کشف تکه ای نادیده از تاریخ زمین توسط گوگل ارث

[!MAHSA!]

کشف حفره ای برخوردی در تصاویر نرم افزار سرگرم کننده و کاربردی گوگل ارث علاوه بر اینکه توانایی های علمی این نرم افزار مشهور را به نمایش می گذارد می تواند به آماده سازی زمینی ها برای برخوردهایی که ممکن است در آینده رخ دهد کمک کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، حفره برخوردی "کامیل" با عمقی در حدود 16 متر و وسعتی برابر 45 متر در اعماق صحرای مصر قرار گرفته و تا قبل از اینکه در میان تصاویر ماهواره ای نرم افزار گوگل ارث دیده نشده بود، کسی از وجود آن اطلاعی نداشت.
این حفره که در اثر برخورد جرمی 10 تنی با سرعتی بالاتر از 12 هزار کیلومتر بر ساعت به وجود آمده یکی از سالم ترین مناطق برخورد شهابسنگی است که به خوبی حفظ شده و باقی مانده است.
چنین برخوردی احتمالا آتشی برافروخته که از فاصله هزار کیلومتری امکان دیدن آن وجود داشته و دانشمندان باور دارند این برخورد به تازگی و احتمالا طی چند هزار سال گشته رخ داده است. این به آن معنی است که انسانهای اولیه شاهد برخورد این جرم عظیم با زمین بوده اند.
حفره در سال 2008 توسط معدن شناسی به نام وینچنزو دی میشل در بخش مرزی میان مصر، سودان و لیبی ردیابی شد. وی در جستجوی ساختارهای طبیعی بر روی زمین بود که تصویر این حفره را در نمایشگر رایانه خود مشاهده کرد. وی سپس با ماریو دی مارتینو از موسسه ملی فیزیک اخترشناسی تورین تماس گرفت و در نتیجه برنامه سفری اکتشافی به محل این حفره برنامه ریزی شد.
این محققان از محل حفره نمونه برداری کرده و آزمایشهایی را انجام دادند که نتیجه این آزمایشها نشان داد این منطقه تا چه اندازه سالم و دست نخورده باقی مانده است.

به گفته دانشمندان ابعاد این حفره نشان دهنده این نکته است که شهابسنگهای فلزی با جرمی برابر 10 تن در اتمسفر زمین متلاشی نمی شوند و در عوض زمانی که به سطح زمین می رسند با ایجاد انفجار بزرگی چنین حفره های عمیقی را در زمین حفر می کنند.
با وجود اینکه هنوز بررسی و مطالعه بر روی این منطقه از زمین ادامه دارد، محققان سن تخمینی آن را کمتر از 10 هزار سال و یا حتی کمتر از چند هزار سال می دانند.
بر اساس گزارش تلگراف، سازمان فضایی اروپا که بودجه انجام این مطالعات را تامین کرده است می گوید اطلاعاتی که طی این پروژه جمع آوری خواهد شد برای تکمیل فعالیهای برنامه هشدار موقعیتهای فضایی این سازمان به منظور ارزیابی میزان خطر نزدیک شدن اخترواره های کوچک به زمین و احتمال برخورد آنها با سیاره بسیار حیاتی خواهد بود.