نمی‌دانیم کسانی که از هر فضایی برای شوخی کردن استفاده می‌کنند، اگر فضا غمبار شود، واکنش‌شان چیست اما مگر فرقی هم دارد؟
ساعاتی پیش از خیابان اول نیروی هوایی تهران خبر رسید که جوانی قصد خودکشی دارد و این اقدام او محله را به هم ریخته است؛ خیابان مسدود شده، نیروهای امدادی آن را غرق کرده‌اند و هر آن احتمال رویدادی غمبار می‌رود که اگر شکار دوربین‌ها شود، واویلایش تا هفته ها و ماه‌ها ول کن جامعه نخواهد بود.
مسدود شده است. سه دستگاه ماشین آتش نشانی در حالی که چادرهای پلاستیکی نجات خود را باز کرده‌اند، در محل حضور دارند. پلیس 110 نیز در محل حاضر است. جمعیت زیادی با تعجب به طبقه چهارم ساختمانی که در مقابل آنها قرار دارد نگاه می‌کنند و هر یک چیزی می‌گوید. برای قرار گرفتن جوانی است که در بالای پنجره ایستاده است و قصد پرتاب خود از طبقه چهارم منزل مسکونی اش را دارد.
این جمعیت از ساعاتی پیش در حالی برای تماشای خودکشی جوانی در خیابان اول نیروی هوایی گرد آمده‌اند که هدف جوان از این اقدام معلوم نیست. به گفته شاهدان عینی، این جوان تهدید کرده که هر کس قصد نزدیک شدن به وی را داشته باشد، خودش را به پائین پرت خواهد کرد.
نکته حائز اهمیت در این ماجرا واکنش های جمعیت بیننده است که به نظر می‌رسد بیشتر مایل به خودکشی جوان بودند!
اظهار نظرهای برخی از عابران حاضر در این صحنه حکایت از این دارد که گویی آنها سرگرمی دیگری نداشته و ندارند و این ماجراجویی جوان، برای آنها نوعی تفریح و سرگرمی محسوب می‌شود. «هر چه زودتر خودت را به پائین پرت کن»، «خسته شدیم زود باش دیگر» و «یک چایی برایش بیاورید تا گلویی تازه کرده و بعد خودکشی کند» از این دست جمله های حاضران در محل خیابان اول نیروی هوایی بود!
خوشبختانه این جوان خودکشی نکرد اما حیف که در کانون توجهات قرار گرفت تا احتمالا قصدش از این اقدام مورد بررسی قرار گرفته و مشکلش، ولو سطحی، ریشه یابی شود؛ از این رو می‌گوییم حیف که بخش مهم تر ماجرا در سایه اقدام آن جوان ندید می‌ماند و هرگز کسی بررسی نخواهد کرد اخلاق در کجا مرده، چه کسانی آن را کشته‌اند و مجازاتشان چیست؟!
