شد تا یک خواننده بی نظیر متولد شود . مهستی دو سال را دررادیو سپری کرد و آهنگهایی را که پرویز یاحقی ،علی تجویدی ،حبیب الله بدیعی ،انوشیروان روحانی ،و همایون خرم برای او ساخته بودند اجرا می کرد و سپس به شکل انفرادی کارش را ادامه داد. پس از دو سال در سال 1347 هایده را نیز که علی تجویدی آموزش خوانندگی میداد وارد گود شد واین دو به عنوان دو خواننده بی نظیر در تاریخ موسیقی کشورمان شناخته شدند . مهستی در سال 46 پس از یک سال کار هنری و در سن 21 سالگی با کورس ناظمیان اهل کرمانشاه که رییس شرکت واحد اتوبوس رانی آبادان بود و درسال 64 در ایران تیرباران شد ازدواج کرد . ثمره ی این ازدواج تولد تنها فرزند مهستی به نام سحر در سال 47 بود . مهستی پس از چند سال زندگی با ناظمیان از او جدا شد و با بهرام سنندجی ازدواج کرد . مهستی در زمان حضورش در ایران در منطقه فرمانیه تهران در اپارتمانی با مادرش و هایده زندگی می کرد . از سال 45 تا 57 ترانه های بسیاری را اجرا کرد که از معروفترین آنها دل می گه دلبر میاد ،خونه تکونی ،بستر غمها،چراغ ،دلم تنگه ،بیا بنویسیم و....قابل ذکر هستند . طی 41 سال فعالیت هنری با ترانه سرایان و آهنگسازان بزرگی فعالیت کرد اما بیشترین همکاری با مهستی را جهانبخش پازوکی داشت . ترانه های بی نظیری را که او ساخت بیاد ماندنی ترین آهنگهای مهستی است از جمله دلم تنگه ،فریاد ،قسم ،مسافر ،عزیزم و.. . ترانه سرایانی که با مهستی همکاری داشتند عبارتند از بیژن ترقی ،تورج نگهبان ،همامیر افشار ،جهانبخش پازوکی ،لیلا کسری(افشار)،اردلان سرفراز ،شهین حنانه ،بیژن سمندر و آهنگسازانی چون پرویز یاحقی ،حبیب الله بدیعی ،اسدالله ملک ،همایون خرم ،عماد رام ،انوشیروان روحانی ،محمد حیدری ،جهانبخش پازوکی ،صادق نوجوکی ،منوچهرچشم آذر و..افتخار همکاری با او را داشتند . مهستی در 7 شهریور 1357 و پس از انفجار سینما رکس آبادان به اتفاق خواهرش هایده به لندن آمد و در آپارتمان اختصاصی اش اقامت گزید ،و شدت گرفتن تب انقلاب باعث شد تا دیگر هیچ وقت نتواند به کشور باز گردد و تا آخر عمر را در حسرت دیدار وطن گذراند . مهستی یک سال را در لندن گذراند وسپس در سال 58 به لس آنجلس امریکا مهاجرت کرد . در اواخر سال 58 و به پیشنهاد پرویز قریب افشار اولین البوم موسیقی در امریکا را با صدای مهستی و ستار به نام عید شما مبارک و با آهنگسازی ناصر چشم آذر منتشر شد که با همکاری وارطان آوانسیان که در آن زمان در ایران بود وکمپانی آونگ را اداره می کرد این آلبوم را پخش کردند . پس از مهاجرت دیگر خوانندگان به لس آنجلس مهستی نیز کار هنریش را به شکل حرفه ای تر ادامه داد اما در سالهای آغازین مهاجرت ترانه های سنتی را اجرا می کرد و پس از آن رو به ترانه های پاپ آورد . در سال 64 شوهر سابق مهستی کورس ناظمیان که در ایران بود و در آبادان پمپ بنزینی داشت و در زمان جنگ هم رفت آمد هایی به عراق داشت دستگیر و اعدام شد . منوچهر بی بیان صاحب تلویزیون جام جم آن روز ها را اینگونه توصیف می کند :فردای آن روز در تلویزیون برنامه داشتیم . مهستی و شماعی زاده برنامه ی دو نفره ای را اجرا می کردند برای اجرای ترانه ای به نام می ریم ایران دوباره کهبا گریه می خواند . با وجود اینکه می گفت اشکم را چه کنم به او گفتیم که کارش را ادامه بدهد .این ماجرا باعث شد تا فشارهای روانی بسیاری به مهستی وارد شود به طوریکه او اعتیاد به الکل و مشروب پیدا کرد و تارهای صوتی او نیز دچار مشکلات بسیاری شد . اما مرگ هایده خواهر بزرگتر مهستی تلنگر محکم دیگری بود که زندگی او را تحت شعاع قرار داد . هایده در 20 ژانویه 1990 به علت بیماری قند درگذشت . این مساله باعث شد تا مهستی به مدت یکسال در هیچ برنامه ی هنری حاضر نشود و پنج سال بعد هم ترانه ای به نام تو میای در نظرم را به یاد خواهرش اجرا کرد . در سالهای اخر عمر نیز برای نزدیک شدن به هموطنان داخل کشور برنامه هایی را در کاباره تهران دوبی به مدت چندماه اجرا می کرد . مهستی در سال 2002 متوجه شد که بیماری سرطان روده بزرگ دارد ولی تا اخر عمر به جز خانواده نزدیکش هیچ کس از آن ماجرا اطلاعی نداشت. تا اینکه در کنسرت عید امسال در دوبی این بیماری شدت می یابد و پزشک خانوادگی آنها دکتر کامران بروخیم خواستار اطلاع عموم در این زمینه می شود . سرانجام مهستی در روز 4تیر 1386 در لس آنجلس امریکا در گذشت . مهستی در آخرین آلبوم خود که با شادمهر عقیلی کار کرده بود ترانه ای از مریم حیدر زاده به نام وقتی رفتم را اجرا کرد که در واقع جز آخرین آهنگهای او نیز محسوب می شود . در این ترانه ماندگار ، مهستی پیش از مرگش ، از سفر خود به افلاک می گوید .